See-Real Reader 2025

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το 2025 ήταν μια χρονιά γεμάτη βιβλία. Πολλά βιβλία. Υπέροχα βιβλία. Ιστορίες που με κράτησαν ξάγρυπνη, με τάραξαν, με παρηγόρησαν ή απλώς μου κράτησαν συντροφιά στις σωστές στιγμές. Κι αν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο από το να μιλήσεις για όσα αγάπησες, είναι να διαλέξεις μόνο λίγα από αυτά.

Με πολλή δυσκολία κατάφερα να ξεχωρίσω τα πέντε που άφησαν το πιο βαθύ αποτύπωμα στη φετινή μου αναγνωστική χρονιά. Όχι γιατί ήταν τα καλύτερα με την αντικειμενική έννοια, αλλά γιατί ήταν εκείνα που έμειναν μαζί μου και αφού γύρισα και την τελευταία τους σελίδα. Αυτά είναι λοιπόν τα πέντε κορυφαία μου για το 2025 και χαίρομαι που τα μοιράζομαι με εσάς, τους διαδικτυακούς και μη φίλους μου - σαν μια μικρή, προσωπική, αναγνωστική εξομολόγηση.

Y.Γ. Συγχωρέστε τα λάθη στη φωτογραφία. Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι και πολύ νοήμων... ακόμα...

CLOUD ATLAS, του DAVID MITCELL, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρα κατεβατά για το συγκεκριμένο βιβλίο, όμως θα αρκεστώ να μοιραστώ μαζί σας λίγες σκέψεις - εκείνες που έμειναν περισσότερο, αφού το ολοκλήρωσα. 

Το Cloud Atlas είναι ένα πολυφωνικό, τολμηρό και βαθιά υπαρξιακό μυθιστόρημα που παίζει με τον χρόνο, την αφήγηση και την ίδια την ιδέα της ανθρώπινης συνέχειας. Έξι ιστορίες, φαινομενικά ασύνδετες, ενώνονται σαν κρίκοι στην ίδια αλυσίδα, αποδεικνύοντας πως οι πράξεις, οι επιλογές και οι φόβοι μας αφήνουν αποτύπωμα πολύ πέρα από τη δική μας ζωή.

Ο Μίτσελ δεν γράφει απλώς ιστορίες - χτίζει ένα λογοτεχνικό παλίμψηστο για την εξουσία, την ελευθερία, τη μνήμη και την επανάληψη της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο, αλλά είναι από εκείνα που σε ανταμείβουν γενναιόδωρα αν αφεθείς στον ρυθμό και τη φιλοδοξία τους.

ΑΓΡΙΟ ΖΩΟ, του JOEL DICKER, από εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Ένα βιβλίο που με κράτησε σε διαρκή εγρήγορση και δικαίως βρέθηκε ανάμεσα στα κορυφαία της χρονιάς. Το Άγριο ζώο του Ζοέλ Ντικέρ είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με άψογο ρυθμό, έξυπνη αντίστροφη μέτρηση και ανατροπές που δεν λειτουργούν απλώς εντυπωσιακά, αλλά ουσιαστικά. 

Πίσω από τη φαινομενικά τακτοποιημένη ζωή των ηρώων, ξεδιπλώνεται μια σκοτεινή τοιχογραφία ανθρώπινων φόβων, εμμονών και μυστικών. Είναι από εκείνα τα βιβλία που διαβάζονται απνευστί, αλλά σου μένουν και μετά - όχι μόνο για την πλοκή τους, αλλά για όσα λένε σιωπηλά για τη φύση μας.

Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει την αναλυτική άποψή μου εδώ.

