(Της Κατερίνας Τσαμπά)
Το νέο βιβλίο του Λάκη Αργυρού έχει να κάνει με τον εαυτό, το λέει εμμέσως πλην σαφώς και ο τίτλος του. Τι σημαίνει όμως το «Εντός εαυτού»;
Το βιβλίο χωρίζεται σε Α’ και Β’ ημίχρονο. Στο πρώτο ο συγγραφέας μάς μιλάει για το ημερολόγιο εξέλιξης όπου μπορούμε να καταγράφουμε την πορεία μας που συνήθως δεν είναι πάντα γραμμική. Το ημερολόγιο αυτό είναι ένα εργαλείο που μας δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθούμε την πρόοδό μας ακόμα και όταν περνάμε κάποιες δύσκολες φάσεις στη ζωή μας.
Παρακάτω αναφέρεται στις μη λειτουργικές συνήθειες και πώς, με υπομονή αλλά και αναζήτηση της σωστής βοήθειας, να τις αλλάξουμε.
Για τις προκαταλήψεις και τη δημιουργική αμφισβήτηση. Όταν αμφισβητούμε παράδειγμα κάποιου την άποψη καλό είναι πρώτα να την έχουμε κατανοήσει. Κι αυτό γίνεται μόνο αν ακούμε σωστά. Οπότε εδώ, ο συγγραφέας, κάνει λόγο και για την ενεργητική ακρόαση. Πριν αμφισβητήσουμε καλό είναι, επίσης, να αποφύγουμε σκέψεις με προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Μετά, μιλάει για τις προσδοκίες και πόση ελευθερία μπορεί να μας προσφέρει η εξάλειψή τους. Ότι χρειάζεται να κρατάμε το μυαλό μας ανοιχτό για να φέρουμε περισσότερες ευκαιρίες στη ζωή μας. Να έχουμε ακεραιότητα ως στάση ζωής, να στεκόμαστε στον κόσμο με συνέπεια και αλήθεια. Ένα ημερολόγιο αυτογνωσίας επίσης είναι ό,τι πρέπει για να είμαστε συνειδητοί σε ό,τι εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας.
Ότι χρειάζεται να λέμε όχι εκεί που θέλουμε, να έχουμε ενσυναίσθηση.
Έχοντας φτάσει στο σημείο αυτό, ένιωθα ότι μπροστά μου είχα έναν οδηγό καλής ζωής. Ο λόγος του κ.Αργυρού ρέει αβίαστα και δεν είναι καθόλου διδακτικός. Δεν σου κουνάει το δάχτυλο.
Λίγο πιο κάτω μιλάει για τα πέντε στάδια του πένθους: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Το πένθος δεν αφορά μόνο τον φυσικό θάνατο. Αφορά και τον χωρισμό, την απώλεια ενός στόχου, την απώλεια της υγείας, της εργασίας, μιας φιλίας, της ταυτότητας κλπ.
Όλα τα εξηγεί με απλότητα, σαφήνεια σαν να τον έχουμε δίπλα μας και συνομιλούμε μαζί.
Μιλάει ακόμα για τη ζώνη άνεσης και για τους τρόπους οι οποίοι μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από αυτή και να τολμήσουμε να κάνουμε αλλαγές, ξεκινώντας με μικρά βήματα κάθε φορά.
Ένα άλλο θέμα που πιάνει ο συγγραφέας και το οποίο με ξάφνιασε ευχάριστα είναι η πολύ συχνή, και αχρεία όπως αναφέρει στο βιβλίο, “μάχη” ανάμεσα στο μυαλό και την καρδιά. Μήπως τελικά είναι καλό αυτά τα δυο να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται; Να βρούμε τρόπο δηλαδή να μην χρειάζεται να επιλέγουμε κάθε φορά το ένα από τα δύο.
Το πολύτιμο αυτό βιβλίο περιλαμβάνει και κεφάλαια για την επιτυχία, τη διαχείριση του θυμού και πώς μπορείς να μετατρέψεις την ενέργεια σε δύναμη.
Στο Β’ ημίχρονο που ακολουθεί, μιλάει για την αγάπη, τη μοναξιά και τη μοναχικότητα, τη συγχώρεση ως δύναμη ελευθερίας και ψυχικής ηρεμίας, πώς να συνδεθούμε τους άλλους και πώς να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, αλλά όχι μόνο για εμάς. Για όλους μας.
Γράφει για την ενσυναίσθηση και τα Δέλτα που καθορίζουν τη ζωή μας: δράση, διάθεση, δικαιολογίες, δράμα. Πολύ ωραία και αυτή η ενότητα καθώς τα εξηγεί αναλυτικά.
Μιλάει και για κάποια ακόμα. Θέλοντας όμως να κλείσω την άποψή μου γι’ αυτό το βιβλίο, θα πω ότι είναι εξαιρετικά γοητευτικό να είσαι απλά ο εαυτός σου, να σκέφτεσαι πριν κρίνεις, να είσαι δεκτικός, να σπείρεις αγάπη και καλοσύνη για να θερίσεις ευγνωμοσύνη και σοφία. Να είσαι θετικός αλλά όχι με τοξικότητα. Να αισιοδοξείς, να δρας, να βοηθάς, να αφουγκράζεσαι τον άλλον.
Τόσο πολλά μαθήματα ζωής που μέσα από ερωτήσεις που έχει κάθε κεφάλαιο, ο συγγραφέας μάς βοηθά να τα εφαρμόσουμε και στην πράξη.
Αναζητήστε το εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...