Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος θα τολμούσε, θα είχε τα συκώτια να
το πω έτσι, να κάνει “κριτική” σε αυτό το βιβλίο. Οποιουδήποτε είδους κριτική,
καλή ή κακή. Αν αναρωτιέστε γιατί το γράφω αυτό η απάντηση είναι πολύ απλή.
Γιατί κάνοντας κάποιος κριτική θα ήταν σαν να κριτικάρει, την ίδια τη ζωή, τις
σκέψεις, τα βιώματα και τα συναισθήματα της συγγραφέα, μιας και το «Μονόκλινο
σε μπουάτ» είναι μια πέρα ως πέρα αληθινή ιστορία.
Συνοπτικά, πρόκειται για μια αυτοβιογραφική νουβέλα που
καταγράφει με ωμότητα και ειλικρίνεια την προσωπική μάχη της συγγραφέως την
κακοποίηση, με τον βιασμό, την σκλήρυνση κατά πλάκας και εν τέλει με την κατάθλιψη.
Αν με ρωτήσετε προσωπικά δεν ξέρω ποιο από όλα είναι το χειρότερο αλλά να τα
ζεις όλα μαζί; Συγχρόνως; Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο! Κι όμως η Όλγα τα βιώνει
χρόνια τώρα. Και με περίσσιο θάρρος, αρνείται να αφεθεί στα τραύματά της και να
τους επιτρέψει να ορίσουν τη ζωή της.
Η “φωνή” της Όλγας ακούγεται δυνατά και καθαρά καθώς
μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της. Μέσα από την αφήγηση της ιστορίας της, δίνει
δύναμη και ελπίδα σε άλλους ανθρώπους που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις.
Προσωπικά είμαι περήφανη για την Όλγα αλλά και για όλες της Όλγες αυτού του
κόσμου!
Με το χέρι στην καρδιά σας λέω ότι βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ, από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες. Διαδώστε το!
Θα το βρείτε εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...