BOOK REVIEW: ΑΟΡΑΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ της ΤΟΝΙΑΣ ΤΣΑΚΙΡΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Από τα ψηλά στα χαμηλά λένε πολλοί και ίσως δεν συνειδητοποιούν το μέγεθος της δυσκολίας και του πόνου που προκαλεί αυτή στον άνθρωπο που τη βιώνει. Ο Μιχάλης Σαμόλης είναι ένας άνθρωπος που ήταν ψηλά αλλά οι καταστάσεις ήρθαν έτσι που βρέθηκε κυριολεκτικά στην απέναντι όχθη.

Αρχικά, να αναφέρω ότι η συγγραφέας Τόνια Τσακίρη είναι δημοσιογράφος και γνώρισε τον Μιχάλη όταν συμμετείχε σε μια από τις ξεναγήσεις του που τις αποκαλεί “Αόρατες διαδρομές”. Αρχίσανε να μιλάνε και σύντομα κέρδισε την εμπιστοσύνη του και παρότι ήδη του είχαν κάνει κι άλλοι πρόταση να πει την ιστορία του σε ένα βιβλίο, προτίμησε την Τόνια. Αυτή με ευαισθησία τον άκουσε και αποτύπωσε ό,τι εκείνος είχε να μοιραστεί μαζί μας. Με μια αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια, μίλησε για όλα. Παραδέχτηκε τα λάθη του χωρίς να λογοκρίνει εαυτόν και εξιστόρησε ένα ένα τα γεγονότα που τον οδήγησαν στους δρόμους. Και τι έκανε μετά.

Δε θα αναφέρω κάτι από την ιστορία του γιατί αξίζει πραγματικά να τη διαβάσετε. Αυτό που θα μοιραστώ μαζί σας είναι αυτό το “μετά”. Tο ότι παρότι βρέθηκε σε μια τόσο δυσμενή συνθήκη στάθηκε στα πόδια του, δραστηριοποιήθηκε, προστατεύτηκε από κινδύνους του δρόμου και τελικά οδηγήθηκε στο να δημιουργήσει κάτι υπέροχο. Να προστατεύει κι άλλους και κυρίως τους νέους.

Ο Dr. Dispenza λέει “Χρειαζόμαστε ανθρώπους που είναι ζωντανά παραδείγματα αλήθειας” και ο Μιχάλης πιστεύω είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα.

Ένα τραγικό γεγονός στη ζωή του, μια απειροελάχιστη αλλά τόσο σημαντική στιγμή ήταν αυτή που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του και έκτοτε αργά αλλά σταθερά κατρακύλησε μέχρι να φτάσει στον πάτο. Κυριολεκτικά. Αφού συνειδητοποίησε τη νέα του κατάσταση, αποφάσισε να ξαναπάρει τη ζωή στα χέρια του όπως μπορούσε. Ακούγεται σαν να είναι κάτι απλό αλλά ο Μιχάλης πέρασε δια πυρός και σιδήρου. Όμως το έκανε.

Σιγά σιγά έστησε τις “Αόρατες διαδρομές” του μέσω των οποίων μιλάει για την αστεγία, για τα ναρκωτικά που κυκλοφορούν, το ότι συνέχεια βγαίνουν καινούριες ουσίες. Στις διαδρομές αυτές μιλάει για την ιστορία του. Πώς έφτασε μέχρι και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σε άλλα υψηλά κλιμάκια. Είναι γνώστης όλων των δομών προστασίας αστέγων, ναρκομανών. Όπως λέει κι ο ίδιος «Ο περίπατος είναι ένας τρόπος να εκπαιδεύουμε τους Αθηναίους να παρατηρούν και να αποδέχονται τους συμπολίτες τους που έχουν χτυπηθεί από τη μοίρα ή από λάθος επιλογές».

Στο βιβλίο αναφέρει και αριθμούς. Τρομακτικούς αριθμούς. Και δεν είναι απλώς νούμερα∙ από πίσω τους κρύβονται άνθρωποι. Και εν τέλει κανείς δεν γνωρίζει πόσοι πραγματικά είναι οι άστεγοι στην Ελλάδα.

Νομίζουμε ότι βλέποντας έναν άστεγο μπορούμε να φανταστούμε τι περνάει ή να βγάζουμε συμπέρασμα για το πώς κατέληξε στους δρόμους. Δεν μπορούμε, πιστέψτε με.

Επίσης, δεν καταλαβαίνουμε ότι και οι άστεγοι έχουν δικαιώματα πχ για έναν καφέ, ένα μπάνιο, ένα σερφάρισμα στο διαδίκτυο… Απλά πράγματα, καθημερινά για όλους αλλά καθόλου για εκείνους.

Πριν το τέλος όπου μας αναφέρει τις αντίστοιχες δομές και τα τηλέφωνα επικοινωνίας, αυτό που ξάφνιασε γιατί δεν το γνώριζα, δεν το είχα ακούσει ποτέ, είναι ότι αναφέρει 10 διάσημους σταρ που κάποτε ήταν άστεγοι. Πραγματικά θα εκπλαγείτε.

Τέλος, μου άρεσε πολύ που η αφήγηση ήταν του Μιχάλη. Αυτό το έκανε πιο οικείο, πιο συναισθηματικά. Ήταν σαν να τον άκουγα καθώς το διάβαζα.

Προτείνω να το διαβάσετε κι εσείς και για να μάθετε κάποια στοιχεία που ως ενεργά μέλη της κοινωνίας μας χρειάζεται να γνωρίζετε αλλά και για να δείτε πώς ένας άνθρωπος που ζει τόσο διαφορετικά από όλους μας μπορεί να νιώθει ευτυχισμένος.

Τόνια και Μιχάλη, σας ευχαριστούμε για το μοίρασμα.

Αναζητήστε το εδώ.