Book Review: ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ της ΕΙΡΗΝΗΣ ΒΑΡΔΑΚΗ, από εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Αν υπάρχει κάτι που αγαπώ στην Ειρήνη Βαρδάκη είναι ότι δεν φοβάται να τολμήσει κάτι το διαφορετικό. Αυτή τη φορά λοιπόν, επιστρέφει με ένα σκοτεινό, σαγηνευτικό ψυχολογικό θρίλερ που σε μπερδεύει, σε στοιχειώνει και σε αναγκάζει να σκεφτείς ξανά τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις "αγάπη" και "λύτρωση". Η Λίλυ φαίνεται να ζει μια ήρεμη ζωή με τον αγαπημένο της, με τον οποίο ετοιμάζονται να παντρευτούν. Την ίδια στιγμή ο Σαμ, ο γείτονας από το απέναντι διαμέρισμα, παρακολουθεί στενά την Λίλυ, φαινομενικά αποφασισμένος να την καταστρέψει. Είναι εκδίκηση όμως αυτό που καίει τα κατάβαθα της ψυχής του, είναι η αδικία που τον πνίγει ή μήπως κάτι άλλο; Η Λίλυ και ο Σαμ, έχουν κοινό παρελθόν που ενώ έμοιαζε να διαλύθηκε, τελικά επέστρεψε πιο άγριο και εκδικητικό από ποτέ. Αυτό που κάνει το «Να με ξεχνάς» να ξεχωρίζει ουσιαστικά δεν είναι μόνο η υπόθεση και οι ανατροπές του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνεται. Ολόκληρο σχεδόν το βιβλίο αποτελε...

Book Review: ΝΤΕΪΖΙ ΝΤΑΡΚΕΡ, της ALICE FEENEY, από εκδόσεις BELL



 Τη βραδιά του Χαλογουίν, η οικογένεια Ντάρκερ συγκεντρώνεται στο σπίτι της γιαγιάς για να γιορτάσει τα ογδοηκοστά της γενέθλια. Μόνο που, όπως φροντίζει να μας πει εξ αρχής η Ντέιζι, η μικρότερη εγγονή, η γιαγιά πιστεύει πως αυτά της τα γενέθλια θα είναι και τα τελευταία. Καθώς όλα τα μέλη της οικογένειας Ντάρκερ μαζεύονται στο περίεργο σπίτι της γιαγιάς, το Σίγκλας, με τα ογδόντα ρολόγια που χτυπάνε την ώρα, η παλίρροια τους εγκλωβίζει εκεί. Έξω αρχίζει να μαίνεται καταιγίδα και αποδεικνύεται πως η γιαγιά είχε δίκιο: το πτώμα της είναι το πρώτο που ανακαλύπτεται. Όχι όμως και το τελευταίο…

Με ένα έξυπνο τέχνασμα, η συγγραφέας μάς αποκαλύπτει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας και το σκοτεινό παρελθόν που καθένας τους κουβαλάει και θα προτιμούσε να ξεχάσει, χωρίς να απομακρύνει την προσοχή από την πλοκή της ιστορίας και χωρίς καθόλου να κουράζει.

Το βιβλίο «Ντέιζι Ντάρκερ» είναι ένα μυθιστόρημα «κλειστού δωματίου», όπου οι πρωταγωνιστές είναι αναγκασμένοι να παραμείνουν παγιδευμένοι σε ένα χώρο ενώ ο ένας μετά τον άλλο δολοφονούνται. Κάτι σαν το «Δέκα μικροί νέγροι», για όσους είναι φαν της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Είναι αυτό που θα έγραφε η Άγκαθα Κρίστι εάν ζούσε στον εικοστό πρώτο αιώνα και ήταν οπαδός της πρωτοπρόσωπης γραφής.

Το τέλος έχει μία πανέξυπνη ανατροπή που ξαφνιάζει χωρίς να ξενίζει. Απολύτως κατάλληλο για όσους θέλουν μία φρέσκια ματιά στο παλιό καλό κλασικό μυθιστόρημα κλειστού δωματίου!

Αναζητήστε το βιβλίο εδώ.


Διαβάστε την άποψη της Κατερίνας Τσαμπά για το βιβλίο, εδώ.

Σχόλια