Book Review: Στιγμιότυπα Υπερθέσεως, του ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΥΡΜΑ, από εκδόσεις ΓΡΑΦΗ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Στιγμιότυπο: Μια μεμονωμένη εικόνα που καταγράφει μια μοναδική στιγμή στον χρόνο.  Υπέρθεση: Μια σύνθεση με πρόσθετα στοιχεία τοποθετημένα το ένα πάνω στο, κάτι που υπερβαίνει τα όρια, αλλάζοντας την οπτική ή την αίσθηση του συνόλου. Βάσει των παραπάνω ετυμολογιών των λέξεων πώς θα εξηγούσατε τον τίτλο που επέλεξε ο Αντώνης Μπουρμάς για το πρώτο του βιβλίο “Στιγμιότυπα Υπερθέσεως”; Ίσως φευγαλέες εικόνες που, μπαίνοντας η μία πάνω στην άλλη, ξεδιπλώνουν κάτι βαθύτερο, μια πολυεπίπεδη αλήθεια; Εγώ θα πω μια λογοτεχνική ακροβασία στη ζωή και στο φανταστικό . Και συνεχίζω με ένα ερώτημα που πιστεύω ότι προέκυψε εύλογα διαβάζοντας το βιβλίο: Συλλογή διηγημάτων ή σπονδυλωτή νουβέλα; Ιδού η απορία. Προσωπικά μάλλον προς το δεύτερο συγκλίνω, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Αντώνης Μπουρμάς στο ντεμπούτο του να ταξιδεύει σε ένα, ας το πούμε “συνηθισμένο” παραθαλάσσιο χωριό της Ελλάδας. Τουλάχιστον κάπως έτσι πρέπει να το βλέπουν οι περαστικοί. Όμω

Book Review: [7-1]+[ 6Χ2]+[5+3] Μαθαίνοντας αριθμητική με τον ARNE DAHL, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

[7-1]+[ 6Χ2]+[5+3] λόγοι για να πεθάνεις!

Ξεκινάω να γράφω την άποψή μου, γνωρίζοντας ότι το πιθανότερο είναι να δεχτώ έντονες αντιδράσεις από τους φαν του Arne Dahl. Ωστόσο, τα μαθηματικά δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Σε όλες τους τις εκφράσεις. Εξ’ ού και τα βρήκα μπαστούνια με τη νέα τριλογία του Arne Dahl. Τρία βιβλία αλλά επί της ουσίας, μία ιστορία. Τα βιβλία δε διαβάζονται ξεχωριστά αλλά ούτε και ανακατεμένα γιατί είναι άρρηκτα δεμένα το ένα με το άλλο. Άπαξ κι αρχίσεις το πρώτο, θα πρέπει όπως και δήποτε να διαβάσεις και το δεύτερο και μετά και το τρίτο, ΑΝ φυσικά θες να βγάλεις μια συνολικότερη άκρη. Το κάθε βιβλίο καταλήγει κάπου, ωστόσο αυτό το κάπου είναι μόνο ένα πλατύσκαλο, από το οποίο ξεκινά το επόμενο σετ σκαλοπατιών. Και η ανάβαση για μένα, αλήθεια σας λέω, δεν ήταν καθόλου εύκολη. 

Πριν συνεχίσω όμως, θα ήθελα να πω ότι πριν την τριλογία είχα διαβάσει ακόμη τρία βιβλία του ίδιου και είχα αποφασίσει τελικά, ότι δε μου ταίριαζε η γραφή του και κακώς πίστεψα ότι θα αλλάξω γνώμη. Τη βρίσκω πολύ πληθωρική για τα γούστα μου. Ναι μεν γράφει ρεαλιστικά, με λογοτεχνικότητα και στητό και όμορφο λόγο αλλά τον βρίσκω αρκετά φλύαρο. Επίσης έχει ένα πολύπλοκο τρόπο σκέψης, που είναι δύσκολο πολλές φορές να τον παρακολουθήσεις. Άσε που αρέσκεται στο να σκάει σαν πυροτεχνήματα, ανάμεσα στις παραγράφους του, αποσπάσματα ολόκληρα από έργα κλασσικών (πχ Όμηρος, Σαίξπηρ κ.α.), τα οποία ναι μεν μπορεί να έχουν σχέση με το θέμα που πραγματεύεται αλλά δε θα έχανε η πλοκή εάν τα παρέλειπε. Τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά τα συναντάμε και στην τριλογία του. Επίσης, ακολουθεί την τακτική των πυροτεχνημάτων και στο τρίτο βιβλίο της σειράς, το 5+3, όπου κάνει αναφορές στον Οδυσσέα του Τζ.Τζόυς και τον Άμλετ του Σαίξπηρ. Προσωπικά την τακτική αυτή δε μπορώ να την εκτιμήσω κι αναρωτιέμαι τι ακριβώς αναζητά ο συγγραφέας, αφού είναι εμφανές ότι τα κείμενα αυτά δεν είναι αναγκαία για την πλήρωση του έργου.

