Book Review: ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ, της ΣΟΝΙΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ, από εκδόσεις BELL

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το πρώτο κιόλας βράδυ ξενύχτησα διαβάζοντας κοντά διακόσιες σελίδες! Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να επικοινωνήσω από τη νύστα ΑΛΛΑ ούτε και να σταματήσω να σκέφτομαι τι στο καλό συνέβη στο όρος Φούτζι μπορούσα! Παρόλο που ξέρω πάνω κάτω τι να περιμένω απ’ αυτή τη γυναίκα, η Σόνια Σαουλίδου με αιφνιδίασε ξανά. Το Ουδέν Κρυπτόν δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό θρίλερ, είναι ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα στη μνήμη, την ενοχή και την σιωπή. Και το παίζει τόσο καλά που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό των χαρακτήρων, παρακολουθώντας τη συνείδησή τους να αλλάζει μορφή σαν άλλος χαμαιλέοντας, κάθε φορά που ξεπετάγεται μια νέα αλήθεια ή ένα ψέμα. Η ιστορία ξεκινά με μια απλή γνωριμία δύο ζευγαριών στην Ιαπωνία και καταλήγει σε ένα λαβύρινθο εξαφανίσεων και μυστικών που λοξοδρομεί κάθε φορά που νομίζεις πως έπιασες την άκρη της. Η Σόνια έχει αυτό το χάρισμα –το έχουμε δει να συμβαίνει σε όλα τα προηγούμενα βιβλία της– να σε κάνει να νιώθεις ότι παρακολου...
0

Book Review: ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ, του ARNALDUR INDRIDASON, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Πόσα δέντρα χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα δάσος;» 

Γνώρισα τον Αρναλντούρ Ιντρίντασον μέσα από το βιβλίο του «Φορμόλη» και πραγματικά τον λάτρεψα. Έκτοτε έχω διαβάσει, ανάκατα είναι η αλήθεια, κάποια από τα βιβλία της σειράς με τον επιθεωρητή Έτλεντουρ. Αν και μην παίρνοντάς τα με τη σειρά έχασα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην απόλαυσή μου. Τον αγαπώ τον Ιντρίντασον και τον παρακολουθώ. 

Όσον αφορά τώρα, στο 4ο βιβλίο της σειράς, ο συγγραφέας δε μας έδωσε πιστεύω τον καλύτερό του εαυτό. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι δεν κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία, την υπέροχη ατμόσφαιρα που συνάντησα στα υπόλοιπα βιβλία του. Το θέμα του δεν ήταν αμιγώς αστυνομικό, όπως άλλωστε όλα τα προηγούμενα. Είχε πολλές κοινωνικοπολιτιστικές προεκτάσεις. Με μια βραδύκαυστη, δραματική ιστορία, ο Indridason ασχολείται με τη μετανάστευση, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, την κακοποίηση ανηλίκων μα και την παιδική παραβατικότητα και το bulling ενώ παράλληλα, πλέκει την αστυνομική του πλοκή και αναπτύσσει τα γεγονότα. 

Έχοντας στα χέρια του ένα τόσο δυνατό «χαρτί» και με την «προϋπηρεσία» που έχει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, σίγουρα περίμενα κάτι περισσότερο από αυτόν. Θεωρώ ότι άγγιξε επιφανειακά τα «καυτά» ζητήματα τα οποία πραγματεύεται κι επίσης δεν εμβάθυνε αρκετά στην αστυνομική ιστορία. Γενικότερα κι ενώ το διάβασα με ευχαρίστηση και το ολοκλήρωσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε μου έδωσε όλα εκείνα που περίμενα. Σίγουρα προβληματίζει και δημιουργεί αγωνία για το τι θα συμβεί τελικά στους ήρωες, ωστόσο, δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός λάτρη της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Παρόλ’ αυτά, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, θα σου πρότεινα να το κάνεις, γιατί, αν και δεν έχουμε ν κάνουμε με τον «κλασσικό» Arnaldur Indridason, έχουμε μια ενδιαφέρουσα, δραματική ιστορία, με καλοφτιαγμένους ήρωες και μεστό και καθαρό λόγο, που δεν κουράζει. Κι επιπλέον έχουμε να κάνουμε με το συγγραφέα της καρδιάς μας. ;-)

Καλές αναγνώσεις!

Διάβασε περισσότερα ή αγόρασε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...