Oldies But Goodies: Ο ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ, του JEFFERY DEAVER, από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Ξέρω ότι ζορίζω την τύχη μου κάθε φορά που σας προτείνω έναν παλαιότερο κι εξαντλημένο τίτλο αλλά λέω να το ρισκάρω και σήμερα μιας κι έχω να σας προτείνω ακόμη ένα διαμαντάκι. 

Ένα πλοίο γεμάτο λαθρομετανάστες από την Κίνα βυθίζεται, στα ανοικτά της Νέας Υόρκης. Οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες στο πλοίο χάνουν τη ζωή τους. Μερικοί από αυτούς καταφέρνουν να σωθούν μόνο όμως για να διαπιστώσουν ότι αποτελούν στόχο του δουλέμπορου, που κανόνισε τη μεταφορά τους. Χωρίς όμως να καταλαβαίνουν το λόγο που θέλει να τους σκοτώσει, οι μετανάστες τρέχουν να κρυφτούν οπουδήποτε μπορούν, φοβούμενοι για τη ζωή τους.  Έτσι λοιπόν, ο αγαπημένος εγκληματολόγος Λίνκολν Ράιμ και η ομάδατου καλούνται να συνδράμουν την έρευνα του FBI και της Υπηρεσία Αλλοδαπών. Αν και το σώμα του Ράιμ είναι παροπλισμένο από ένα ατύχημα, το μυαλό του παραμένει πάντα σε πλήρη λειτουργία, ωστόσο έχει να κάνει με έναν πολύ σκληρό και δαιμόνιο αντίπαλο, που κατορθώνει με απίστευτα ευρηματικούς τρόπους, να διαφεύγει της σύλληψης.

Αν και γραμμένο μια εικοσαετία πριν, «Ο πέτρινος πίθηκος» είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ, με τους μετανάστες να αποτελούν καίριο ζήτημα για πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και της δικής μας. Αν και δεν είναι και η πιο δυνατή προσπάθεια του Deaver, το απόλαυσα και είχα αγωνία για το τι πρόκειται να γίνει. Υπήρξαν στιγμές που το ένοιωσα να κάνει κοιλιά και να με κουράζει αλλά όσο προχωρούσε η ιστορία και πλησιάζαμε προς το τέλος, η αγωνία μου κορυφώθηκε και «κατάπινα» κυριολεκτικά τις σελίδες. Το παιχνίδι γάτας και ποντικού έγινε ακόμα πιο έντονο προς το τέλος και οι ανατροπές ήταν καθηλωτικές. Άρα για μένα εξιλεώθηκε για τις όποιες αδυναμίες επέδειξε αρχικά. Θα προτιμούσα η κατάληξη να είναι λίγο διαφορετική, ωστόσο ακόμα κι έτσι, όλες οι εκκρεμότητες τακτοποιήθηκαν, δεν έμεινε τίποτα που να μην εξηγηθεί ή να αιωρείται. Επίσης υπήρξε η απαραίτητη κάθαρση. Justice served! 

Οι σκηνές εγκληματικής έρευνας ήταν ιδιαιτέρως διαδικαστικές, λεπτοδουλεμένες και με πολλές λεπτομέρειες. Λάτρεψα τη σκηνή όπου η Ζαξ ερευνά υποβρυχίως το βυθισμένο πλοίο. Η εικονοπλαστική δύναμη του Deaver, είναι ασύλληπτη και αποδεικνύεται περίτρανα σε αυτή τη σκηνή. Νομίζω ότι θα πρέπει να έχει παρακολουθήσει ατελείωτες ώρες ντοκιμαντέρ που έχουν σχέση με το βυθό και τα ναυάγια. Μόνο έτσι θα μπορούσε κανείς να αποδώσει τόσο λεπτομερώς τους ήχους, τα χρώματα και την κίνηση του βυθού της θάλασσας!

Εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας, επιλέγει να κρατά τα προσωπικά των βασικών του ηρώων στο παρασκήνιο και το κάνει με έναν τρόπο, που ο αναγνώστης ξέρει ότι αυτά είναι εκεί αλλά δεν «κλέβουν» από την πλοκή. Επίσης, ο χειρισμός των δευτερευόντων χαρακτήρων είναι εξαιρετικός. Παίζει μαζί τους όπως ο καραγκιοζοπαίχτης τις μαριονέτες του! Μπαίνουν και βγαίνουν από τη σκηνή, δρουν κι αντιδρούν κι επεμβαίνουν χωρίς καν να συνειδητοποιείς την επέμβαση. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλά το έχω παρατηρήσει σε όλα του τα βιβλία. Είναι απλά μαγικό.

Για να ολοκληρώσω, αν αγάπησες το «Συλλέκτη οστών», αν σε ενδιαφέρει η εγκληματολογική έρευνα και το μυστήριο, τότε σίγουρα θα απολαύσεις τον «Πέτρινο πίθηκο». Φυσικά και προτείνεται!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα για τον συγγραφέα και τα βιβλία του εδώ.


Σχόλια