ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ ΣΤΙΣ ΝΕΡΑΝΤΖΙΕΣ, της Έρσης Σωτηροπούλου

«Ένα από τα ωραιότερα κείµενα της ελληνικής πεζογραφίας». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου

«Ήταν ένα καλοκαίρι ουρανοκατέβατο. Οι λέξεις είχαν χάσει το νόηµά τους. Όλα πήγαιναν στραβά».

Η Λία νοσηλεύεται επί µήνες έχοντας προσβληθεί από θανατηφόρο ιό. Ο µικρότερος αδελφός της Σιντ θα ήθελε να είναι Αµερικανός ήρωας για να ξέρει πάντα τι να κάνει. Η Τζούλια κάνει παρέα µόνο µε γκέι και είναι σχεδόν πάντα λυπηµένη. Ο Σωτήρης, νοσοκόµος της Λίας, γίνεται βίαιος χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιεί. Η δωδεκάχρονη Νίνα νιώθει ολοµόναχη και αγνοεί ότι η ζωή της κινδυνεύει από τον Σωτήρη.

Τέσσερις νέοι άνθρωποι και ένα παιδί, λίγο πριν από τον ερχοµό του 21ου αιώνα, προσπαθούν να υπερβούν τον εαυτό τους και να ζήσουν σ’ έναν παράλογο κόσµο. Καθώς µια µάινα τσιρίζει µονότονα «Γεια σου, Μαρία», οι διαδροµές τους διαπλέκονται µε ζιγκ ζαγκ µέσα από συµπτώσεις, φάρσες, προδοσίες και µικρές ή µεγαλύτερες συνωµοσίες. Και διαπιστώνουν ότι η ζωή µπορεί να γίνει πολύ πιο παράξενη από όσο διανοούνται.

Το βραβευµένο και πολυµεταφρασµένο µυθιστόρηµα της Έρσης Σωτηροπούλου ήρθε αντιµέτωπο µε τη λογοκρισία και κατηγορήθηκε για «χυδαιότητα, βωµολοχία και πορνογραφία», όταν το 2008 ζητήθηκε µε δικαστική απόφαση η απόσυρσή του από τις σχολικές βιβλιοθήκες.

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΚΤΑΒΙΑ, της Ελένης Γιαννακάκη

Ένα βιβλίο για τα ανθρώπινα, τα καθημερινά και τα αιώνια: τη γονική αγάπη και τον θάνατο, τη δημιουργία και τον αποχωρισμό, την προσδοκία και τη ματαιότητα, τον έρωτα και την αθανασία.

«Πού να τα ξέρεις κι όλα πια; Μαθαίνεις μέχρι που πεθαίνεις. Μήπως κι είχε μπλέξει με μωρά ξανά; Μία φορά συμβαίνει αυτό. Κι ούτε θα μπορούσε να το δει σε άλλες, να το φανταστεί, αυτά τα πράγματα δεν τα βλέπεις, αφού όλες τα τραβάνε μόνες, στο σπίτι τους ή όπου αλλού, κι ούτε που βλέπεις πώς σταδιακά αλλάζουνε φορά οι σκέψεις στο κεφάλι τους και κάνουνε κύκλους περίεργους και κωλοτούμπες και μπουρμπουλήθρες, κι από αλητόβιες ζαμανφουτίστες γίνονται ξαφνικά οι πιο βολεμένες αραχτές, που νοιάζονται μόνο για τα παιδάκια τους και τίποτ’ άλλο. Όπως κι η ίδια τώρα πια. Κι εκεί που έλεγες πως δική μου είναι η ζωή και ό,τι θέλω την κάνω, αρχίζεις μετά ξαφνικά να την προσέχεις όσο δεν παίρνει, γιατί τη χρωστάς σε άλλους πια, σ’ αυτά τα πλάσματα που ανέλαβες να κουβαλήσεις και να βγάλεις στον αφρό».

Στις μακρές νύχτες της αγρύπνιας της, η Οκτάβια, μια μέλλουσα μητέρα της διπλανής πόρτας, αναλογίζεται το παρελθόν, υπεκφεύγει το παρόν και επινοεί το μέλλον: το πώς και το γιατί της ζωής της μέχρι τώρα, τα μικρά και τα φαινομενικά ασήμαντα, που με νομοτελειακή όμως ακρίβεια την έφτασαν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, αλλά και τα άκρως σημαντικά, ακόμη και τα τραγικά πρόσφατα συμβάντα, που με περισσή επιμέλεια προσπαθεί να ξεχάσει.

Ένα βιβλίο για τα ανθρώπινα, τα καθημερικά και τα αιώνια: τη γονική αγάπη και τον θάνατο, τη δημιουργία και τον αποχωρισμό, την προσδοκία και τη ματαιότητα, τον έρωτα και την αθανασία.

