Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΚΑΡΔΙΕΣ ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΕΣ, του HERVE LE CORRE, από Εκδόσεις ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Αν κι έχει τη μορφή θρίλερ και καταλήγει και ως τέτοιο, το «Καρδιές σακατεμένες» είναι ουσιαστικά ένα μυθιστόρημα για την απώλεια και το πένθος, τον ανείπωτο πόνο της απουσίας και τη βία του αποχωρισμού. 

Μέσα στην κάψα του καλοκαιριού, ο Λε Κορ επιχειρεί μια καταβύθιση στις ψυχές των ηρώων του παίρνοντας μαζί του στα βαθιά και τον αναγνώστη. Ο βυθός δυστυχώς δεν είναι πάντα όμορφο θέαμα. Αντίθετα, κάποιες φορές είναι σκοτεινός και λασπώδης, ακόμη και δηλητηριώδης. Παρ’ όλα αυτά, με ένα μαγικό τρόπο, έχει μια δική του, άγρια ομορφιά. Μέσα από την ιστορία του Πιερ Βιλάρ και του νεαρού Βικτόρ, ακολουθούμε ανθρώπους διαλυμένους στο κατώφλι της τρέλας. Ένας αστυνομικός που αναζητά απεγνωσμένα το γιο του που έχει απαχθεί εδώ και χρόνια. Ένα έφηβο αγόρι που έχασε τη μητέρα του από το χέρι ενός δολοφόνου. Κι οι δυο διώκονται από τον ίδιο άντρα.  Τους καταδιώκει, παίζει με τα νεύρα του ενός και τρομοκρατεί τον άλλο. Τα πτώματα αρχίζουν και συσσωρεύονται. Ξανά και ξανά. Η θλιβερή ηχώ της καθημερινής ζωής τους. Και μέσα από αυτό το θέατρο του παραλόγου, η ιστορία εξελίσσεται σταδιακά και γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, μέχρι το συνταρακτικό του τέλος. 

Η δύναμη του Hervé Le Corre σε αυτό το μυθιστόρημα είναι η ικανότητά του να βάζει τα σωστά λόγια, στο σωστό τόνο, χωρίς να μετατρέπει την ιστορία σε μελόδραμα. Έχει τεράστια εικονοπλαστική δυνότητα, δίχως όμως να δημιουργεί ψευδαισθήσεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση και το για πόσα αυτή είναι ικανή. Εξυφαίνει σταδιακά τον καμβά του, δίνοντας πολλές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής των χαρακτήρων του ενώ παράλληλα προσθέτει σε πολλές, μικρές και τακτικές δόσεις, το αστυνομικό στοιχείο. 

Ένα μικρό μειονέκτημα θα του καταλογίσω κι αυτό μου προέκυψε καθώς έγραφα την άποψή. Ίσως να ήταν λίγο προβλέψιμο κι απλοϊκό το κομμάτι της αστυνομικής έρευνας. Ωστόσο, η άριστη ψυχογραφική μελέτη κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία αυτή.

Εν κατακλείδι, το «Καρδιές σακατεμένες» του  Hervé Le Corre  είναι ένα συναρπαστικό, πανέμορφο, τραγικό κι ανατριχιαστικό μυθιστόρημα που παράλληλα δίνει μια ανάσα υγιούς αέρα, σε μια ιστορία στοιχειωμένη από την απώλεια και τη μοναξιά. Προσωπικά, αν κι έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που το διάβασα, είμαι συγκλονισμένη κι έχω ακόμη τις τελευταίες αράδες του κειμένου, να γεμίζουν το κεφάλι μου. 

Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ. 



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...