Συνέντευξη: ΒΑΛΕΡΙΑ ΚΑΛΦΑ: «Η έμπνευση είναι όμορφη, αλλά η πειθαρχία είναι εκείνη που φέρνει αποτελέσματα!»

Η Βαλέρια συνδυάζει έναν κόσμο τηλεπικοινωνιών και επιχειρηματικής ανάπτυξης με τη δημιουργία λογοτεχνικών συμπάντων, κάτι που φαίνεται αντιφατικό, μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς ότι και στις δύο περιπτώσεις χτίζει συνδέσεις! Γράφει από την παιδική της ηλικία, όταν τα ποιήματα και τα παραμύθια ήταν ο τρόπος της να κατανοήσει τον κόσμο. Σήμερα, για να βυθιστεί στη γραφή, χρειάζεται την τέλεια συνταγή: καφέ χωρίς όρια (και ας είναι ντεκαφεινέ - όλα είναι στο μυαλό, guys), μουσική που σε κάνει να νοσταλγείς, και εικόνες βροχής ή χιονιού που παίζουν στην οθόνη της. Εάν καταπιανόταν με κάποια άλλη τέχνη, αυτή θα ήταν σίγουρα η υποκριτική - ίσως γι' αυτό κατάφερε να δώσει τόση ζωή στους ήρωές της. Στις ώρες ανάπαυλας, δημιουργεί diamond paintings ή παίζει επιτραπέζια, αποδεικνύοντας ότι η υπομονή είναι κλειδί τόσο στη ζωή όσο και στη συγγραφή. (Συνέντευξη στην Αγγελική Ζούμπου ) Βαλέρια καλησπέρα, και σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες να μιλήσουμε! Ξεκίνησες με κοινωνικό μυθιστόρημα και συνεχί...

BookReview: ΣΗΨΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, της ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΧΑΝΤΖΙΑΡΑ, από εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Τώρα τελευταία μου συμβαίνει όλο και πιο συχνά, να διαβάζω τα δεύτερα βιβλία συγγραφέων και μετά να ψάχνω τα πρώτα τους. Έτσι έγινε και με το δεύτερο πόνημα της Μαργαρίτας Χαντζιάρα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα, με τον ευφάνταστο κι ανατριχιαστικό τίτλο «Σήψη πίσω από το χαμόγελο».  Πρόκειται για μια αστυνομική περιπέτεια με πολύ μυστήριο και με πρωταγωνίστρια μια Ελληνίδα, την Έμιλυ Χατζηπέτρου. 

Αν κι ομολογουμένως το βιβλίο διαβάζεται ανετότατα και χωρίς να έχεις διαβάσει το πρώτο της σειράς, εν τούτοις προσωπικά θα ήθελα να το έχω διαβάσει, γιατί μου έλειψαν κάποιες πληροφορίες σε σχέση με την αδελφή της πρωταγωνίστριας και στη θέση τους έμεινε πολύ μεγάλη περιέργεια! 

Θεωρώ ότι η «Σήψη» θα μπορούσε να γίνει άνετα μια τηλεοπτική ή κινηματογραφική παραγωγή. Η σκοτεινή και υγρή ατμόσφαιρα του Λονδίνου, με την αγωνία και το μυστήριο που περιβάλλει τους ήρωες, δημιουργούν τις καταλληλότερες συνθήκες για τη μεταφορά του έργου στη μικρή ή ακόμα καλύτερα τη μεγάλη οθόνη. 

Η Μαργαρίτα Χαντζιάρα ξεδιπλώνει την πολύ έξυπνη πλοκή του βιβλίου της χρησιμοποιώντας πολύ όμορφα την ελληνική γλώσσα, χωρίς περιττές περιγραφές και διηγήσεις. Ευχαριστήθηκα πολύ την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, γιατί χωρίς «φρου φρού κι αρώματα» έλεγε αυτά που έπρεπε να πει, λιτά και σταράτα. Αυτό σε συνδυασμό με την όμορφη έκδοση και την εξαιρετική επιμέλεια του κειμένου, με έκαναν να το κατευχαριστηθώ το βιβλίο. Μου άρεσαν πολύ και οι χαρακτήρες που έπλασε το μυαλό της συγγραφέα, ενώ συμπάθησα ιδιαίτερα τον γερό-πατέρα της Έμιλυ. Μου ήταν πολύ οικείος, σαν ο παππούς που θα ήθελα να είχα. 

Δε θα πω περισσότερα, μόνο ότι κλείνει σε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ cliffhunger που μας προετοιμάζει για τη συνέχεια, η οποία ελπίζω να μην αργήσει. Μέχρι τότε εγώ φρόντισα να βρω και το πρώτο της, έτσι ώστε να έχω σφαιρική άποψη για την εξέλιξη της Μαργαρίτας ως συγγραφέα και της Έμιλυ ως αστυνομικής επιθεωρήτριας. 

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ

Διαβάστε την άποψη της Κατερίνας Τσαμπά για την "ΑΟΡΑΤΗ ΓΡΑΜΜΗ" εδώ.




Σχόλια