Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, του STEVE CAVANAGH, από εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Είχα μεγάλες προσδοκίες για το συγκεκριμένο βιβλίο, μετά τα τρία πρώτα της σειράς με τον Έντι Φλυν που έχω διαβάσει (τα 2 πρώτα στα αγγλικά). Δυστυχώς όμως δε δικαιώθηκαν με την ανάγνωση του «Χωρίς όνομα». Με το χέρι στην καρδιά θα σας πω ότι αν δεν ήταν τόσο καταιγιστικά γρήγορο και με όμορφη και στρωτή γραφή, το πιθανότερο, θα το είχα αφήσει στην άκρη.  

Μια ιστορία τραβηγμένη από τα μαλλιά, δοσμένη από την πλευρά του δολοφόνου, με πολύ μπλέξιμο, πολλούς θύτες και πολλά θύματα. Επιπλέον, διαθέτει πολλές ανατροπές, που για κάποιον μπορεί να είναι ατού, προσωπικά όμως τις βρήκα ανούσιες κι ένα κίνητρο το οποίο αν όχι κλισέ, το χαρακτηρίζεις άνετα συνηθισμένο. Το τέλος του ήταν ενδιαφέρον. Κάπως διφορούμενο αν κι όχι τόσο κραυγαλέα διφορούμενο.  Δε μας αφήνει σε cliffhanger αλλά εγώ ένιωσα ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Μια τελευταία ανατροπή, σα να σου λέει ότι όσα έχεις καταλάβει μέχρι τώρα είναι όλα λάθος! 

Συνοψίζοντας, βάζω στα υπέρ:

  • Ωραία και στρωτή γραφή
  • Γρήγορος ρυθμός με εξίσου γρήγορες εναλλαγές
  • Έξυπνο σενάριο με δυναμικές σκηνές, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού με αιματοβαμμένα σκηνικά
  • Καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες (με εξαίρεση τη Μαρία – δε με έπεισε)
  • Ενδιαφέρον τέλος 

Στα κατά βάζω τα ακόλουθα:

  • Υπόθεση παρατραβηγμένη και καθόλου πρωτότυπη
  • Νοηματικά κενά στα χρονικά σούρτα-φέρτα
  • Έλλειψη της αγωνίας που ένιωσα στα προηγούμενά του
  • Καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα «κακών». Κλέφτες, απατεώνες, εκβιαστές, δολοφόνους. Σκέτη ζαλάδα
  • Για μένα ένα θρίλερ σημαίνει ότι με κρατάει thrilled. Ε, αυτό δεν το ένοιωσα ποτέ

Και το χειρότερο;

  • Έλλειπε ο Έντι Φλυν!!!

Γνωρίζοντας τον Cavanagh ξέρω ότι μπορεί πολύ-πολύ καλύτερα απ’ όσο μας έδωσε με το «Χωρίς όνομα», οπότε θα συνεχίσω να το διαβάζω και να περιμένω με αγωνία κάθε επόμενο βιβλίο του. Αυτό πάντως δε μου ταίριαξε.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...