Book Review: ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ, της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΟΜΟΝΗ, από εκδόσεις ΣΥΡΤΑΡΙ

Αναρτήθηκε από την
  (Της Γιώτας Βασιλείου ) Όταν νιώσεις την αδικία στο πετσί σου, εναντιώνεσαι. Διεκδικείς. Πολεμάς. Το Λευκό χαρτί της Χριστίνας Πομόνη δεν είναι απλώς μία ιστορία· είναι ένας καθρέφτης που σε αναγκάζει να κοιτάξεις μέσα σου. Ο Άλκης, με τις πληγές του, τις ελπίδες του και τις σιωπές του, γίνεται σύντροφος στο ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης – εκεί όπου τα όρια μεταξύ εγκατάλειψης και αγάπης, χαμένων παιδικών χρόνων και αποφάσεων του σήμερα, θλίψης και ανάτασης ψυχής, γίνονται τόσο λεπτά όσο ένα τσιγαρόχαρτο. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι δυνατή και αφοπλιστική. Δεν σου επιτρέπει απλώς να παρακολουθήσεις τη ζωή του Άλκη, σε σπρώχνει να τη ζήσεις μαζί του, να νιώσεις το βάρος της απουσίας, την ανάγκη της φυγής αλλά και την κρυφή λαχτάρα της επιστροφής. Η διαφορά παίζει στις λεπτομέρειες – ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια σκηνή που περισσότερο υπαινίσσεται παρά λέγεται – υφαίνουν έναν καμβά που ζωντανεύει στο γύρισμα κάθε σελίδας. Και όσο ο Άλκης παλεύει να γράψει, η ίδια η γραφή μοιά...
0

Book Review: ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ ΣΕ ΜΠΟΥΑΤ, της ΟΛΓΑΣ ΣΤΕΦΟΥ, από εκδόσεις AGRAFINA

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος θα τολμούσε, θα είχε τα συκώτια να το πω έτσι, να κάνει “κριτική” σε αυτό το βιβλίο. Οποιουδήποτε είδους κριτική, καλή ή κακή. Αν αναρωτιέστε γιατί το γράφω αυτό η απάντηση είναι πολύ απλή. Γιατί κάνοντας κάποιος κριτική θα ήταν σαν να κριτικάρει, την ίδια τη ζωή, τις σκέψεις, τα βιώματα και τα συναισθήματα της συγγραφέα, μιας και το «Μονόκλινο σε μπουάτ» είναι μια πέρα ως πέρα αληθινή ιστορία.

Συνοπτικά, πρόκειται για μια αυτοβιογραφική νουβέλα που καταγράφει με ωμότητα και ειλικρίνεια την προσωπική μάχη της συγγραφέως την κακοποίηση, με τον βιασμό, την σκλήρυνση κατά πλάκας και εν τέλει με την κατάθλιψη. Αν με ρωτήσετε προσωπικά δεν ξέρω ποιο από όλα είναι το χειρότερο αλλά να τα ζεις όλα μαζί; Συγχρόνως; Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο! Κι όμως η Όλγα τα βιώνει χρόνια τώρα. Και με περίσσιο θάρρος, αρνείται να αφεθεί στα τραύματά της και να τους επιτρέψει να ορίσουν τη ζωή της.

Η “φωνή” της Όλγας ακούγεται δυνατά και καθαρά καθώς μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της. Μέσα από την αφήγηση της ιστορίας της, δίνει δύναμη και ελπίδα σε άλλους ανθρώπους που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις. Προσωπικά είμαι περήφανη για την Όλγα αλλά και για όλες της Όλγες αυτού του κόσμου!

Με το χέρι στην καρδιά σας λέω ότι βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ, από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες. Διαδώστε το!

Θα το βρείτε εδώ.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...