Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Book Review: «Το Άγαλμα του Πραξιτέλη» του Κώστα Στοφόρου


(Της Γιώτας Βασιλείου)

«…ένα πρόσωπο από μάρμαρο φάνηκε… είχε κρατήσει το αχνό του χαμόγελο κάτι χιλιάδες χρόνια.» 

Αν δεν ήξερα ότι το βιβλίο απευθύνεται σε νεαρούς αναγνώστες, αλήθεια σας το λέω, θα πίστευα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ελαφρύ και εύπεπτο αστυνομικό μυθιστόρημα! Πόσο υπέροχο όμως; Πόσο φανταστικοκαταπληκτικά υπέροχο; Σχεδόν όσο και το κανονικό άγαλμα –σχεδόν ε;– «Το Άγαλμα του Πραξιτέλη» του Κώστα Στοφόρου εντυπωσιάζει με την ιστορία, την τέχνη και τις… καμπύλες του (όπου καμπύλες εσείς βάλτε ανατροπές)!

Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάτι του κύριου Στοφόρου κι έτσι δεν έχω εντρυφήσει στον τρόπο γραφής του. Ωστόσο διαπιστώνω ότι ακολουθεί μια πολυδιάστατη αφήγηση που συνδυάζει ιστορικά στοιχεία, μυθοπλασία και ατμόσφαιρα μυστηρίου, τοποθετώντας την πλοκή του σε διάφορες χρονικές περιόδους και τοποθεσίες. Αυτό ακριβώς που τρελαίνομαι να διαβάζω.

Αξιοποιεί ιστορικές αναφορές, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι τη σύγχρονη Αθήνα και τους αγώνες των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας ρεαλιστικές περιγραφές για τους τόπους, τους χαρακτήρες και τα πολιτιστικά στοιχεία. Η έμφαση σε διάφορες περιοχές της Αθήνας –όπως τα Αναφιώτικα στην Πλάκα– αναδεικνύει την ιστορική ταυτότητα του τόπου, κάτι που εμπλουτίζει το κείμενο και του προσφέρει αυθεντικότητα. Παράλληλα, το μυθιστόρημα εμπλέκει την τέχνη και την κληρονομιά του Πραξιτέλη, δίνοντας έναν κεντρικό ρόλο στη γλυπτική μέσα από τις περιπέτειες του κεντρικού ήρωα της ιστορίας. 

Το στοιχείο του μυστηρίου είναι ιδιαίτερα έντονο, καθώς οι αναγνώστες καλούνται να συνδέσουν το ιστορικό υπόβαθρο με τις μυστικές δραστηριότητες των ηρώων, οι οποίοι προσπαθούν να αποκαλύψουν κρυφά μυστικά που συνδέονται με το παρελθόν και την ιστορία του τόπου. Οι διάλογοι στακάτοι και ολοζώντανοι, προσθέτουν σφρίγος στο έργο και φυσικά βοηθούν στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, δημιουργώντας μεταξύ τους εντάσεις, διαφωνίες μα και συμμαχίες και κατά συνέπεια, προσδίδοντας ρεαλισμό.

Στο σύνολό του το μυθιστόρημα είναι ένα άρτια δομημένο ιστορικό μυστήριο με μια πιο σύγχρονη ματιά, που συνδυάζει τον σεβασμό στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και την αναζήτηση κρυμμένων αληθειών. Κι αν αναρωτιέστε πως στο καλό θα μπορούσε ένα 9χρονο να αγαπήσει την ιστορία η απάντηση είναι αυτή: Δώστε του να διαβάσει «Το άγαλμα του Πραξιτέλη»! 

Προτείνεται με τρέλα και κορδέλα για παιδιά και νέους από 9 έως 99 ετών! 

Αναζητήστε το εδώ και θα με θυμηθείτε!



Σχόλια