BOOK REVIEW: THERION, ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΡΥΔΑΚΗ, ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

Therion*, του Σπύρου Καρυδάκη

«Η Αγάπη είναι ένα Θηρίο»

[…] Ξεχώρισα, κατ’ αρχήν, τον πρωτοετή για τη μορφή του. Η ομορφιά των αγοριών είναι η μαγική μου πληγή, η οποία με εξαναγκάζει να εφευρίσκω τρόπους και ελιξήρια παραμυθιάς. Χρειάζομαι τούτο τον καταναγκασμό. Ποθώ τις μυστικές απορροές της σάρκας και του πνεύματος, τις πρώτες όλο βλαστούς κι άνθη με τον ανοιχτό προς τους άλλους κόσμο τους των χυμών, τις δεύτερες με την τελεολογία του σκοπού και της ανάγκης. […]

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η Αγάπη είναι ένα Θηρίο που κατασπαράζει τις σάρκες και τις ψυχές των ανθρώπων που την ασπάζονται. Αυτό πιστεύει ακράδαντα ο Γιώργος, ιδεολόγος και αντιδραστικός από φύση, χωριάτης και φοιτητής από καταγωγή κι ιδιότητα. Θεωρώντας λοιπόν, την Αγάπη ως την πηγή κάθε κακού, ο Γιώργος, φανατικός ετεροφυλόφιλος μέχρι εκείνη τη στιγμή, αποφασίζει να δέχεται την αγάπη των γυναικών, η οποίες θα ήταν πρόθυμες να του την προσφέρουν. Ωστόσο, ο ίδιος δεν είναι καθόλου πρόθυμος ν’ ανταποδώσει την αγάπη αυτή. Απροσδόκητα όμως, θύματα της γοητείας του πέφτουν δύο άντρες, οι οποίοι όμως, είναι κι οι μοναδικοί που τον αγάπησαν ειλικρινά και με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Από κείνη τη στιγμή και μετά, ο Γιώργος παραδίδεται σε αυτό ακριβώς που φοβόταν… την Αγάπη του Θηρίου.

Παράλληλα όμως, με την άνευ όρων παράδοσή του στην Αγάπη, ο Γιώργος παραδίδεται χωρίς να το επιδιώκει, σε ένα απάνθρωπο δίκτυο εμπορίας κι εκμετάλλευσης παιδικής σάρκας. Έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τις απαγωγές παιδιών και το trafficking αλλά και με τη δολοφονία τους, προκειμένου να γίνουν «ανταλλακτικά» στην βιομηχανία των μεταμοσχεύσεων. Επί προσθέτως, μέσα από όλη αυτή τη διαπλοκή που στήνεται, προκειμένου να υπάρξει η κάλυψη που χρειάζεται το «δίκτυο», ο συγγραφέας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, για την σήψη στη οποία έχει υποπέσει η σύγχρονη κοινωνία, σε όλα της τα στρώματα.

Ακόμα ένα ανατρεπτικό βιβλίο του Σπύρου Καρυδάκη, το οποίο έρχεται να γκρεμίσει μέσα μας, ό,τι προσεκτικά φυλούσαμε ως σταθερή και ως πανάκεια. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο «παίζει σε διπλό ταμπλό». Από τη μια το συναίσθημα κι από την άλλη η έρευνα και η βαθιά ανάλυση του συναισθήματος αυτού. Από τις πρώτες του αράδες ακόμα, αναγνωρίζει ο αναγνώστης τη γραφή του Σπύρου Καρυδάκη. Ανατρεπτικό θέμα, ωμή γλώσσα, χειμαρρώδεις διάλογοι, με ρυθμούς πινγκ πονγκ και καταιγισμός σκέψεων, ιδεών και πεποιθήσεων που αποδίδονται με την σκληρή πένα που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας. Παράλληλα, με λογοτεχνικά τερτίπια, όπως λογοπαίγνια και παραλληλισμούς, μας καθοδηγεί, με πολλά σούρτα φέρτα είναι η αλήθεια, μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του ψυχισμού των ηρώων του.

Στο «Therion» ο κύριος Καρυδάκης αρχικά πραγματεύεται την αγάπη, σε όλες της τις εκφάνσεις, το σεξ, το δέσιμο, την εξάρτηση, την προδοσία και την θυσία που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Με μια λογική, που στην «πολιτικά ορθή κοινωνία» που ζούμε, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και παράλογη, εξυφαίνει την ιστορία του, με τρόπο που θυμίζει θεατρική παράσταση ή ακόμα καλύτερα δραματική όπερα. Ακόμα και οι διάλογοι, στημένοι με μέτρο και ρυθμό, θυμίζουν οπερατικό δρώμενο. Σε αυτό το Πρώτο Βιβλίο, ο ήρωάς μας, ο Γιώργος, παραδίδεται στην αγάπη (;;;) ενός καθηγητή χειρουργικής κι αφήνεται να γίνει έρμαιο στις ακόλαστες ορέξεις του.

Περνώντας στο επόμενο στάδιο, στο Βιβλίο Δύο, αυτό που αφορά στην εμπορία και την κακοποίηση παιδιών κι εφήβων, γόνους μεταναστών από χώρες των Βαλκανίων κατά κύριο λόγο. Άτομα δηλαδή που δε θα τα αναζητήσει κανείς. Εδώ ο συγγραφέας μας εισαγάγει στις φρικτές δραστηριότητες του χειρουργού, ο οποίος μαζί με την ομάδα του απαγάγουν παιδιά και έφηβους, με σκοπό την εκμετάλλευση τους με όποιον τρόπο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.

Ο κος Καρυδάκης είναι πάρα πολύ λεπτομερής στην αφήγησή και τις περιγραφές του καθ’ όλη την έκταση του κειμένου του, τόσο που κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δε διαβάζει μυθιστόρημα αλλά μια επιστημονική έρευνα ίσως. Κι όπως είναι φυσικό, η τόση λεπτομέρεια, οδηγεί αναπόφευκτα τον αναγνώστη στη δημιουργία εικόνων κτηνωνίας, πράγμα που προσωπικά πολλές φορές με έκανε να νοιώθω άρρωστη κι αηδιασμένη. Το “Therion” είναι ένα αιχμηρό δράμα, το οποίο μπήγει το μαχαίρι κυριολεκτικά «στο κόκκαλο». Η πλοκή του σφιχτοδεμένη, χωρίς περιττές φιοριτούρες και οι ήρωες καλοσχηματισμένοι με πλαστικότητα τέτοια, που ουκ ολίγες φορές δημιουργούν ακραία συναισθήματα από την πλευρά του αναγνώστη, όπως αυτό του οίκτου (το οποίο προσωπικά θεωρώ ίσως το πιο ποταπό συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος), του θυμού, του μίσους και της βαθιάς αντιπάθειας.

Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω στο εξώφυλλο του βιβλίου, το οποίο προσωπικά βρήκα εξαιρετικό και πάρα πολύ εύγλωττο. Τον λιπόσαρκο άντρα, του οποίου διακρίνονται τα κόκκαλα, να προσπαθεί να τσακώσει το μικρό ποντικάκι και να το χώσει στο ημίψηλο καπέλο του. Στο φόντο ένα κτίσμα το οποίο θυμίζει φτωχική κατοικία του μεσαίωνα ή στάβλο και στο βάθος ένα πυκνό και σκοτεινό δάσος. Τα χρώματα μαύρα και σέπια κι από πάνω να «στάζει» ένα αιμάτινο Ο.  Βαθιά σημειολογία η οποία θα μπορούσε να δεχτεί πάρα πολύ μεγάλη ανάλυση. Επιπλέον, πολύ κατατοπιστικό και βοηθητικό ως προς το κείμενο που ακολούθησε, βρήκα το σημείωμα της επιμέλειας του κειμένου.

Ολοκληρώνοντας πρέπει να πω ότι, το συγκεκριμένο βιβλίο σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο για να περάσει κανείς ανάλαφρα τις ώρες του. Είναι όμως μια σπουδή στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και στα όσα αυτή κρύβει στα κατάβαθά της. Για μια ακόμη φορά θα σας πω διαβάστε το. Αξίζει.

Καλές αναγνώσεις!

*Therion: Θηρίο, σαρκοβόρο ζώο. Μετ. Θηριώδης άνθρωπος αλλά και άνθρωπος με προσωπικότητα ή δυνάμεις τα οποία υπερβαίνουν τα συνηθισμένα πλαίσια