BOOK REVIEW: ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ, ΤΗΣ DELIA OWENS, ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΜΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοάκουσα τον τίτλο του συγκεκριμένου βιβλίου, αμέσως κάτι σκίρτησε μέσα μου. Όχι γιατί τον βρήκα συνταρακτικό αλλά αντίθετα γιατί τον βρήκα τόσο «άκυρο» που τελικά με ιντρίγκαρε! Διαβάζοντάς το τελικά, κατέληξα ότι δεν θα μπορούσα να έχω κάνει καλύτερα. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα, σε μια εξαιρετική μετάφραση από την κυρία Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, η οποία όχι μόνο σεβάστηκε το πρωτότυπο κείμενο αλλά το απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο. 

Το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» είναι η προσωπική ιστορία ενηλικίωσης της Κάια Κλαρκ, η οποία εγκαταλειμμένη ουσιαστικά από γονείς, αδέλφια, γείτονες, αφήνεται να μεγαλώσει μόνη της μέσα στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Κι εκεί, σε ένα μικρό ψαροχώρι, το Barcley Cove, μέσα στα στάσιμα νερά του βάλτου, ανάμεσα σε υδρόβια φυτά και δίπλα σε πλάσματα της θάλασσας και του ουρανού, η Κάια, «η πιτσιρίκα του βάλτου» όπως την αποκαλούν, θα μεγαλώσει, θα ανθίσει και θα γίνει ένα πλάσμα αξιοθαύμαστο και ανεξάρτητο.

Σαν ένας μικρός θηλυκός Μόγλης, η Κάια μέρα τη μέρα γνωρίζει το βάλτο και τα μυστικά του. Μαθαίνει από πρώτο χέρι το θαυμαστό κόσμο του, στον οποίο έχει αφιερωθεί ψυχή και σώμα. Θα σπουδάσει τη ζωή μέσα από το κρώξιμο των βατράχων, το θρόισμα των φύλλων και το βουητό των ανέμων. Οι συγκρίσεις μεταξύ της ζωής των ζώων με αυτή των ανθρώπων, είναι αναπόφευκτη. Κάποια στιγμή θα μπει κι ο έρωτας στο δρόμο της και θα ταράξει την ύπαρξη της Κάια αλλά κι όλα αυτά που είχε ως δεδομένα μέχρι τώρα, στον πυρήνα τους. Κι αφού την συντρίψει, θα την αφήσει μόνη κι έρημη, να περιμαζεύει τα κομμάτια της. Το δέσιμό της τότε με τη Μάνα Φύση και τα πλάσματά της, γίνεται ακόμα δυνατότερο. Ακόμα μεγαλύτερο.

Ένα έγκλημα που θα λάβει χώρα στον βάλτο, έρχεται να ταράξει συθέμελα τη μικρή κοινωνία του Barcley Cove και θα φέρει νέες αλλαγές στην ζωή της Κάια . Παράλληλα όμως, θα φέρει στην επιφάνεια και μυστικά, καλά κρυμμένα από χρόνια. Μυστικά που οι κάτοικοι του χωριού θα προτιμούσαν να μείνουν θαμμένα για πάντα, στο λασπώδες υπόβαθρο του βάλτου.

Με τις «Καραβίδες» η Owens έχει καταφέρει να πετύχει κάτι σπουδαίο. Πρόκειται για μια υπέροχη ψυχογραφία, διανθισμένη με εξαιρετικά γλαφυρές περιγραφές, οι οποίες γεμίζουν χρώματα, σχήματα και ήχους, το μυαλό του αναγνώστη. Δεδομένου του ότι η Owens διαθέτει γνώσεις βιολογίας, έχουμε τη μεταφορά τους με άρτιο τρόπο στο μυθιστόρημα και σε συνδυασμό με το ιστορικό πλαίσιο της περιοχής στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία,  δημιουργείται ένα αληθοφανές και όμορφο φόντο.

Το κείμενο είναι σχεδόν ποιητικά δοσμένο και οι χρονικές λούπες, από το παρόν στο παρελθόν και τούμπαλιν, το κάνουν ενδιαφέρον και πολυδιάστατο. Στο σημείο αυτό πρέπει να πω ότι δεν ήταν λίγες οι φορές, που διαβάζοντάς το, μου ήρθε στο μυαλό το αγαπημένο μου «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», χωρίς ωστόσο να το συγχέω σε καμιά περίπτωση, με το εμβληματικό αυτό έργο της Harper Lee. 

Το αστυνομικό στοιχείο στις «Καραβίδες» είναι υποτυπώδες αλλά επαρκές για το συγκεκριμένο βιβλίο. Θα έλεγα ωστόσο ότι, οι λάτρεις της σκληροπυρηνικής αστυνομικής λογοτεχνίας δεν θα έπρεπε να βασιστούν σε αυτό το στοιχείο, γιατί είναι βέβαιο πως θα απογοητευτούν. Αντίθετα, για τους αναγνώστες που εκτιμούν τη λυρικότητα του λόγου, για όσους λατρεύουν την ομορφιά της φύσης κι αναζητούν μια ιστορία αγάπης τόσο αληθινή όσο και τρυφερή, αλλά και για όσους εκτιμούν μια δόση μυστηρίου, έτσι απλά για «γεύση», τότε θα εκτιμήσουν πραγματικά και το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες».  

Για την ιστορία, ο τίτλος του βιβλίου προέκυψε από την χαρακτηριστική φράση που έλεγε στη Delia Owens η μητέρα της, όταν εκείνη ήταν μικρό παιδάκι, ώστε να μην απομακρύνεται πολύ από το σπίτι: «Να πας μέχρι εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες». Αν κι όταν πρωτοεκδόθηκε, το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες», θεωρήθηκε outsider, σήμερα μετρά πάνω από ένα χρόνο στα ευπώλητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Η περιοχή στην οποία έχει τοποθετήσει την ιστορία της η συγγραφέας, ήταν ανέκαθεν η περιοχή επιλογής πειρατών, παρανόμων και γενικά απόκληρων της κοινωνίας. 

Αν έντυνα με ένα τραγούδι το συγκεκριμένο βιβλίο, νομίζω ότι αυτό θα ήταν το «Stand by me”. Του ταιριάζει «γάντι»!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ!