Book Review: Στιγμιότυπα Υπερθέσεως, του ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΥΡΜΑ, από εκδόσεις ΓΡΑΦΗ

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) Στιγμιότυπο: Μια μεμονωμένη εικόνα που καταγράφει μια μοναδική στιγμή στον χρόνο.  Υπέρθεση: Μια σύνθεση με πρόσθετα στοιχεία τοποθετημένα το ένα πάνω στο, κάτι που υπερβαίνει τα όρια, αλλάζοντας την οπτική ή την αίσθηση του συνόλου. Βάσει των παραπάνω ετυμολογιών των λέξεων πώς θα εξηγούσατε τον τίτλο που επέλεξε ο Αντώνης Μπουρμάς για το πρώτο του βιβλίο “Στιγμιότυπα Υπερθέσεως”; Ίσως φευγαλέες εικόνες που, μπαίνοντας η μία πάνω στην άλλη, ξεδιπλώνουν κάτι βαθύτερο, μια πολυεπίπεδη αλήθεια; Εγώ θα πω μια λογοτεχνική ακροβασία στη ζωή και στο φανταστικό . Και συνεχίζω με ένα ερώτημα που πιστεύω ότι προέκυψε εύλογα διαβάζοντας το βιβλίο: Συλλογή διηγημάτων ή σπονδυλωτή νουβέλα; Ιδού η απορία. Προσωπικά μάλλον προς το δεύτερο συγκλίνω, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Αντώνης Μπουρμάς στο ντεμπούτο του να ταξιδεύει σε ένα, ας το πούμε “συνηθισμένο” παραθαλάσσιο χωριό της Ελλάδας. Τουλάχιστον κάπως έτσι πρέπει να το βλέπουν οι περαστικοί. Όμω
0

BOOK REVIEW: ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΣΣΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Αναρτήθηκε από την


(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Το βιβλίο είναι συλλογή διηγημάτων και είναι χωρισμένο σε 5 ενότητες: Τα δραματικά, τα χιουμοριστικά, τα εν αρχή, τα της καραντίνας και τα λογοτεχνικά. Πολύ ωραία έκδοση, προσεγμένη με ωραίο εξώφυλλο. Αρκετές ιστορίες είναι μικρές, της μιας ανάσας, και άλλες είναι μεγαλύτερες.

Στα δραματικά υπάγονται οι περισσότερες ιστορίες. Η γραφή του όλο συναίσθημα. Πονάς με τους πρωταγωνιστές, ίσως ταυτίζεσαι, αλλά σίγουρα νιώθεις όσα νιώθουν. Μιλάει για απώλεια, για θάνατο. Βαρύς λόγος, στενάχωρες ιστορίες όμως η γραφή του τις μαλακώνει, τις διαβάζεις αβίαστα.

Στα χιουμοριστικά αλλάζει η γραφή και γίνεται πιο σαρκαστική, ίσως σποραδικά ειρωνική, και βλέπεις μέσα σε δύο μόλις ενότητες τη μαεστρία που μπορεί να έχει ένας συγγραφέας να αλλάζει “φωνή”. Τις ευχαριστήθηκα.

Στην ενότητα “Εν αρχή” δε σας κρύβω ότι είχα περιέργεια να δω τι είδους ιστορίες θα διαβάσω. Μπορώ να τις κατατάξω στις φιλοσοφικές ή φιλοσοφημένες ιστορίες. Ξεκινάει από την αρχή του κόσμου και δείχνει ένα… χμ νομικό πλαίσιο του κόσμου από μια άλλη πλευρά.

Στα της καραντίνας ανήκουν οι μεγαλύτερες ιστορίες. Πώς να αναλύσει αλλιώς αυτά που θέλει ο συγγραφέας; Ιστορίες που σε προβληματίζουν, ερωτήματα που μπορεί να πέρασαν κι από το δικό σου μυαλό. Αιχμηρή η γλώσσα του συγγραφέα εδώ.

Τα λογοτεχνικά κείμενα έγιναν τα αγαπημένα μου. Τα ξεχώρισα, το ομολογώ. Ρέουσα γραφή, με λογοτεχνική χροιά. Με νοήματα βαθιά. Οικογένεια, πίστη, φιλία, απώλεια. Συναισθήματα που ταράζουν το είναι σου όμως δε σε πειράζει. Τα απόλαυσα.

Γενικά, αυτό που έχω να δηλώσω απερίφραστα είναι ότι αυτές οι ιστορίες διαβάζονται άνετα ξανά και ξανά. Όταν θέλεις να ξεσπάσεις τη δική σου στενοχώρια, εκεί που θες να σκάσει το χειλάκι σου, εκεί που θες να φιλοσοφήσεις επανέρχεσαι σε αυτές και απλώς τις ξαναδιαβάζεις.

Θα κλείσω με μία φράση του βιβλίου που λάτρεψα:

Καμία ψυχή ποτέ δε ζύγισε το ίδιο με κάποιαν άλλη πάνω στην αιώνια πλάστιγγα του ουρανού…

Το βιβλίο το βρίσκετε εδώ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...