Book Review: ΜΑΥΡΟ ΓΚΛΙΤΕΡ, της ΒΙΚΥΣ ΜΩΡΑΓΙΑΝΝΗ, από εκδόσεις ΜΙΝΩΑ

 (Της Γιώτας Βασιλείου)

Πρώτη επαφή με την πένα της Βίκυς Μωραγιάννη και χάρηκα πολύ για τη γνωριμία μας! Ποτέ δεν ήμουν φαν του μαύρου, πάντα μου άρεσε το φως και τα χρώματα. Ωστόσο το «Μαύρο γκλίτερ» το αγάπησα! Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα. Μια ιδιαίτερη και πρωτότυπη ιστορία, μια ροκ μαύρη κωμωδία που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη στις σελίδες της!

Λίγα λόγια για την υπόθεση…

Η Σιμόνη εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση. Είναι μακιγιέζ… νεκρών! Ναι, καλά καταλάβατε, η επιχείρηση είναι Γραφείο… Κοινωνικών Εξυπηρετήσεων! Είναι πολύ καλή στη δουλειά της και σύντομα διαπιστώνει ότι είναι και πολύ καλή στο να ακούει τι έχουν να της πουν οι νεκροί! 

Η Σιμόνη, αν και σαραντάρα πλέον, δε μπορεί να αποφασίσει τι θα κάνει με τη ζωή της. Μπακούρι αλλά όχι από πεποίθηση αλλά γιατί δεν έχει βρει ακόμα εκείνον που θα κάνει την καρδιά της να σκιρτήσει πραγματικά. Και λέω πραγματικά γιατί ο ένας και μοναδικός έρωτας που είχε στη ζωή της ήταν μονόπλευρος και μάλλον… τζιούφιος! 

Κάποια στιγμή κάποιος από τους πεθαμένους που περιποιείται, της ζητά να αποκαλύψει τον δολοφόνο του. Η Σιμόνη βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένη σε περιπέτειες οι οποίες θα φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή της. 

Λέγοντας ότι το βιβλίο είναι πρωτότυπο, δεν εννοούσα απλά ότι έχει μιαν ασυνήθιστη ιστορία ή μιαν ιδιαίτερη πλοκή. Είναι πρωτότυπο σε όλες τις εκφάνσεις του. Οι χαρακτήρες είναι όλοι έξω από τα συνηθισμένα. Ιδιαιτέρως αυτός της Σιμόνης είναι ένας μοναδικός, απίθανος χαρακτήρας. Πρόκειται για μια γυναίκα/παιδί που ακόμη δεν έχει ανακαλύψει ούτε τον εαυτό της αλλά ούτε τα θέλω της. Παλεύει ακόμη να σταθεί στα πόδια της και να απογαλακτίσει. Είναι μια γυναίκα που έχει μάθει να κρύβεται στις πιο σκοτεινές γωνιές και ξάφνου καλείται να βγει από αυτές και να αφήσει το φως να τη λούσει. Αυτό είναι από τη μια πολύ τρομακτικό κι από την άλλη της αποκαλύπτει ορίζοντες και προοπτικές που ούτε καν είχε φανταστεί ποτέ ότι υπάρχουν.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει αμεσότητα και βάθος στο μυθιστόρημα και μας φέρνει πιο κοντά στη Σιμόνη. Το μαύρο χιούμορ είναι η ραχοκοκαλιά του βιβλίου και ποτίζει τις σελίδες του κάνοντας τον αναγνώστη άλλες φορές να γελάει δυνατά και άλλες φορές να χαμογελά πικρά. Η πλοκή ξετυλίγεται από την αρχή μέχρι το τέλος ομαλά και πάντα με ανοδική τάση μέχρι το ανατρεπτικό και απόλυτα απρόσμενο τέλος, που σίγουρα άλλους θα τους αφήσει με το αίσθημα του ανικανοποίητου, ενώ κάποιοι άλλοι θα αναφωνήσουν: Ναι, αυτό είναι το τέλος που του αρμόζει! Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, αφού θεωρώ ότι οποιοδήποτε άλλο φινάλε απλά θα το φθήναινε.  

Αν μου ζητούσαν να κατατάξω το «Μαύρο γκλίτερ» σε κάποια κατηγορία δε θα μπορούσα. Είναι απόλυτα αταξινόμητο. Μια κατηγορία από μόνο του. Μαύρη κωμωδία, παρωδία, μυστηρίου, κοινωνικό δράμα, αισθηματικό… Είναι τα πάντα! Μα κυρίως είναι ένα βιβλίο το οποίο μιλάει για τη ζωή και τα τερτίπια της. 

Δε θέλω να πω περισσότερα, μόνο πως αν θέλετε να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα που θα σας κρατήσει δέσμιούς του από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, τότε μην ψάχνετε αλλού. Το «Μαύρο γκλίτερ» της Βίκης Μωραγιάννη είναι αυτό που αναζητάτε! 

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ. 

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε η Βίκυ στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά εδώ.