Book Review: Τρεις ζωές την εβδομάδα, του Michel Bussi, από εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Γιώτας Βασιλείου ) Όταν ένας άντρας βρίσκεται νεκρός σε μια απομονωμένη κοιλάδα, η αστυνόμος Μαρέλ καλείται να διαλευκάνει μία υπόθεση που μοιάζει βγαλμένη από παρτίδα σκάκι. Στο αυτοκίνητο του θύματος υπάρχουν τρεις διαφορετικές άδειες οδήγησης, με την φωτογραφία που μοιάζει με τον Ρενό Ντυβάλ. Από εδώ και πέρα, ο αναγνώστης δεν διαβάζει. Ψάχνει. Αμφιβάλλει. Ανασυνθέτει. Κι αυτό είναι το δυνατό χαρτί του Bussi, δεν σε βάζει μέσα στην ιστορία – σε παγιδεύει. Το μυθιστόρημα λειτουργεί σαν καλειδοσκόπιο. Κάθε στροφή αλλάζει την εικόνα, αλλάζει και τον άνθρωπο. Τρεις γυναίκες διεκδικούν την αλήθεια – και τελικά, τη δική τους πραγματικότητα. Ο Bussi δεν ενδιαφέρεται μόνο για το ποιος είναι ο νεκρός, αλλά για το ποιος πίστεψε ότι τον ήξερε. Εκεί, ακριβώς εκεί, μετατρέπει το θρίλερ σε ψυχολογικό παιχνίδι ταυτότητας. Θέτει τα ερωτήματα: μπορούμε να είμαστε περισσότεροι από ένας; Και πόσες ζωές αντέχει ένας άνθρωπος προτού σπάσει; Ο ρυθμός είναι γρήγορος, κινηματογραφικός. Οι ...
0

Book Review: ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ ΣΕ ΜΠΟΥΑΤ, της ΟΛΓΑΣ ΣΤΕΦΟΥ, από εκδόσεις AGRAFINA

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος θα τολμούσε, θα είχε τα συκώτια να το πω έτσι, να κάνει “κριτική” σε αυτό το βιβλίο. Οποιουδήποτε είδους κριτική, καλή ή κακή. Αν αναρωτιέστε γιατί το γράφω αυτό η απάντηση είναι πολύ απλή. Γιατί κάνοντας κάποιος κριτική θα ήταν σαν να κριτικάρει, την ίδια τη ζωή, τις σκέψεις, τα βιώματα και τα συναισθήματα της συγγραφέα, μιας και το «Μονόκλινο σε μπουάτ» είναι μια πέρα ως πέρα αληθινή ιστορία.

Συνοπτικά, πρόκειται για μια αυτοβιογραφική νουβέλα που καταγράφει με ωμότητα και ειλικρίνεια την προσωπική μάχη της συγγραφέως την κακοποίηση, με τον βιασμό, την σκλήρυνση κατά πλάκας και εν τέλει με την κατάθλιψη. Αν με ρωτήσετε προσωπικά δεν ξέρω ποιο από όλα είναι το χειρότερο αλλά να τα ζεις όλα μαζί; Συγχρόνως; Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο! Κι όμως η Όλγα τα βιώνει χρόνια τώρα. Και με περίσσιο θάρρος, αρνείται να αφεθεί στα τραύματά της και να τους επιτρέψει να ορίσουν τη ζωή της.

Η “φωνή” της Όλγας ακούγεται δυνατά και καθαρά καθώς μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της. Μέσα από την αφήγηση της ιστορίας της, δίνει δύναμη και ελπίδα σε άλλους ανθρώπους που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις. Προσωπικά είμαι περήφανη για την Όλγα αλλά και για όλες της Όλγες αυτού του κόσμου!

Με το χέρι στην καρδιά σας λέω ότι βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ, από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες. Διαδώστε το!

Θα το βρείτε εδώ.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...