Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 (Της Κατερίνας Τσαμπά)

Έχοντας ζήσει τον κορωνοϊό αυτό το βιβλίο το διάβασα και εν τέλει το βίωσα αρκετά έντονα. Διαδραματίζεται τέλη 19^ου αρχές του 20^ου αιώνα, γύρω στα 1890-1920, τότε που η Ελλάδα έπαιρνε πίσω τα εδάφη της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τούρκοι κι Έλληνες ζούνε μαζί και έχουν να αντιμετωπίσουν το “χτικιό”, τη φυματίωση. Μια πανδημία που θέριζε τον κόσμο, αφήνοντας νεκρούς, πληγωμένες ψυχές, προκαταλήψεις, τρόμο και απελπισία.

Ένας άντρας όμως, πρώτα άνθρωπος και μετά γιατρός, αποφασίζει να ερευνήσει όσο μπορεί περισσότερο ώστε να βρει αρχικά πώς κολλάει η αρρώστια και κατόπιν να βρει τη θεραπεία. Σε μια εποχή που ο Έλληνας γλείφει τις πληγές του και στη συνέχεια καλείται να αντιμετωπίσει και νέες, αυτό το γεγονός αντιμετωπίζεται με “μισό μάτι”. Σε αρκετά σημεία του βιβλίου θυμήθηκα τη ρήση “Καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη”. Κι αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα, αλλά γενικά του ανθρώπου.

Βλέπουμε τον γιατρό να παλεύει με το θεριό και ταυτόχρονα να παίρνει υπό την προστασία του μια οικογένεια Τούρκων που μόλις έχασαν από αυτό τη μικρή τους κόρη. Έχουν έναν γιο, μεγαλύτερο σε ηλικία, και μαζί τους τούς ακολουθεί η νύφη του άντρα της οικογένειας και ο γιος της. Η νύφη αποδεικνύεται μια κακή ψυχή που κάνει ζημιά σε όλους, λιγότερο ή περισσότερο. Ο γιατρός παραμένει πιστός στον στόχο του μέχρι το τέλος.

Έχει όμως κι αυτός τις αδυναμίες του. Είναι μόνος χρόνια, δεν έχει νιώσει ποτέ τον έρωτα και δεν τον αναγνωρίζει ακόμα και αν του φανερώνεται με κάποιες πράξεις. Κοινώς είναι ανίδεος ποια τον αγαπά μέχρι που έρχεται κάποια που με το πέρασμα των χρόνων τον κάνει να νιώσει διαφορετικά. Μέσα σε όλα αυτά, έχει βάλει σκοπό να χτίσει το πρώτο σανατόριο για να περιθάλπει φυματικούς κάτι που καταφέρνει με την Αφέτ, τη μητέρα της οικογένειας των Τούρκων που έχει σώσει. Οι υπόλοιποι της οικογένειας έχουν επιστρέψει πίσω.

Μίση και πάθη, πολιτικά παιχνίδια, ίντριγκες, διαφθορά, μηχανορραφίες και μια ιστορία που ίσως δεν γνωρίζουμε ή έχουμε ξεχάσει. Ο συγγραφέας μάς δείχνει πώς σε μια τόσο δύσκολη εποχή ο άνθρωπος παραμένει δύσπιστος μπροστά στη διάθεση ενός ανθρώπου να κάνει το καλό, πώς προσπαθούν να αμαυρώσουν τη φήμη του ακόμα και όταν βρίσκει μια λύση θεραπείας. Παραμένει δύσπιστος ακόμα και σε κάτι τόσο ισχυρό όσο είναι η επιστήμη. Κι αν διαβάζοντας το βιβλίο σάς θυμίσει κάτι από αυτά που ζήσαμε προσφάτως, ε ίσως να μην κάνετε λάθος.

Σε όλο το βιβλίο πρωτοστατεί η αγάπη στον άνθρωπο. Η γραφή του Βάιου ρέει, οι σκηνές είναι καλοστημένες, οι χαρακτήρες ζωντανοί και η ιστορία μάς δείχνει τον πλούτο φαντασίας που έχει ακόμα να μας προσφέρει.

Αναζητήστε το και δεν θα χάσετε. Το βρίσκετε εδώ.