Book Review: ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, του REX STOUT, από εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ

Αναρτήθηκε από την
  (Της Γιώτας Βασιλείου ) Η Σούζαν Μπρουκ είναι νέα, λαμπερή, ελκυστική, ευκατάστατη, λευκή ‒ και μακαρίτισσα. Και κάπως έτσι, η Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’60 αποκτά άλλη μια υπόθεση δολοφονίας που κάνει κρότο. Όχι μόνο γιατί η Σούζαν ανήκει στην καλή κοινωνία, αλλά γιατί ο άνθρωπος που την αγαπά είναι μαύρος ‒ και αυτό αρκεί για να ανάψει φωτιές που δύσκολα θα σβήσουν. Το Της αξίζει να πεθάνει ξεκινά σαν κλασικό whodunit, αλλά ο Ρεξ Στάουτ κάνει το κολπάκι όπου ενώ όλοι κοιτάζουν το προφανές , εκείνος στήνει την πραγματική ιστορία μόλις δυο βήματα παραδίπλα. Ο Νήρο Γουλφ, πιστός στο δόγμα “δεν σηκώνομαι από την καρέκλα μου αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος”, καλείται να βουτήξει σε ένα περιβάλλον όπου η προκατάληψη γίνεται επιχείρημα και ο ρατσισμός θεωρείται σχεδόν επαρκές κίνητρο. Και όμως, όσο κι αν το σκηνικό μοιάζει να σπρώχνει το στόρι προς ένα καθαρά κοινωνικό δράμα, ο Στάουτ δεν πέφτει στην παγίδα της εύκολης εξήγησης. Η αλήθεια κρύβεται σε πολύ πιο απρόβλεπτα μονοπά...
0

Book Review: ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ, του ARNALDUR INDRIDASON, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Πόσα δέντρα χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα δάσος;» 

Γνώρισα τον Αρναλντούρ Ιντρίντασον μέσα από το βιβλίο του «Φορμόλη» και πραγματικά τον λάτρεψα. Έκτοτε έχω διαβάσει, ανάκατα είναι η αλήθεια, κάποια από τα βιβλία της σειράς με τον επιθεωρητή Έτλεντουρ. Αν και μην παίρνοντάς τα με τη σειρά έχασα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην απόλαυσή μου. Τον αγαπώ τον Ιντρίντασον και τον παρακολουθώ. 

Όσον αφορά τώρα, στο 4ο βιβλίο της σειράς, ο συγγραφέας δε μας έδωσε πιστεύω τον καλύτερό του εαυτό. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι δεν κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία, την υπέροχη ατμόσφαιρα που συνάντησα στα υπόλοιπα βιβλία του. Το θέμα του δεν ήταν αμιγώς αστυνομικό, όπως άλλωστε όλα τα προηγούμενα. Είχε πολλές κοινωνικοπολιτιστικές προεκτάσεις. Με μια βραδύκαυστη, δραματική ιστορία, ο Indridason ασχολείται με τη μετανάστευση, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, την κακοποίηση ανηλίκων μα και την παιδική παραβατικότητα και το bulling ενώ παράλληλα, πλέκει την αστυνομική του πλοκή και αναπτύσσει τα γεγονότα. 

Έχοντας στα χέρια του ένα τόσο δυνατό «χαρτί» και με την «προϋπηρεσία» που έχει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, σίγουρα περίμενα κάτι περισσότερο από αυτόν. Θεωρώ ότι άγγιξε επιφανειακά τα «καυτά» ζητήματα τα οποία πραγματεύεται κι επίσης δεν εμβάθυνε αρκετά στην αστυνομική ιστορία. Γενικότερα κι ενώ το διάβασα με ευχαρίστηση και το ολοκλήρωσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε μου έδωσε όλα εκείνα που περίμενα. Σίγουρα προβληματίζει και δημιουργεί αγωνία για το τι θα συμβεί τελικά στους ήρωες, ωστόσο, δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός λάτρη της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Παρόλ’ αυτά, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, θα σου πρότεινα να το κάνεις, γιατί, αν και δεν έχουμε ν κάνουμε με τον «κλασσικό» Arnaldur Indridason, έχουμε μια ενδιαφέρουσα, δραματική ιστορία, με καλοφτιαγμένους ήρωες και μεστό και καθαρό λόγο, που δεν κουράζει. Κι επιπλέον έχουμε να κάνουμε με το συγγραφέα της καρδιάς μας. ;-)

Καλές αναγνώσεις!

Διάβασε περισσότερα ή αγόρασε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...