   

Επιπροσθέτως, τόσο στο πρώτο βιβλίο όσο και στο δεύτερο βιβλίο, υπήρξαν προτάσεις οι οποίες ξεπερνούσαν σε έκταση τη μία σελίδα!!! Ναι, ναι, καλά διαβάσατε, προτάσεις. Θυμάμαι τουλάχιστον δύο τέτοιες περιπτώσεις, όπου για να τις ολοκληρώσω είχα σχεδόν λαχανιάσει. Δυστυχώς κάπου είχα κρατήσει πρόχειρα σημείωση τις σελίδες, με σκοπό να τις μεταφέρω στο σημειωματάριό μου αλλά το ξέχασα, με αποτέλεσμα να τα χάσω. Αρχικά, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι θέμα μετάφρασης. Σκέφθηκα όμως ότι ο κος Κονδύλης δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια, οπότε κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι μάλλον, ακόμη μια από τις ιδιορρυθμίες του ίδιου του συγγραφέα (επηρεασμένος ίσως από τον Τζόυς, τον οποίο φαίνεται να εκτιμά ιδιαιτέρως). 

Ξέρω ότι τα βιβλία αυτά λατρεύτηκαν από εκατομμύρια αναγνώστες στον κόσμο, μεταξύ αυτών και πολλούς από εσάς φίλοι μου. Αν και αναγνωρίζω την αξία του έργου του, νιώθω το μεγαλείο της διανόησής του και το εκτεταμένο μορφωτικό του επίπεδο, δε μπορώ να ακολουθήσω την πολυπλοκότητα της σκέψης του. Δε βρίσκω κανένα λόγο να φτάνω στο σημείο να αναρωτιέμαι για τη διανοητική μου κατάσταση και να γυρίζω 80 σελίδες πίσω, για να βεβαιωθώ ότι δεν έχασα κάτι και να αγχώνομαι ότι παρέλειψα κάτι σημαντικό και γι’ αυτό δε βγάζω άκρη. Δεν έχει σημασία αν στο τέλος κάθε κομμάτι του παζλ μπήκε στη θέση του κι αν δόθηκαν όλες οι απαντήσεις. Εμένα δε με κάλυψε. Με κούρασε και δεν το απόλαυσα. Για να μην πω ότι έπρηξα φίλους που τα είχαν ήδη διαβάσει, με τις ιδέες, τις σκέψεις και τις απορίες μου. Η υπομονή σας παιδιά ήταν μεγάλη και σας ευχαριστώ πολύ! 

Ολοκληρώνω λέγοντας πως διαβάζω επειδή η ανάγνωση, ακόμη κι όταν το ανάγνωσμα είναι στενόχωρο, μου προσφέρει χαρά και αγαλλίαση ψυχής. Όταν η ανάγνωση με κουράζει και με στρεσάρει, απλά το παροπλίζω και πάω για το επόμενο αδιάβαστο της βιβλιοθήκης μου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μόνο η περιέργεια για το που θα καταλήξει, που με κράτησε από το να το αφήσω στην άκρη. 

Η πρότασή μου προς σε σένα, το μελλοντικό αναγνώστη είναι η ακόλουθη: Εάν έχεις διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του Νταλ κι έχεις εντρυφήσει στον τρόπο του σκέπτεσθαι του συγγραφέα, τότε να τα διαβάσεις τα βιβλία. Είναι σίγουρο ότι θα τα απολαύσεις. Αν όμως δεν είσαι σίγουρος/η ότι θα τα πάτε καλά, τότε επίλεξε κάτι διαφορετικό. Άλλωστε υπάρχουν τόσο όμορφα βιβλία εκεί έξω…  

Υγιαίνετε!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε τα βιβλία εδώ

Σχόλια