BOOK REVIEW: ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ του GUILLAUME MUSSO από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

  (Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Ένα ακόμα πολύ ωραίο βιβλίο από τον αγαπημένο Γάλλο συγγραφέα που είναι πολυγραφότατος, πολυμεταφρασμένος και έχει κατακτήσει και το βραβείο Raymond Chandler. Η υπόθεση του νέου του βιβλίου είναι η δολοφονία της πλούσιας κληρονόμου Οριάνα ντι Πιέτρο. Ο φόνος γίνεται στο σκάφος της καταμεσής του κόλπου των Καννών. Εκεί, μαθαίνουμε αργότερα, ότι κατέφυγε για να ηρεμήσει μετά από κάποια εντελώς απρόσμενα νέα που έλαβε. Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου όμως δεν το ξέρουμε και απλώς την παρακολουθούμε να αναστατώνεται μιας και καταλαβαίνει ότι κάποιος βρίσκεται πάνω στο μεγάλο σκάφος και νιώθει απειλητικά. Πράγματι, μια αντρική φιγούρα με στολή δύτη ανεβαίνει, έχοντας φτάσει μέχρι εκεί με το ταχύπλοό του. Η Οριάνα χτυπιέται από τον δράστη βάναυσα, παρά ταύτα διακομίζεται στο νοσοκομείο ζωντανή και σε λίγες ώρες ανακτά τις αισθήσεις της. Η αστυνομία προλαβαίνει και παίρνει ένα είδος κατάθεσης μιας και είναι πολύ ζαλισμένη και υπό την επήρεια δυνατών φαρμάκω...

Book Review: [7-1]+[ 6Χ2]+[5+3] Μαθαίνοντας αριθμητική με τον ARNE DAHL, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

[7-1]+[ 6Χ2]+[5+3] λόγοι για να πεθάνεις!

Ξεκινάω να γράφω την άποψή μου, γνωρίζοντας ότι το πιθανότερο είναι να δεχτώ έντονες αντιδράσεις από τους φαν του Arne Dahl. Ωστόσο, τα μαθηματικά δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Σε όλες τους τις εκφράσεις. Εξ’ ού και τα βρήκα μπαστούνια με τη νέα τριλογία του Arne Dahl. Τρία βιβλία αλλά επί της ουσίας, μία ιστορία. Τα βιβλία δε διαβάζονται ξεχωριστά αλλά ούτε και ανακατεμένα γιατί είναι άρρηκτα δεμένα το ένα με το άλλο. Άπαξ κι αρχίσεις το πρώτο, θα πρέπει όπως και δήποτε να διαβάσεις και το δεύτερο και μετά και το τρίτο, ΑΝ φυσικά θες να βγάλεις μια συνολικότερη άκρη. Το κάθε βιβλίο καταλήγει κάπου, ωστόσο αυτό το κάπου είναι μόνο ένα πλατύσκαλο, από το οποίο ξεκινά το επόμενο σετ σκαλοπατιών. Και η ανάβαση για μένα, αλήθεια σας λέω, δεν ήταν καθόλου εύκολη. 

Πριν συνεχίσω όμως, θα ήθελα να πω ότι πριν την τριλογία είχα διαβάσει ακόμη τρία βιβλία του ίδιου και είχα αποφασίσει τελικά, ότι δε μου ταίριαζε η γραφή του και κακώς πίστεψα ότι θα αλλάξω γνώμη. Τη βρίσκω πολύ πληθωρική για τα γούστα μου. Ναι μεν γράφει ρεαλιστικά, με λογοτεχνικότητα και στητό και όμορφο λόγο αλλά τον βρίσκω αρκετά φλύαρο. Επίσης έχει ένα πολύπλοκο τρόπο σκέψης, που είναι δύσκολο πολλές φορές να τον παρακολουθήσεις. Άσε που αρέσκεται στο να σκάει σαν πυροτεχνήματα, ανάμεσα στις παραγράφους του, αποσπάσματα ολόκληρα από έργα κλασσικών (πχ Όμηρος, Σαίξπηρ κ.α.), τα οποία ναι μεν μπορεί να έχουν σχέση με το θέμα που πραγματεύεται αλλά δε θα έχανε η πλοκή εάν τα παρέλειπε. Τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά τα συναντάμε και στην τριλογία του. Επίσης, ακολουθεί την τακτική των πυροτεχνημάτων και στο τρίτο βιβλίο της σειράς, το 5+3, όπου κάνει αναφορές στον Οδυσσέα του Τζ.Τζόυς και τον Άμλετ του Σαίξπηρ. Προσωπικά την τακτική αυτή δε μπορώ να την εκτιμήσω κι αναρωτιέμαι τι ακριβώς αναζητά ο συγγραφέας, αφού είναι εμφανές ότι τα κείμενα αυτά δεν είναι αναγκαία για την πλήρωση του έργου.

   

Επιπροσθέτως, τόσο στο πρώτο βιβλίο όσο και στο δεύτερο βιβλίο, υπήρξαν προτάσεις οι οποίες ξεπερνούσαν σε έκταση τη μία σελίδα!!! Ναι, ναι, καλά διαβάσατε, προτάσεις. Θυμάμαι τουλάχιστον δύο τέτοιες περιπτώσεις, όπου για να τις ολοκληρώσω είχα σχεδόν λαχανιάσει. Δυστυχώς κάπου είχα κρατήσει πρόχειρα σημείωση τις σελίδες, με σκοπό να τις μεταφέρω στο σημειωματάριό μου αλλά το ξέχασα, με αποτέλεσμα να τα χάσω. Αρχικά, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι θέμα μετάφρασης. Σκέφθηκα όμως ότι ο κος Κονδύλης δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια, οπότε κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι μάλλον, ακόμη μια από τις ιδιορρυθμίες του ίδιου του συγγραφέα (επηρεασμένος ίσως από τον Τζόυς, τον οποίο φαίνεται να εκτιμά ιδιαιτέρως). 

Ξέρω ότι τα βιβλία αυτά λατρεύτηκαν από εκατομμύρια αναγνώστες στον κόσμο, μεταξύ αυτών και πολλούς από εσάς φίλοι μου. Αν και αναγνωρίζω την αξία του έργου του, νιώθω το μεγαλείο της διανόησής του και το εκτεταμένο μορφωτικό του επίπεδο, δε μπορώ να ακολουθήσω την πολυπλοκότητα της σκέψης του. Δε βρίσκω κανένα λόγο να φτάνω στο σημείο να αναρωτιέμαι για τη διανοητική μου κατάσταση και να γυρίζω 80 σελίδες πίσω, για να βεβαιωθώ ότι δεν έχασα κάτι και να αγχώνομαι ότι παρέλειψα κάτι σημαντικό και γι’ αυτό δε βγάζω άκρη. Δεν έχει σημασία αν στο τέλος κάθε κομμάτι του παζλ μπήκε στη θέση του κι αν δόθηκαν όλες οι απαντήσεις. Εμένα δε με κάλυψε. Με κούρασε και δεν το απόλαυσα. Για να μην πω ότι έπρηξα φίλους που τα είχαν ήδη διαβάσει, με τις ιδέες, τις σκέψεις και τις απορίες μου. Η υπομονή σας παιδιά ήταν μεγάλη και σας ευχαριστώ πολύ! 

Ολοκληρώνω λέγοντας πως διαβάζω επειδή η ανάγνωση, ακόμη κι όταν το ανάγνωσμα είναι στενόχωρο, μου προσφέρει χαρά και αγαλλίαση ψυχής. Όταν η ανάγνωση με κουράζει και με στρεσάρει, απλά το παροπλίζω και πάω για το επόμενο αδιάβαστο της βιβλιοθήκης μου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μόνο η περιέργεια για το που θα καταλήξει, που με κράτησε από το να το αφήσω στην άκρη. 

Η πρότασή μου προς σε σένα, το μελλοντικό αναγνώστη είναι η ακόλουθη: Εάν έχεις διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του Νταλ κι έχεις εντρυφήσει στον τρόπο του σκέπτεσθαι του συγγραφέα, τότε να τα διαβάσεις τα βιβλία. Είναι σίγουρο ότι θα τα απολαύσεις. Αν όμως δεν είσαι σίγουρος/η ότι θα τα πάτε καλά, τότε επίλεξε κάτι διαφορετικό. Άλλωστε υπάρχουν τόσο όμορφα βιβλία εκεί έξω…  

Υγιαίνετε!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε τα βιβλία εδώ

Σχόλια