Book Review: Στο σπίτι της, της YAEL VAN DER WOUDEN, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

  (Της Γιώτας Βασιλείου ) Δεν είναι όλες οι ιστορίες φτιαγμένες για ένταση. Κάποιες ξεκινούν αθόρυβα – με έναν χώρο. Το Στο σπίτι της ,   της Yael van der Wouden ανοίγει την πόρτα σ’ ένα σπίτι που δεν ζητά να το προσέξεις, αλλά να το αφουγκραστείς. Κι όσο προχωρά η αφήγηση, καταλαβαίνεις πως δεν είναι απλώς σκηνικό· είναι μνήμες κι αλήθειες που δεν έχουν ειπωθεί ακόμη. Και κάπως έτσι βρέθηκα να παρακολουθώ τη ζωή της Ίζαμπελ, όχι σαν παρατηρητής, αλλά σαν φιλοξενούμενη – με ότι και να  συνεπάγεται αυτό… Πρόκειται για ένα άκρως εντυπωσιακό μυθιστόρημα και θα ξεκινήσω με το πιο αγαπημένο μου θέμα: Την εμβάθυνση των χαρακτήρων. Πραγματικά ε-ξαι-ρε-τι-κή! Η Ίζαμπελ δεν είναι απλώς μια ιδιόρρυθμη ηρωίδα, είναι μια γυναίκα με τα ψυχολογικά της βάρη, με τις εμμονές της, με τη ιδιόμορφη σχέση της με το σπίτι εκείνο και τις απώλειες που έχει βιώσει μέσα σε αυτό. Η συγγραφέας κατορθώνει να την κάνει χειροπιαστή, με τα εσωτερικά της τοπία – τα μοναχικά πρωινά της, τις τελετουργ...

Book Review: ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ, του ARNALDUR INDRIDASON, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Πόσα δέντρα χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα δάσος;» 

Γνώρισα τον Αρναλντούρ Ιντρίντασον μέσα από το βιβλίο του «Φορμόλη» και πραγματικά τον λάτρεψα. Έκτοτε έχω διαβάσει, ανάκατα είναι η αλήθεια, κάποια από τα βιβλία της σειράς με τον επιθεωρητή Έτλεντουρ. Αν και μην παίρνοντάς τα με τη σειρά έχασα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την εξέλιξη των χαρακτήρων, δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην απόλαυσή μου. Τον αγαπώ τον Ιντρίντασον και τον παρακολουθώ. 

Όσον αφορά τώρα, στο 4ο βιβλίο της σειράς, ο συγγραφέας δε μας έδωσε πιστεύω τον καλύτερό του εαυτό. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι δεν κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία, την υπέροχη ατμόσφαιρα που συνάντησα στα υπόλοιπα βιβλία του. Το θέμα του δεν ήταν αμιγώς αστυνομικό, όπως άλλωστε όλα τα προηγούμενα. Είχε πολλές κοινωνικοπολιτιστικές προεκτάσεις. Με μια βραδύκαυστη, δραματική ιστορία, ο Indridason ασχολείται με τη μετανάστευση, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, την κακοποίηση ανηλίκων μα και την παιδική παραβατικότητα και το bulling ενώ παράλληλα, πλέκει την αστυνομική του πλοκή και αναπτύσσει τα γεγονότα. 

Έχοντας στα χέρια του ένα τόσο δυνατό «χαρτί» και με την «προϋπηρεσία» που έχει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, σίγουρα περίμενα κάτι περισσότερο από αυτόν. Θεωρώ ότι άγγιξε επιφανειακά τα «καυτά» ζητήματα τα οποία πραγματεύεται κι επίσης δεν εμβάθυνε αρκετά στην αστυνομική ιστορία. Γενικότερα κι ενώ το διάβασα με ευχαρίστηση και το ολοκλήρωσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε μου έδωσε όλα εκείνα που περίμενα. Σίγουρα προβληματίζει και δημιουργεί αγωνία για το τι θα συμβεί τελικά στους ήρωες, ωστόσο, δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός λάτρη της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Παρόλ’ αυτά, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, θα σου πρότεινα να το κάνεις, γιατί, αν και δεν έχουμε ν κάνουμε με τον «κλασσικό» Arnaldur Indridason, έχουμε μια ενδιαφέρουσα, δραματική ιστορία, με καλοφτιαγμένους ήρωες και μεστό και καθαρό λόγο, που δεν κουράζει. Κι επιπλέον έχουμε να κάνουμε με το συγγραφέα της καρδιάς μας. ;-)

Καλές αναγνώσεις!

Διάβασε περισσότερα ή αγόρασε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια