Book review: ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΝΕΡΟ της ΕΛΕΝΑΣ ΧΟΥΣΝΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΦΑΝΤΑ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Λιγοστά βιβλία με έχουν αφήσει ξέπνοη και ένα από αυτά είναι το Παγωμένο νερό της Έλενας Χουσνή, που κυκλοφορεί από το 2020 κι εγώ το ανακάλυψα μόλις πρόσφατα. Καθώς αγάπησα τη συγγραφέα από τον Τέταρτο τοίχο της, από τότε παίρνω σιγά σιγά όλα της τα βιβλία. Και είναι ένα κι ένα όλα τους. Κι εκεί που πίστευα ότι είχα ανακαλύψει το καλύτερό της, το πιο αγαπημένο μου κλπ, να σου και το Παγωμένο νερό ήρθε να με συνταράξει και να αναιρέσει ό,τι είχα σκεφτεί μέχρι τώρα. Ναι, είναι πλέον το αγαπημένο μου της Έλενας.  Εξαιρετικά εύστοχος ο τίτλος. Είναι το παγωμένο νερό αυτό που σε ζωηρεύει, που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, που σε ξυπνά. Είναι κι αυτό όμως που σβήνει σημάδια, αποδείξεις, στοιχεία. Κι αυτά ήταν τόσο σημαντικά στην ιστορία αυτού του βιβλίου. Δυο αδερφές, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, με μια αγάπη και δεδομένο το μη ταίριασμα. Η μικρότερη αδερφή, όμορφη χωρίς να το ξέρει, αδύναμη, πέφτει θύμα μιας κατάστασης με τραγικές επιπτώσεις...
0

Book Review: ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ, του ARNALDUR INDRIDASON, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Πόσα δέντρα χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα δάσος;» 

Γνώρισα τον Αρναλντούρ Ιντρίντασον μέσα από το βιβλίο του «Φορμόλη» και πραγματικά τον λάτρεψα. Έκτοτε έχω διαβάσει, ανάκατα είναι η αλήθεια, κάποια από τα βιβλία της σειράς με τον επιθεωρητή Έτλεντουρ. Αν και μην παίρνοντάς τα με τη σειρά έχασα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην απόλαυσή μου. Τον αγαπώ τον Ιντρίντασον και τον παρακολουθώ. 

Όσον αφορά τώρα, στο 4ο βιβλίο της σειράς, ο συγγραφέας δε μας έδωσε πιστεύω τον καλύτερό του εαυτό. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι δεν κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία, την υπέροχη ατμόσφαιρα που συνάντησα στα υπόλοιπα βιβλία του. Το θέμα του δεν ήταν αμιγώς αστυνομικό, όπως άλλωστε όλα τα προηγούμενα. Είχε πολλές κοινωνικοπολιτιστικές προεκτάσεις. Με μια βραδύκαυστη, δραματική ιστορία, ο Indridason ασχολείται με τη μετανάστευση, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, την κακοποίηση ανηλίκων μα και την παιδική παραβατικότητα και το bulling ενώ παράλληλα, πλέκει την αστυνομική του πλοκή και αναπτύσσει τα γεγονότα. 

Έχοντας στα χέρια του ένα τόσο δυνατό «χαρτί» και με την «προϋπηρεσία» που έχει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, σίγουρα περίμενα κάτι περισσότερο από αυτόν. Θεωρώ ότι άγγιξε επιφανειακά τα «καυτά» ζητήματα τα οποία πραγματεύεται κι επίσης δεν εμβάθυνε αρκετά στην αστυνομική ιστορία. Γενικότερα κι ενώ το διάβασα με ευχαρίστηση και το ολοκλήρωσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε μου έδωσε όλα εκείνα που περίμενα. Σίγουρα προβληματίζει και δημιουργεί αγωνία για το τι θα συμβεί τελικά στους ήρωες, ωστόσο, δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός λάτρη της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Παρόλ’ αυτά, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, θα σου πρότεινα να το κάνεις, γιατί, αν και δεν έχουμε ν κάνουμε με τον «κλασσικό» Arnaldur Indridason, έχουμε μια ενδιαφέρουσα, δραματική ιστορία, με καλοφτιαγμένους ήρωες και μεστό και καθαρό λόγο, που δεν κουράζει. Κι επιπλέον έχουμε να κάνουμε με το συγγραφέα της καρδιάς μας. ;-)

Καλές αναγνώσεις!

Διάβασε περισσότερα ή αγόρασε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...