Book Review: ΤΟ ΚΑΦΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ του JOHN STRELECKY από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

   (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Ένα βιβλίο μπορεί να σου αλλάξει την κοσμοθεωρία και τη ζωή; Ναι, μπορεί! Αυτό το βιβλίο περισσότερο απ’ όλα. Ο συγγραφέας βρέθηκε σε μια κομβική στιγμή της ζωής του όταν ήταν 33 χρονών. Κάποιο γεγονός, που δεν βρήκα στην αναζήτησή μου, τον έκανε να αναζητήσει την αλλαγή στη ζωή του. Και τη βρήκε. Ταυτίστηκα απίστευτα με την ιστορία του καφέ. Ο John , ο κεντρικός ήρωας, βρίσκεται σε ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα τη στιγμή που οδεύει στο μέρος όπου έκλεισε για να κάνει τις διακοπές του. Η αστυνομία ζητάει από τα οχήματα να γυρίσουν πίσω κι ο John αποφασίζει απλώς να βρει άλλον δρόμο για τον προορισμό του. Αφού κάνει ένα σωρό στροφές, πότε δεξιά και πότε αριστερά, κι αφού έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα, βλέποντας το ντεπόζιτο της βενζίνης να αδειάζει επικίνδυνα αρχίζει να αγχώνεται και τα βάζει με τον εαυτό του. Σε μια τελευταία στροφή πιστεύοντας ότι πια το αμάξι του θα τον αφήσει, βλέπει ένα χαμηλό κτίριο που γράφει «Το καφέ των ερωτ...

Book Review: ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ, του ARNALDUR INDRIDASON, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Πόσα δέντρα χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα δάσος;» 

Γνώρισα τον Αρναλντούρ Ιντρίντασον μέσα από το βιβλίο του «Φορμόλη» και πραγματικά τον λάτρεψα. Έκτοτε έχω διαβάσει, ανάκατα είναι η αλήθεια, κάποια από τα βιβλία της σειράς με τον επιθεωρητή Έτλεντουρ. Αν και μην παίρνοντάς τα με τη σειρά έχασα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην απόλαυσή μου. Τον αγαπώ τον Ιντρίντασον και τον παρακολουθώ. 

Όσον αφορά τώρα, στο 4ο βιβλίο της σειράς, ο συγγραφέας δε μας έδωσε πιστεύω τον καλύτερό του εαυτό. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι δεν κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία, την υπέροχη ατμόσφαιρα που συνάντησα στα υπόλοιπα βιβλία του. Το θέμα του δεν ήταν αμιγώς αστυνομικό, όπως άλλωστε όλα τα προηγούμενα. Είχε πολλές κοινωνικοπολιτιστικές προεκτάσεις. Με μια βραδύκαυστη, δραματική ιστορία, ο Indridason ασχολείται με τη μετανάστευση, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, την κακοποίηση ανηλίκων μα και την παιδική παραβατικότητα και το bulling ενώ παράλληλα, πλέκει την αστυνομική του πλοκή και αναπτύσσει τα γεγονότα. 

Έχοντας στα χέρια του ένα τόσο δυνατό «χαρτί» και με την «προϋπηρεσία» που έχει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, σίγουρα περίμενα κάτι περισσότερο από αυτόν. Θεωρώ ότι άγγιξε επιφανειακά τα «καυτά» ζητήματα τα οποία πραγματεύεται κι επίσης δεν εμβάθυνε αρκετά στην αστυνομική ιστορία. Γενικότερα κι ενώ το διάβασα με ευχαρίστηση και το ολοκλήρωσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε μου έδωσε όλα εκείνα που περίμενα. Σίγουρα προβληματίζει και δημιουργεί αγωνία για το τι θα συμβεί τελικά στους ήρωες, ωστόσο, δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός λάτρη της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Παρόλ’ αυτά, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, θα σου πρότεινα να το κάνεις, γιατί, αν και δεν έχουμε ν κάνουμε με τον «κλασσικό» Arnaldur Indridason, έχουμε μια ενδιαφέρουσα, δραματική ιστορία, με καλοφτιαγμένους ήρωες και μεστό και καθαρό λόγο, που δεν κουράζει. Κι επιπλέον έχουμε να κάνουμε με το συγγραφέα της καρδιάς μας. ;-)

Καλές αναγνώσεις!

Διάβασε περισσότερα ή αγόρασε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια