BOOK REVIEW: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Είναι κάποια βιβλία μπροστά στα οποία σκύβω το κεφάλι και νιώθω τόσο μικρή όταν ειδικά καλούμαι να γράψω δυο λόγια για αυτά. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα. Αν δεν επέμενε τόσο η Γιώτα (Βασιλείου) για να το διαβάσω, ίσως να μην το τολμούσα ποτέ. Την ευχαριστώ γιατί η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του ήταν εκπληκτική. Το ταξίδι, που λέμε καμιά φορά, υπέροχο. Τι να πρωτογράψω σκέφτομαι κι αυτό που υπερτερεί στο μυαλό μου είναι ότι το βιβλίο αυτό μοιάζει σαν απολογισμός της καθημερινότητας και καταγραφή συναισθημάτων, ώστε να τα διαβάσει κάποιος κάποτε. Σαν να θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τη ζωή, την τέχνη, τον θάνατο και τόσα άλλα. Μοιάζει να θέλει να δηλώσει τη θέση του. Λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο ότι δεν εγκατέλειψε εντελώς τον Θεό αλλά ούτε και δέχτηκε ποτέ την ανθρωπότητα. Ότι η πραγματικότητα που μας δόθηκε δεν είναι άλλη από τις αισθήσεις μας κι αυτές εξερευνούμε. Θεωρεί τη ζωή ως “πανδοχείο” και σε αυτό περιμ...

Book Review: «Το Άγαλμα του Πραξιτέλη» του Κώστα Στοφόρου


(Της Γιώτας Βασιλείου)

«…ένα πρόσωπο από μάρμαρο φάνηκε… είχε κρατήσει το αχνό του χαμόγελο κάτι χιλιάδες χρόνια.» 

Αν δεν ήξερα ότι το βιβλίο απευθύνεται σε νεαρούς αναγνώστες, αλήθεια σας το λέω, θα πίστευα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ελαφρύ και εύπεπτο αστυνομικό μυθιστόρημα! Πόσο υπέροχο όμως; Πόσο φανταστικοκαταπληκτικά υπέροχο; Σχεδόν όσο και το κανονικό άγαλμα –σχεδόν ε;– «Το Άγαλμα του Πραξιτέλη» του Κώστα Στοφόρου εντυπωσιάζει με την ιστορία, την τέχνη και τις… καμπύλες του (όπου καμπύλες εσείς βάλτε ανατροπές)!

Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάτι του κύριου Στοφόρου κι έτσι δεν έχω εντρυφήσει στον τρόπο γραφής του. Ωστόσο διαπιστώνω ότι ακολουθεί μια πολυδιάστατη αφήγηση που συνδυάζει ιστορικά στοιχεία, μυθοπλασία και ατμόσφαιρα μυστηρίου, τοποθετώντας την πλοκή του σε διάφορες χρονικές περιόδους και τοποθεσίες. Αυτό ακριβώς που τρελαίνομαι να διαβάζω.

Αξιοποιεί ιστορικές αναφορές, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι τη σύγχρονη Αθήνα και τους αγώνες των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας ρεαλιστικές περιγραφές για τους τόπους, τους χαρακτήρες και τα πολιτιστικά στοιχεία. Η έμφαση σε διάφορες περιοχές της Αθήνας –όπως τα Αναφιώτικα στην Πλάκα– αναδεικνύει την ιστορική ταυτότητα του τόπου, κάτι που εμπλουτίζει το κείμενο και του προσφέρει αυθεντικότητα. Παράλληλα, το μυθιστόρημα εμπλέκει την τέχνη και την κληρονομιά του Πραξιτέλη, δίνοντας έναν κεντρικό ρόλο στη γλυπτική μέσα από τις περιπέτειες του κεντρικού ήρωα της ιστορίας. 

Το στοιχείο του μυστηρίου είναι ιδιαίτερα έντονο, καθώς οι αναγνώστες καλούνται να συνδέσουν το ιστορικό υπόβαθρο με τις μυστικές δραστηριότητες των ηρώων, οι οποίοι προσπαθούν να αποκαλύψουν κρυφά μυστικά που συνδέονται με το παρελθόν και την ιστορία του τόπου. Οι διάλογοι στακάτοι και ολοζώντανοι, προσθέτουν σφρίγος στο έργο και φυσικά βοηθούν στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, δημιουργώντας μεταξύ τους εντάσεις, διαφωνίες μα και συμμαχίες και κατά συνέπεια, προσδίδοντας ρεαλισμό.

Στο σύνολό του το μυθιστόρημα είναι ένα άρτια δομημένο ιστορικό μυστήριο με μια πιο σύγχρονη ματιά, που συνδυάζει τον σεβασμό στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και την αναζήτηση κρυμμένων αληθειών. Κι αν αναρωτιέστε πως στο καλό θα μπορούσε ένα 9χρονο να αγαπήσει την ιστορία η απάντηση είναι αυτή: Δώστε του να διαβάσει «Το άγαλμα του Πραξιτέλη»! 

Προτείνεται με τρέλα και κορδέλα για παιδιά και νέους από 9 έως 99 ετών! 

Αναζητήστε το εδώ και θα με θυμηθείτε!



Σχόλια