BOOK REVIEW: ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ του ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Το “Βλέμμα στην ομίχλη” είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα Χρήστου Λεοντίου. Δεν έτυχε να διαβάσω το πρώτο του οπότε το “Βλέμμα” ήταν η γνωριμία μου μαζί του. Πολύ ωραία γραφή, φτιάχνει εικόνες, δημιουργεί ατμόσφαιρα και προκαλεί τις αισθήσεις μας. Το βιβλίο είναι η αφήγηση των δύο κεντρικών ηρώων −του Ελιάς και της Καρολίνας− των ίδιων γεγονότων από του καθενός την οπτική γωνία. Ο Ελιάς τα αφηγείται στον δεσμοφύλακά του −έχει φυλακιστεί για ένα ειδεχθές έγκλημα το οποίο το παρουσιάζει παρακάτω ο συγγραφέας− και η Καρολίνα στον σύζυγό της. Η αφήγηση του Ελιάς ξεκινάει από τη μητέρα του και προχωράει σε βάθος ώστε να τον γνωρίσουμε πολύ καλά. Είναι σχεδιαστής κοσμημάτων και κάνει το παν για να πετύχει. Δίπλα του έχει τη σύζυγό του η οποία τον στηρίζει απεριόριστα. Την Καρολίνα τη γνωρίζει στο τρένο καθ’ οδόν για την Πράγα όπου θα γίνει μια έκθεση μεγατόνων για την οποία ο Ελιάς έχει επενδύσει υπέρογκα ποσά ώστε να συμμετάσχει και να κάνει πάταγ...

Book Review: Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους, του Μίνου Ευσταθιάδη, από εκδόσεις Μεταίχμιο

(Της Γιώτας Βασιλείου)

[…] Riders on the storm

There's a killer on the road
His brain is squirmin' like a toad
Take a long holiday
Let your children play
If you give this man a ride
Sweet family will die
Killer on the road, yeah [...]*

Βαυαρία, 1981: Ένα δεκάχρονο κορίτσι εξαφανίζεται κοντά σε μια λίμνη. Μόναχο, 2006: Μια εύπορη ηλικιωμένη γυναίκα βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένη στο διαμέρισμά της. Δυο εγκλήματα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους. Φαινομενικά.

Το “Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους” του Μίνου Ευσταθιάδη είναι μια σπουδή στην ανθρώπινη δικαιοσύνη – ή μάλλον, στην απουσία της. Από την πρώτη σελίδα, μας ρίχνει μέσα σε έναν κόσμο όπου το σκοτάδι κυριαρχεί, όχι μόνο στην ατμόσφαιρα αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων. Η ιστορία φέρνει αντιμέτωπους δύο κόσμους: τον απόλυτο ρεαλισμό της δημοσιογραφικής έρευνας και τη σκοτεινή ένταση του crime fiction, συνδέοντας δυο εγκλήματα που διαδραματίζονται, όχι μόνο σε διαφορετικούς τόπους αλλά και σε διαφορετικές δεκαετίες.

Ο Μίνως σε αυτό του το βιβλίο επιτυγχάνει κατ’ εμέ κάτι μοναδικό: ένα μυθιστόρημα που, παρόλο που κινείται στα όρια του αστυνομικού, ξεπερνάει τα συμβατικά όρια του είδους. Με γλώσσα απλή αλλά καυστική, ενίοτε με χιούμορ στυφό και με μια αίσθηση βαθιάς απαισιοδοξίας για τα θεσμικά όργανα της γερμανικής δικαιοσύνης, μας φέρνει αντιμέτωπους με ερωτήματα που δεν απαντώνται εύκολα – αν απαντηθούν ποτέ δηλαδή. Η ιστορία φλερτάρει με τη δημοσιογραφική έρευνα και εισάγει έντονο πολιτικό στοχασμό, αναγκάζοντας τον αναγνώστη να αναρωτηθεί για τη φύση της δικαιοσύνης: Είναι οι ένοχοι πάντα αυτοί που καταδικάζονται; Ή μήπως η ανάγκη του συστήματος να δείχνει αλάνθαστο καταβροχθίζει ανθρώπινες ζωές;

Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Φρέντερικ Τάλας, ένας νεαρός που κατηγορείται για τη δολοφονία της θείας του, μιας γυναίκας πλούσιας και αυταρχικής, που βρέθηκε νεκρή με είκοσι τέσσερα χτυπήματα στο κεφάλι. Καθώς ο Φρέντι φυλακίζεται, τα ΜΜΕ τρέφουν το κοινό με φρίκη και δίνουν “σάρκα και οστά” στον “τέλειο ένοχο”. “Άρτος και θεάματα” κυρίες και κύριοι! Παράλληλα, προχωρώντας η υπόθεση έρχεται στο προσκήνιο ένα έγκλημα από την δεκαετία του ’80: η εξαφάνιση του μικρού κοριτσιού από το δάσος κοντά σε μια λίμνη. Οι δύο ιστορίες, που αρχικά μοιάζουν ανεξάρτητες, ενώνονται μέσα από την αφήγηση, κάνοντας τον αναγνώστη να αναρωτηθεί: Ποια είναι η αλήθεια; Και ποιος αποφασίζει γι’ αυτήν;

Μία από τις πιο δυνατές στιγμές του βιβλίου είναι η συνάντηση του συγγραφέα με τον καταδικασμένο Φρέντι στις φυλακές του Στράουμπινγκ. Η αφήγηση αποκτά σχεδόν ντοκιμαντερίστικη υφή, φέρνοντας στο προσκήνιο ακόμα ένα ερώτημα: είναι ο Φρέντι ένας αμετανόητος φονιάς ή το τραγικό θύμα ενός φρικτού δικαστικού “λάθους”; Αυτή η συνάντηση γίνεται το σημείο καμπής της αφήγησης, καθώς οδηγεί σε αποκαλύψεις που γυρίζουν τον χρόνο πίσω, στο 1981, και ξανανοίγουν τις πληγές του εγκλήματος που συγκλόνισε τη Γερμανία. Σε αυτό το σημείο να πω ότι χρειάστηκαν πολλοί μήνες από τη στιγμή της αίτησής του, μέχρι να δοθεί στο Μίνω η σχετικά άδεια από τις γερμανικές αρχές, για την είσοδο στις φυλακές. Και το σημαντικότερο είναι ότι έλαβε την άδεια δίχως να κάνει χρήση της ιδιότητας του  δικηγόρου, κάτι που πιθανώς να του άνοιγε ευκολότερα τις πόρτες. Αντίθετα σε όλες τις επικοινωνίες συστηνόταν ως συγγραφέας που έγραφε βιβλίο για την υπόθεση του Τάλας.

«Σε περίμενα νωρίτερα».
«Ήταν δύσκολο πρωί. Όλα πήγαν στραβά».
«Έτσι γίνεται συνήθως. Έλα μαζί μου».

Το βιβλίο είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό αστυνομικό· είναι ένα σύγχρονο true crime μυθιστόρημα που δε με άφηνε να το αφήσω. Μέσα από την πυκνή βλάστηση του βαυαρικού δάσους, τον κρότο των δικών και τη σκοτεινή πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης, το βιβλίο αποτυπώνει τον απόηχο της αδικίας. Είναι μια ιστορία για το πώς η κοινωνία αναζητά πάντα έναν ένοχο – ακόμη κι αν δεν είναι ο δράστης. Αρκεί να βολέψει την έκβαση κι αρκεί να βολέψει σύντομα.

Αν ψάχνεις ένα βιβλίο που θα σε καθηλώσει, θα σε συγκινήσει και θα σε κάνει να αναλογιστείς αν υπάρχει όντως αυτό που λέμε “δικαιοσύνη”, το “Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους” είναι η ιδανική επιλογή. Δεν πρόκειται απλώς για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα. Είναι ένα έργο που αγγίζει την καρδιά της αλήθειας ή, ίσως, της απουσίας της.

Αγόρασέ το εδώ κι άσε τα τύμπανα να ηχήσουν και για σένα!


* "Riders on the Storm", The Doors

Photos: A.I. created


 

Σχόλια