Book Review: ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΣΕ ΔΕΡΝΩ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΡΥΔΑΚΗ, από τις Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ

Άσε με να σε δέρνω κάπου κάπου, του Σπύρου Καρυδάκη

Μια άγρια ερωτική ιστορία με απροσδόκητο (;;;) τέλος!

[...]- Και ποιο είναι για σας το βασικό ελάττωμα της αθωότητας;- Ότι παρέρχεται γρήγορα κι ότι μας μπολιάζει για το υπόλοιπο της ζωής μας με το σαράκι της νοσταλγίας.- Και το βασικό της προτέρημα;- Επίσης ότι παρέρχεται γρήγορα κι οτι κάθε προσπάθειά μας να την επανακτήσουμε, αντί να μας κάνει αθωότερους, μας βυθίζει αντιθέτως σε μεγαλύτερη ανεντιμότητα, μοχθηρία, ιδιοτέλεια, ανηθικότητα κι ακολασία. ¨ολα αυτά κι άλλα παρόμοια μαζί, συνιστούν την ενηλικίωση. [...]

(Της Γιώτας Βασιλείου)

"Άσε με να σε δέρνω κάπου κάπου" του Σπύρου Καρυδάκη λοιπόν... Ένα λατρεμένο και χιλιοδιαβασμένο βιβλίο. Μικρό πολύ αλλά πολύ δυνατό και ιδιαίτερο. Πάρα πολύ ιδιαίτερο, με θέμα που αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης υπομονής και αντοχής. Αν έπρεπε να προειδοποιήσω τον επίδοξο αναγνώστη γι’ αυτό, θα του έλεγα «Διάβασέ το με δική σου ευθύνη»!

Η άγρια ερωτική του ιστορία αφορά στη σαδομαζοχιστική σχέση μιας πλούσιας και απείρως κακομαθημένης κοπέλας, με τον άντρα τον οποίο προσέλαβε για γελωτοποιό, να διασκεδάζει και να κάνει να γελούν την ίδια και την παρέα της, στις ανούσιες και βαρετές συναναστροφές τους.

Η ιστορία αρχικά επικεντρώνεται στο γελωτοποιό Γιάννη ο οποίος στέκεται και λειτουργεί σαν καταπέλτης ενάντια στην κοινωνία των βορείων προαστίων. Σιγά-σιγά όμως η βαρύτητα μετατοπίζεται και βλέπουμε να βγαίνει "μπροστά" η εργοδότρια/βαριεστημένο/πλουσιοκόριτσο Δωροθέα. Εν τέλει όμως, με μια συγκλονιστική ανατροπή, οι ισορροπίες επανέρχονται εκεί που ήταν πριν, αυτοί οι δυο άνθρωποι συναντηθούν. Στο σημείο Μηδέν.

Το βιβλίο είναι όλο παραβολικά γραμμένο, με λόγο οξύ και τραχύ και συμβολικό, γεμάτο μεταφορές, παραφράσεις και λογοπαίγνια. Προσωπικά θεωρώ ότι έχει καταφέρει επιτυχώς να καλύψει και τα δυο συνθετικά της λέξης «λογοτεχνία». Ειρωνικό και σαρκαστικό, μα συγχρόνως τρυφερό, με μια τρυφερότητα που κρύβεται περίτεχνα μέσα στα επικίνδυνα παιχνίδια της ηρωίδας με τον αγαπημένο της γελωτοποιό.

"Με ταξί άλλων έρχεται η ηδονή σ' εκείνους που συλλαμβάνουν το ειδεχθές ως λογική αναγκαιότητα, αλλά το ταξίμετρο γράφει κι αυτοί είναι που θα πληρώσουν στο τέλος την ταρίφα."

Έχοντας διαβάσει σχεδόν όλα τα επόμενα βιβλία του συγγραφέα, οπότε πλέον έχω κατανοήσει το στυλ γραφής του, μου είχε δοθεί αρχικά η εντύπωση ότι πρόκειται για αυτοβιογραφική διήγηση. Αυτή η αίσθηση ενδυναμώνει ακόμη περισσότερο την ένταση που βγάζει κυρίως με το ανατρεπτικό του τέλος, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Αν ήταν κάτι άλλο απλά θα "ξέφτιζε" πολύ το ανάγνωσμα και θα το έκανε σαν ένα από τα πολλά του είδους. Ωστόσο, όπως θα διαβάσετε και στην συνέντευξη που μας παραχώρησε ο συγγραφέας, το μόνο αυτοβιογραφικό που είχε η ιστορία, ήταν η απόγνωση του κυρίου Καρυδάκη, για το πού πάει η κοινωνία. Μέσω του παραβολικού του λόγου, έρχεται να «χτυπήσει» το σύγχρονο οικονομικό-κοινωνικό καθεστώς, το οποίο, όπως αναφέρει συγκεκριμένα «εμφυτεύει σαδομαζοχιστικά στοιχεία στις ψυχές» των ανθρώπων, εμποδίζοντάς τους να εκφράσουν τα ειλικρινή τους συναισθήματα.

"Είμαι πολύ γέρος. Η ηλικία μου είναι ο χρόνος των αισθημάτων μου"

Για να χρησιμοποιήσω μια ατάκα της νουβέλας "με ταξί άλλων" το συγκεκριμένο βιβλίο είναι "γροθιά στο στομάχι" και κάνει σαφή την έκταση της σήψης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Αν το έντυνα με ένα τραγούδι, σαφέστατα αυτό θα ήταν το «Master and Servant» των Nouvelle Vague.

Και για να ολοκληρώσω την άποψή μου, θα ήθελα να πω για το πολύ πετυχημένο εξώφυλλο, του οποίου το ολόλευκο, παρθενικό φόντο, χαράζεται από δυο άλικες γραμμές που παραπέμπουν σε πληγές που ματώνουν. Τόσο λιτό κι απέριττο και συγχρόνως τόσο εύγλωττο. Επίσης, έχοντας διαβάσει και την προηγούμενη έκδοση, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, διαπιστώνω ότι η νέα τούτη έκδοση, των εκδόσεων Πάπυρος, είναι βελτιωμένη, με κάποιες προσθαφαιρέσεις στο κείμενο, οι οποίες το κάνουν ακόμη καλύτερο.

Καλές αναγνώσεις!

Δείτε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.