Συνέντευξη: ΒΑΛΕΡΙΑ ΚΑΛΦΑ: «Η έμπνευση είναι όμορφη, αλλά η πειθαρχία είναι εκείνη που φέρνει αποτελέσματα!»

Η Βαλέρια συνδυάζει έναν κόσμο τηλεπικοινωνιών και επιχειρηματικής ανάπτυξης με τη δημιουργία λογοτεχνικών συμπάντων, κάτι που φαίνεται αντιφατικό, μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς ότι και στις δύο περιπτώσεις χτίζει συνδέσεις! Γράφει από την παιδική της ηλικία, όταν τα ποιήματα και τα παραμύθια ήταν ο τρόπος της να κατανοήσει τον κόσμο. Σήμερα, για να βυθιστεί στη γραφή, χρειάζεται την τέλεια συνταγή: καφέ χωρίς όρια (και ας είναι ντεκαφεινέ - όλα είναι στο μυαλό, guys), μουσική που σε κάνει να νοσταλγείς, και εικόνες βροχής ή χιονιού που παίζουν στην οθόνη της. Εάν καταπιανόταν με κάποια άλλη τέχνη, αυτή θα ήταν σίγουρα η υποκριτική - ίσως γι' αυτό κατάφερε να δώσει τόση ζωή στους ήρωές της. Στις ώρες ανάπαυλας, δημιουργεί diamond paintings ή παίζει επιτραπέζια, αποδεικνύοντας ότι η υπομονή είναι κλειδί τόσο στη ζωή όσο και στη συγγραφή. (Συνέντευξη στην Αγγελική Ζούμπου ) Βαλέρια καλησπέρα, και σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες να μιλήσουμε! Ξεκίνησες με κοινωνικό μυθιστόρημα και συνεχί...

Book Review: ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ της EVIE WOODS, από εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το «Χαμένο Βιβλιοπωλείο» της Evie Woods, σε μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, είναι ένας ύμνος στην αγάπη για τα βιβλία και στη μαγεία της δεύτερης ευκαιρίας ‒ όχι μόνο για τα βιβλία, αλλά και για τους ανθρώπους. Επιτέλους ένα feelgood βιβλίο, με το οποίο πραγματικά ένιωθα όμορφα διαβάζοντάς το!

Η αφήγηση μας ταξιδεύει ανάμεσα στο 1921 και το σήμερα, ακολουθώντας τρεις ήρωες ‒ την Οπαλίν, τη Μάρθα και τον Χένρι, σε τρεις διαφορετικές πρωτεύουσες, ‒ το Λονδίνο, το Παρίσι και το Δουβλίνο. Όλοι τους ζουν σαν κομπάρσοι τη ζωή τους, ώσπου ένα μυστηριώδες βιβλιοπωλείο που έχει χαθεί από καιρό εμφανίζεται μυστηριωδώς ξανά και ανατρέπει τα πάντα. 

Η… μαγεία εδώ είναι διακριτική αλλά ουσιαστική· δεν υπάρχουν τέρατα και ξόρκια, αλλά μικρά μεταφυσικά θαύματα ‒ ένα βιβλιοπωλείο που εμφανίζεται και εξαφανίζεται όποτε του καπνισει, φυτά που ξεφυτρώνουν στους τοίχους, μηνύματα που χαράσσονται στο δέρμα ‒ σύμβολα ελπίδας και αναγέννησης. Η γραφή της Woods ισορροπεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον λυρισμό, αγγίζοντας δύσκολα θέματα όπως η κακοποίηση, τα οικογενειακά τραύματα και η καταπίεση των γυναικών στον Μεσοπόλεμο και αναδεικνύει πώς η αυτοεκτίμηση μπορεί να ανθίσει εκεί που κάποτε υπήρχε μόνο σιωπή. 

Αν και κατά τη γνώμη μου αφήνει κάποιες λίγες εκκρεμότητες στο τέλος, το ταξίδι αυτό ήταν γεμάτο ζεστασιά, μυστήριο και νοσταλγία. Η μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου είναι εξαιρετική, αποδίδοντας με ακρίβεια και ευαισθησία το ύφος του πρωτοτύπου και μεταφέροντας αυτούσια όλη την ατμόσφαιρα, τη μουσικότητα και την τρυφερότητα της γραφής της Woods. 

Το αποτέλεσμα είναι ένα παραμυθένιο, αλλά και ανθρώπινο, μυθιστόρημα που σε αγκαλιάζει από την πρώτη σελίδα και σου θυμίζει ότι, όπως και τα βιβλία, έτσι και οι άνθρωποι, μπορούμε να ξαναβρεθούμε, ακόμη κι αν κάποτε είχαμε χαθεί.

Αν σας αρέσουν οι feelgood ιστορίες με ένα μαγικό άγγιγμα, τότε αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Θα το βρείτε εδώ!


Υ.Γ. Photo created by A.I.

Σχόλια