Book Review: Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΝΟΥ, της ΓΙΩΤΑΣ ΚΟΝΤΟΓΕΟΡΓΟΠΟΥΛΟΥ, εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το πρώτο μυθιστόρημα της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου, με τίτλο «Η μυρωδιά του αχινού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, αφορά στη ζωή τριών οικογενειών και καλύπτει ιστορικά σχεδόν δυο αιώνες. Η ιστορία ξεκινά, χρονικά, στο Ληξούρι στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν γίνονται οι διαπραγματεύσεις για την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, μια περίοδο η οποία ομολογουμένως, δεν είναι πολύ γνωστή στο σύγχρονο Έλληνα. Καθώς η ιστορία προχωράει, οδηγούμαστε στην Πάτρα κι από εκεί στην Ελλάδα του σήμερα και συγκεκριμένα, στο 2015, παραμονές του περιβόητου δημοψηφίσματος.

Στο συγγραφικό ντεμπούτο της λοιπόν, η Γιώτα Κοντογεωργοπούλου έχει καταφέρει να μας προσφέρει σε ίσες δόσεις τις ιστορικές και πολιτικές εξελίξεις και την κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα των χρονικών περιόδων που πραγματεύεται. Η ιστορία παίζει μπρος και πίσω στα χρόνια , σε μια λούπα έντεχνα σχεδιασμένη, ώστε να θέτει σε κατάσταση αναμονής τον αναγνώστη, ο οποίος αγωνιά για το τι μέλλει γενέσθαι. Οι διάλογοι διακρίνονται από πλαστικότητα κι ενίοτε θυμίζουν και θεατρική παράσταση. Οι χαρακτήρες -πάρα πολλοί αριθμητικά- είναι καλοσχεδιασμένοι και μεστοί. Αν και ογκώδες και πυκνογραμμένο, το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μικρά και γρήγορα κεφάλαια. Η πλοκή έχει τη χροιά κοινωνικού/ιστορικού μυθιστορήματος ωστόσο, ο τρόπος που τη χειρίζεται, η εικονοπλαστική δεινότητα, το όμορφο λεξιλόγιο,  μετατρέπουν το βιβλίο σε ένα βιογραφικό δράμα το οποίο θα μπορούσε με επιτυχία, να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη. 

Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για ένα πραγματικά τολμηρό εγχείρημα αφού η συγγραφέας δεν έχει να διαχειριστεί μόνο τον όγκο των πληροφοριών, οι οποίες προκύπτουν μετά από 150 και βάλε, χρόνια ιστορίας αλλά και τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτό. Παρ’ όλες όμως τις όποιες δυσκολίες μπορεί να προέκυψαν, θεωρώ ότι η κυρία Κοντογεωργοπούλου κατάφερε να πετύχει το στόχο της και να μας προσφέρει ένα πολύ όμορφο ιστορικό μυθιστόρημα, με βαθιά και ενδιαφέροντα ψυχογραφήματα. Η ενασχόλησή της με τη δημοσιογραφία, τη βοήθησε στην έρευνα της, είμαι σίγουρη. 

Κάτι που με βασάνισε στην ανάγνωση του βιβλίου, ήταν η ύπαρξη τόσων πολλών ονομάτων. Κάποια στιγμή δε με βοήθησαν καν οι σημειώσεις μου, για το ποιος είναι ποιος κι έπρεπε να γυρίσω μερικά κεφάλαια πίσω για να θυμηθώ. Μια γραμμική αποτύπωση, εν είδει γενεαλογικού δένδρου, στην αρχή ή στο τέλος του βιβλίου, σίγουρα θα βοηθούσε. Ωστόσο, κατανοώ ότι δε θα μπορούσε να μην συμπεριλάβει το πλήθος αυτό των προσώπων, χωρίς να επηρεαστεί το τελικό αποτέλεσμα του βιβλίου. Κάθε χαρακτήρας που αναφέρεται, κύριος ή δευτερεύοντας, έχει λόγο ύπαρξης και υποστηρίζει με τον τρόπο του την πλοκή. 

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να κάνω αναφορά στην όμορφη και περιποιημένη έκδοση, το υπέροχο εξώφυλλο, με τον ευρηματικό και συμβολικό τίτλο.  Ήταν αυτά που τράβηξαν αρχικά την προσοχή μου κι ακόμα τα θεωρώ πολύ πετυχημένα.  Στη συνέχεια, διαβάζοντας το βιβλίο με ξάφνιασαν ευχάριστα, οι ευφυείς κι ευφάνταστοι τίτλοι των κεφαλαίων, που είναι απόλυτα ταιριαστοί με το περιεχόμενο του εκάστοτε κεφαλαίου και αφορούν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. 

Αν λοιπόν αγαπάς την Ιστορία και τα ταξίδια σε αυτή, αν σου αρέσει να καταδύεσαι στα έγκατα της ψυχής των ανθρώπων, αν δε φοβάσαι να αγαπήσεις ή να αντιπαθήσεις με όλη σου την ψυχή, τότε σου προτείνω να μην προσπεράσεις τη «Μυρωδιά του Αχινού». Θα το ευχαριστηθείς!

Μερικά αποσπάσματα που ξεχώρισα:

• Το μεγάλο ταξίδι είναι αυτό που κάνουμε μέσα μας.
• Ο εφιάλτης δε έχει φίλους.
• Η υγρασία έχει φτιάξει στα μάτια του ομίχλη.
• Το οφθαλμόν εναντίον οθφαλμού μας κάνει τυφλούς, τυφλούς και μόνους.
• Η Κυριακή είναι ο δήμιος της εβδομάδας. Δεν έχει οίκτο. Συνοψίζει τη ζωή σου και διαβάζει την περίληψη το πρωί από τον άμβωνα των δαιμόνων σου.
• Δεν είναι τυχαίο ότι οι λερωμένες πράξεις φοράνε καθαρά πουκάμισα.

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.