BOOK REVIEW: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Είναι κάποια βιβλία μπροστά στα οποία σκύβω το κεφάλι και νιώθω τόσο μικρή όταν ειδικά καλούμαι να γράψω δυο λόγια για αυτά. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα. Αν δεν επέμενε τόσο η Γιώτα (Βασιλείου) για να το διαβάσω, ίσως να μην το τολμούσα ποτέ. Την ευχαριστώ γιατί η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του ήταν εκπληκτική. Το ταξίδι, που λέμε καμιά φορά, υπέροχο. Τι να πρωτογράψω σκέφτομαι κι αυτό που υπερτερεί στο μυαλό μου είναι ότι το βιβλίο αυτό μοιάζει σαν απολογισμός της καθημερινότητας και καταγραφή συναισθημάτων, ώστε να τα διαβάσει κάποιος κάποτε. Σαν να θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τη ζωή, την τέχνη, τον θάνατο και τόσα άλλα. Μοιάζει να θέλει να δηλώσει τη θέση του. Λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο ότι δεν εγκατέλειψε εντελώς τον Θεό αλλά ούτε και δέχτηκε ποτέ την ανθρωπότητα. Ότι η πραγματικότητα που μας δόθηκε δεν είναι άλλη από τις αισθήσεις μας κι αυτές εξερευνούμε. Θεωρεί τη ζωή ως “πανδοχείο” και σε αυτό περιμ...

Book Review: ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, του STEVE CAVANAGH, από εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Είχα μεγάλες προσδοκίες για το συγκεκριμένο βιβλίο, μετά τα τρία πρώτα της σειράς με τον Έντι Φλυν που έχω διαβάσει (τα 2 πρώτα στα αγγλικά). Δυστυχώς όμως δε δικαιώθηκαν με την ανάγνωση του «Χωρίς όνομα». Με το χέρι στην καρδιά θα σας πω ότι αν δεν ήταν τόσο καταιγιστικά γρήγορο και με όμορφη και στρωτή γραφή, το πιθανότερο, θα το είχα αφήσει στην άκρη.  

Μια ιστορία τραβηγμένη από τα μαλλιά, δοσμένη από την πλευρά του δολοφόνου, με πολύ μπλέξιμο, πολλούς θύτες και πολλά θύματα. Επιπλέον, διαθέτει πολλές ανατροπές, που για κάποιον μπορεί να είναι ατού, προσωπικά όμως τις βρήκα ανούσιες κι ένα κίνητρο το οποίο αν όχι κλισέ, το χαρακτηρίζεις άνετα συνηθισμένο. Το τέλος του ήταν ενδιαφέρον. Κάπως διφορούμενο αν κι όχι τόσο κραυγαλέα διφορούμενο.  Δε μας αφήνει σε cliffhanger αλλά εγώ ένιωσα ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Μια τελευταία ανατροπή, σα να σου λέει ότι όσα έχεις καταλάβει μέχρι τώρα είναι όλα λάθος! 

Συνοψίζοντας, βάζω στα υπέρ:

  • Ωραία και στρωτή γραφή
  • Γρήγορος ρυθμός με εξίσου γρήγορες εναλλαγές
  • Έξυπνο σενάριο με δυναμικές σκηνές, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού με αιματοβαμμένα σκηνικά
  • Καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες (με εξαίρεση τη Μαρία – δε με έπεισε)
  • Ενδιαφέρον τέλος 

Στα κατά βάζω τα ακόλουθα:

  • Υπόθεση παρατραβηγμένη και καθόλου πρωτότυπη
  • Νοηματικά κενά στα χρονικά σούρτα-φέρτα
  • Έλλειψη της αγωνίας που ένιωσα στα προηγούμενά του
  • Καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα «κακών». Κλέφτες, απατεώνες, εκβιαστές, δολοφόνους. Σκέτη ζαλάδα
  • Για μένα ένα θρίλερ σημαίνει ότι με κρατάει thrilled. Ε, αυτό δεν το ένοιωσα ποτέ

Και το χειρότερο;

  • Έλλειπε ο Έντι Φλυν!!!

Γνωρίζοντας τον Cavanagh ξέρω ότι μπορεί πολύ-πολύ καλύτερα απ’ όσο μας έδωσε με το «Χωρίς όνομα», οπότε θα συνεχίσω να το διαβάζω και να περιμένω με αγωνία κάθε επόμενο βιβλίο του. Αυτό πάντως δε μου ταίριαξε.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.


Σχόλια