Book Review: ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, του JUSSI ADLER-OLSEN, από εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Γνώρισα το Jussi Adler-Olsen από το «Φύλακα των χαμένων υποθέσεων» κι έκτοτε αγοράζω φανατικά κάθε του βιβλίο. «Το κορίτσι στο δέντρο» είναι η 6η περιπέτεια του Τομέα Q και του αγαπημένου Καρλ Μερκ. Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο με πολύ μεγάλο κέφι αλλά στην πορεία διαπίστωσα ότι το βιβλίο δε με ικανοποιούσε τόσο όσο περίμενα.

Η ιστορία συνοπτικά έχει ως εξής: Ο ντετέκτιβ Μερκ, διοικητής του Τομέα Q (του τμήματος της αστυνομίας το οποίο διερευνά υποθέσεις που δεν έχουν κλείσει, τις λεγόμενες cold cases) καλείται να ερευνήσει ένα έγκλημα που πραγματοποιήθηκε πολλά χρόνια πριν: Το θάνατο μιας νεαρής την οποία παρέσυρε κι εγκατέλειψε διερχόμενο αυτοκίνητο. Το σώμα της κοπέλας βρέθηκε να κρέμεται άψυχο στα κλαδιά ενός δέντρου. Η ιστορία αυτή, αν και αρχικά αντιμετωπίστηκε σαν τροχαίο, απασχολεί πολύ τον εντεταλμένο αστυνομικό ο οποίος, εξακολουθεί κι υποψιάζεται ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία. Παράλληλα με την έρευνα για τη διαλεύκανση των συνθηκών θανάτου της άτυχης κοπέλας, τρέχει και μια ακόμη ιστορία με πρωταγωνιστές μια φυσιολατρική αίρεση και τον ηγέτη της, ο οποίος φαίνεται να ασκεί μια παράξενη γοητεία στις γυναίκες.

Ξαναδιαβάζοντας την παράγραφο που μόλις έγραψα, σκέφτομαι ότι αν τη διάβαζα κάπου, θα έτρεχα να προμηθευτώ το βιβλίο. Και μόνο η ιδέα μιας παράξενης σέκτας, η οποία διοικείται από έναν ακόμα πιο παράξενο άντρα, σε συνδυασμό με έναν άλυτο φόνο, θα μου ήταν ιδιαιτέρως γοητευτική. Ωστόσο, καθώς γυρνούσα τις σελίδες ένοιωθα όλο και περισσότερο ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι για μένα, τόσο επιτυχημένο όσο τα προηγούμενα της σειράς. Βρήκα την πλοκή κάπως δαιδαλώδη, τις περιγραφές των ερευνών αχρείαστα μακροσκελείς και τους χαρακτήρες όχι τόσο ελκυστικούς όσο μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας. Αντίθετα, κάποιοι από αυτούς είναι τόσο εκνευριστικά εγωκεντρικοί, που σου είναι αδύνατον να τους συμπαθήσεις ή να ταυτιστείς μαζί τους. Από την άλλη βέβαια, για κάποιον άλλο αναγνώστη, αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά που προανέφερα, μπορεί να είναι η μεγάλη επιτυχία του βιβλίου. Αυτή άλλωστε είναι η μαγεία της «πολυφωνίας».

Στον αντίποδα όμως, μας πρόσφερε αρκετές και πολύ ενδιαφέρουσες ανατροπές και με μια δραματική κορύφωση που μας οδήγησε σε ένα παραπάνω από ικανοποιητικό τέλος, χωρίς να αφήσει εκκρεμότητες και ερωτήματα να αιωρούνται. Για μια ακόμη φορά, τα μέλη του Τομέα Q μας προσέφεραν ένα δείγμα άψογης συνεργασίας κι αποτελεσματικότητας. Επιπροσθέτως, ακολουθώντας τη συνηθισμένη του τακτική, με τις χρονικές αλληλουχίες, ο Adler-Olsen καταφέρνει να προσδώσει στο κείμενο ζωντάνια και πρισματικότητα, κάτι που πάντα με ικανοποιεί, όταν το συναντώ. Αυτά τα στοιχεία είναι τα χαρακτηριστικά που εγώ προσωπικά επιλέγω να κρατήσω στο μυαλό μου, από το συγκεκριμένο βιβλίο και θα περιμένω με αγωνία το επόμενό του.

«Το κορίτσι στο δέντρο» μπορεί να διαβαστεί ως αυτόνομο αλλά οι αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, μπορεί να τα βρουν «μπαστούνια» σχετικά με ορισμένους χαρακτήρες και καταστάσεις. Προτείνεται σε αναγνώστες που τους αρέσουν τα βιβλία με μυστήριο και ιδίως στους λάτρεις του Jussi Adler-Olsen.

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.