
(Της Κατερίνας Τσαμπά)
Τα δύο βιβλία
του συγγραφέα Κωνσταντίνου Βαγγλή “11 ημέρες Μάσκες” και “11 ημέρες
Αποκαθήλωσις” που είναι το πρώτο και αντίστοιχα το δεύτερο μέρος μιας ενιαίας
ιστορίας, είναι εκπληκτικά.
Χαρακτήρες,
σκηνές, διάλογοι, περιγραφές, αφήγηση και μία ευφάνταστη πλοκή που δεν το
περιμένεις. Ο πρωταγωνιστής, Υπαστυνόμος Άγγελος Αληκτάς, είναι πολύ ιδιαίτερος∙
το καταλαβαίνουμε από νωρίς. Έχει μια εξαιρετική ικανότητα να λύνει υποθέσεις
μέσα σε μόλις 11 ημέρες αλλιώς, όπως λέει κι ο ίδιος, τα στοιχεία παλιώνουν. Ο
εγκέφαλός του δουλεύει με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι γνωρίζουμε χωρίς αυτό να
είναι κάτι εξωπραγματικό. Το αντίθετο, θα έλεγα, τον κάνει τρομερά
ενδιαφέροντα. Εκτός από αυτό όμως είναι γοητευτικός και είναι ο αφηγητής μας.
Παρακολουθούμε
την εξιχνίαση της δολοφονίας ενός βαρώνου της νύχτας, η οποία δολοφονία έχει
δοθεί ρητή εντολή από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα να μη διαρρεύσει στον τύπο.
Ο Υπαστυνόμος
με τον συνεργάτη του τον Μάρκο έχουνε μία υπέροχη σχέση και επικοινωνία
περισσότερο νοητική, απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, παρά λεκτική.
Η έρευνα
ξεκινάει με τον αρχηγό να ζητάει από τον Άγγελο να συνεργαστεί με έναν απεσταλμένο
από την Αθήνα και τον απομακρύνει από τον Μάρκο του οποίου του ανατίθεται η
κλοπή ενός σκηνώματος Αγίου. Ο ένας δεν ξέρει τι υπόθεση αναλαμβάνει ο άλλος. Ο
Άγγελος αντιδράει αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι. Καθώς προχωράει η έρευνα και
με πολλά εμπόδια, όπως το ότι εκείνες τις μέρες η Θεσσαλονίκη είναι αποκομμένη
από το ίντερνετ, ο Άγγελος δεν αντέχει τη συνεργασία με τον απεσταλμένο και
μιλάει κρυφά με τον Μάρκο αποκαλύπτοντάς του ποια υπόθεση έχει αναλάβει. Με τη
σειρά του ο Μάρκος κάνει το ίδιο. Καθώς και η υπόθεση του Μάρκου έχει ζητηθεί
να μη διαρρεύσει, ξεκινούν να σκέφτονται αν και ποια σύνδεση υπάρχει ανάμεσα
στις δύο αυτές υποθέσεις.
Το 11 είναι
ένας αριθμός που είναι πανταχού παρών στα βιβλία αυτά. Οι βαρώνοι που κάνουν
κουμάντο είναι 11 επίσης. Ο δολοφονημένος βρίσκεται βασανισμένος. Με τα όργανα
έξω από την κοιλιά του και κάποιες περίεργες λατινικές λέξεις χαραγμένες στο
κορμί του.
Μαζί με τον Μάρκο
λοιπόν και στην αρχή κρυφά απ’ τον Αρχηγό τους, ξεκινούν την έρευνα η οποία
είναι εκπληκτικά στημένη και μέρα τη μέρα τη βλέπουμε να αλλάζει ρότα. Νιώθουμε
σαν κάτι υπόγειο να υπάρχει που θα μας αποκαλυφθεί αλλά επειδή αυτό καθυστερεί
η αγωνία μας χτυπάει κόκκινο.
Ο συγγραφέας
όντας αστυνομικός και ο ίδιος γνωρίζει εκ των έσω πολλά τα οποία αξιοποιεί στο
βιβλίο του. Μας κάνει κοινωνούς και μαζί του μαθαίνουμε πράγματα.
Βρήκα εκπληκτική
τη σκηνή που ο Υπαστυνόμος παρακολουθεί την ιατροδικαστή να κάνει τη νεκροψία του δολοφονημένου. Εκεί,
μαθαίνουμε βήμα βήμα το τι μπορεί να έχει συμβεί και το τι συνέβη τελικά στην
πραγματικότητα. Έτσι, αποκαλύπτεται ο τρόπος που δολοφονήθηκε.
Πυκνή γραφή, αφήγηση
που δεν κουράζει και ρέει και στα δυο βιβλία, σχεδόν πεντακόσιες σελίδες το
πρώτο και τετρακόσιες το δεύτερο.
Καθώς
προχωράει η ιστορία και το ένα στοιχείο ακολουθεί το άλλο περιπλέκοντας με
τέχνη την υπόθεση, αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ίσως
δεν είναι όλοι αυτό που δείχνουν, αλλά αν αυτό ισχύει τότε ποιος είναι ποιος;
Ο συγγραφέας
μάς δίνει αρκετά στοιχεία για τον κάθε Βαρώνο και πώς αυτοί επιθυμούν να
καταλάβουν και να κάνουν κουμάντο την πόλη της Θεσσαλονίκης. Η νύχτα όσο όμορφη
κι αν είναι, άλλο τόσο είναι επικίνδυνη.
Το πρώτο
βιβλίο τελειώνει στην έκτη μέρα και το δεύτερο βιβλίο ξεκινάει ακριβώς μετά, από
την έβδομη. Στο δεύτερο βιβλίο έχουμε το ταξίδι του Άγγελου στη Βουδαπέστη,
στην Πράγα και την Μπρατισλάβα. Σε αυτά τα μέρη ταξιδεύουμε και εμείς μαζί του.
Εκπληκτική έρευνα του συγγραφέα και το τι γίνεται και για ποιο λόγο έχει πάει
στις πόλεις αυτές, με σκοπό φυσικά να λύσει την υπόθεση. Έχουμε ήδη καταλάβει ότι
η φαντασία του συγγραφέα είναι τεράστια. Βέβαια και η ευρυμάθειά του,
γιατί η πλοκή που έστησε και τα στοιχεία που χρησιμοποίησε σίγουρα ξεκίνησαν
από δικές του γνώσεις. Εμπλέκεται ο Δάντης, οι Ναΐτες, χριστιανικά κειμήλια και
γρίφοι που ξαφνιάζουν.
Όλες οι σκηνές
των γρίφων που καλείται να περάσει ο Άγγελος και στη μία περίπτωση ο Μάρκος,
είναι εκπληκτικές. Οι σελίδες γυρνάνε εκπληκτικά γρήγορα και δεν καταλαβαίνεις
πότε το ολοκληρώνεις. Και μάλιστα με κομμένη την ανάσα.
Τελικά, τι
μπορεί να θυσιάσει κανείς για την ανάγκη του για δύναμη;
Υποκλίνομαι
στη συγγραφική δεινότητα του Κωνσταντίνου Βαγγλή.
Μην τα χάσετε,
γιατί θα στερήσετε τους εαυτούς σας από μια φανταστική περιπέτεια.
Βρείτε εδώ και εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...