ΚΑΣΚΟ, του ΣΕΡΓΙΟΥ ΓΚΑΚΑ, από εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Το Κάσκο δεν ήταν απλώς ένα νουάρ ανάμεσα στις φετινές μου αναγνώσεις - ήταν μια εμπειρία που θα με συνοδεύει καιρό. Ο Σέργιος Γκάκας στήνει μια σκοτεινή, ασπρόμαυρη Θεσσαλονίκη ως ζωντανό, αναπνέοντα χαρακτήρα και βουτάει βαθιά στις πιο πυκνές σκιές της ανθρώπινης ύπαρξης, με χαρακτήρες που είναι πολύπλοκοι, τραυματισμένοι αλλά αληθινοί. 

Η πλοκή σφιχτή και αμείλικτη, η γλώσσα κοφτή και μουσική ταυτόχρονα — ένα νουάρ που δεν περιορίζεται σε επιφάνειες, αλλά σε κουβαλά σε έναν κόσμο όπου η μνήμη, η απώλεια και οι επιλογές ζυγίζονται με κάθε σελίδα. Είναι, χωρίς υπερβολή, από τα πιο δυνατά ελληνικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει φέτος και ένας λόγος που κράτησα αυτό το βιβλίο μέσα στην καρδιά μου.

Η άποψή μου αναλυτικά στο blog των ΒΙΒΛΙΟγραφικών.

ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ, του SANDRONE DAZIERI, από εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Το Σκότωσε τον Πατέρα ήταν μία από τις πιο καθηλωτικές αστυνομικές εμπειρίες μου για φέτος. Ο Σαντρόνε Ντάτσιερι στήνει μια ιστορία που σε τραβά από την πρώτη σκηνή· μια μητέρα δολοφονημένη, ένα παιδί εξαφανισμένο και μια υπόθεση που δεν είναι ποτέ τόσο απλή όσο φαίνεται στην επιφάνεια. 

Η αστυνόμος Κολόμπα Καζέλλι και ο Ντάντε Τόρρε, δύο τραυματισμένες αλλά εξαιρετικά ευφυείς ψυχές, δημιουργούν μια δυναμική συνεργασία που προσθέτει βάθος και ανθρωπιά στο μυστήριο. 

Με σφιχτή πλοκή, πολλές ανατροπές και χαρακτήρες που δεν ξεχνάς εύκολα, το βιβλίο σε κρατάει σε ένταση μέχρι το τέλος και δείχνει γιατί θεωρείται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αστυνομικά θρίλερ των τελευταίων χρόνων.

ΕΞΑΙΣΙΟ ΠΤΩΜΑ, της AGUSTINA BASTERRICA, από εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Τελευταίο μα εξίσου σημαντικό, το Εξαίσιο Πτώμα ήταν από τις πιο συγκλονιστικές, δύσκολες αλλά και απαραίτητες αναγνώσεις της χρονιάς. 

Σε έναν κόσμο όπου μια θανατηφόρος ασθένεια οδηγεί σε νόμιμο κανιβαλισμό και οι άνθρωποι εκτρέφονται και σφάζονται όπως τα ζώα, η Αγκουστίνα Μπαστέρρικα ξεγυμνώνει την ανθρώπινη ηθική μέχρι το κόκκαλο. Η γραφή είναι πνιγηρή, οι εικόνες αμείλικτες και οι σκηνές τόσο σκληρές που σε κάνουν να νιώθεις πως διαβάζεις κάτι πραγματικά κοντινό στο σήμερα - όχι μια μακρινή δυστοπία, αλλά μια σιωπηρή αντανάκλαση της κοινωνίας μας. 

Δεν είναι για όλους, ούτε εύκολη ανάγνωση, αλλά αυτό που μένει στο τέλος δεν είναι απλώς η σοκάρουσα πλοκή, αλλά η αμφισβήτηση των ορίων της ανθρωπιάς και η αίσθηση πως, υπό άλλες συνθήκες, εμείς μπορεί να είμαστε οι ίδιοι οι κανίβαλοι.

Για όποιον ενδιαφέρεται θα βρει εδώ την αναλυτική άποψή μου.

*Photo A.I. created