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: ΓΚΟΓΚΟΛ, ΓΚΟΡΚΙ, ΝΤΟΣΤΟΓΕΦΣΚΙ, ΤΟΥΡΓΚΕΝΙΕΦ, ΤΣΕΧΟΦ, του Βλαντιμίρ  Ναμπόκοφ 

«Χάρη στη φαντασία και στο κομψό ύφος του Ναμπόκοφ, οι πανεπιστημιακές παραδόσεις του υπερβαίνουν σαφώς την απλή διδασκαλία και τη μετάδοση γνώσεων· ανάγονται σε απολαυστική εμπειρία». New Republic

«Όπως έχει γράψει ο ίδιος ο Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, το 1940, πριν ακόμη ξεκινήσει την ακαδημαϊκή του καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, “ευτυχώς μπήκα στη διαδικασία να γράψω εκατό διαλέξεις –περίπου 2.000 σελίδες– με θέμα τη ρωσική λογοτεχνία […] οι οποίες αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμες κατά τη διάρκεια των είκοσι ακαδημαϊκών ετών που δίδαξα στα πανεπιστήμια Wellesley και Cornell”.

«Κάποτε υπολόγισα ότι η γνωστή και αναγνωρισμένη παγκοσμίως ρωσική λογοτεχνική παραγωγή, ποίηση και πεζογραφία, από τις αρχές του 19ου αιώνα και έπειτα, δεν ξεπερνά τις 23.000 τυπωμένες σελίδες κανονικού μεγέθους. Από την άλλη, η γαλλική ή η αγγλική, λόγου χάριν, λογοτεχνία έχει πίσω της ήδη μια ιστορία αρκετών αιώνων και ουκ ολίγων αριστουργημάτων. Καταλήγω, λοιπόν, στο πρώτο από τα συμπεράσματά μου: Με εξαίρεση ένα μεσαιωνικό μείζον έργο, η ρωσική λογοτεχνία μπορεί πολύ εύκολα να χωρέσει στα στενά όρια ενός περίπου αιώνα – ή έστω λίγο περισσότερο, αν συνυπολογίσουμε και κάποια πιο πρόσφατα έργα μιας κάποιας αξίας. Εν ολίγοις, ένας αιώνας, ο 19ος, υπήρξε αρκετός προκειμένου σε μια χώρα δίχως αυτοφυή λογοτεχνική παράδοση να “παραχθεί” λογοτεχνία υψηλής ποιότητας, με παγκόσμια ακτινοβολία, ικανή να συγκριθεί –σε όλα τα πεδία, με εξαίρεση τον όγκο της– με εκείνη της Γαλλίας ή της Αγγλίας, οι ρίζες των οποίων βρίσκονται πολλούς αιώνες πίσω. Αυτή η αξιοθαύμαστη άνθηση θα ήταν αδύνατη αν η Ρωσία δεν είχε σημειώσει ανάλογη πρόοδο, και μάλιστα ταχύρρυθμη, και σε άλλα πεδία της πνευματικής ζωής – τόσο ώστε να μην υπολείπεται ως προς την πρόοδο αυτή των μεγάλων χωρών της Δύσης. Έχω επίγνωση ότι αυτή η αλματώδης πολιτισμική και πνευματική πρόοδος που σημειώθηκε στη Ρωσία του 19ου αιώνα είναι ελάχιστα γνωστή στη Δύση». B. N.

Όταν πλέον η εμπορική επιτυχία που είχε η Λολίτα τού επέτρεψε να πάψει να διδάσκει, το 1958, ο Ναμπόκοφ σχεδίαζε να δημοσιεύσει ένα βιβλίο με τις κατά καιρούς παραδόσεις του που είχαν θέμα τη ρωσική, αλλά και γενικότερα την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Το σχέδιό του αυτό δεν προχώρησε ποτέ πέρα από το στάδιο των απλών σκέψεων, αν και ήδη δεκατέσσερα χρόνια πριν είχε δημοσιεύσει σε μορφή βιβλίου ένα σύντομο κείμενο για τον Γκόγκολ, το οποίο περιλάμβανε και μια αναθεωρημένη εκδοχή των παραδόσεών του με θέμα τις Νεκρές ψυχές και το Παλτό. Επίσης, κάποτε είχε σκεφτεί να επιμεληθεί μια έκδοση του Άννα Καρένινα για σπουδαστές, αλλά και αυτό το σχέδιο σύντομα εγκαταλείφθηκε. Ο ανά χείρας τόμος περιλαμβάνει ό,τι έχει σωθεί από τις σημειώσεις του που αφορούν Ρώσους συγγραφείς [...]». Από την εισαγωγή του FredsonBowers

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.