Συνέντευξη: ΑΝΤΥ ΒΡΟΣΓΟΣ, ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΣΝΗ και ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΤΟΠΟΥΛΟΣ

Έλενα Χουσνή, Άντυ Βρόσγος και Γιάννης Χουτόπουλος

«Η χημεία και η αμοιβαία εκτίμηση είναι τα βασικά συστατικά για μια πετυχημένη συνεργασία»

(Συνέντευξη στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά)

Μια από τις πιο όμορφες διαδικτυακές συναντήσεις έμελλε να έχουμε στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά, την Τρίτη 22 Ιουνίου 2021. Οι αγαπημένοι συγγραφείς, Άντυ Βρόσγος και Έλενα Χουσνή, παρέα με τον εκδότη Γιάννη Χουτόπουλο, μοιράστηκαν μαζί μας τα νέα της επερχόμενης έκδοσης του νέου τους βιβλίου  με τίτλο «ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ;», το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αρχές του Ιουλίου, από τις Εκδόσεις Κύφαντα!

Πρόκειται για μια επιστολική νουβέλα 148 σελίδων μόλις, μέσα από την οποία παρακολουθούμε δυο πολύ καλούς φίλους να ανταλλάζουν γράμματα –όχι email, γράμματα- κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Μέσα από τις επιστολές τους γνωρίζουμε τα δυο πρόσωπα, καταλαβαίνουμε την κατάσταση που βιώνουν –άλλωστε τη βιώσαμε κι εμείς μαζί τους- νοιώθουμε τις ανησυχίες, τους φόβους, τις ανασφάλειές τους. Πολλοί από εμάς, ίσως και όλοι, θα ταυτιστούμε μαζί τους. Θα δούμε κομμάτια της δικής μας καραντινάτης πραγματικότητας, να αποτυπώνονται στο χαρτί. Γιατί η πανδημία είναι κάτι που βιώνουμε όλοι μαζί κι η ανάγκη για επικοινωνία και επαφή, είναι ο κοινός παρανομαστής.

Η αποκάλυψη του νέου αυτού πονήματος του Άντυ και της Έλενας, έγινε μέσα σε ένα πολύ ευχάριστο και φιλικό κλίμα, με τους ίδιους να ανταλλάζουν συνέχεια πειράγματα με το Γιάννη Χουτόπουλο, ο οποίος τους ανταπέδιδε τα «πυρά» στα ίσια! Οι τρεις συντελεστές απάντησαν στις ερωτήσεις των μελών της ομάδας των ΒΙΒΛΙΟγραφικών, και μοιράστηκαν μαζί μας την εμπειρία και τις σκέψεις τους για το συγγραφικό αυτό «πείραμα».

Πάμε να δούμε τι μας είπαν…

Καταρχάς, θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους τρεις σας για την τιμή που μας κάνατε, όχι μόνο να είμαστε οι πρώτες που θα το διαβάσουμε αλλά να το παρουσιάσουμε και μέσα από τα ΒΙΒΛΙΟγραφικά! Ήταν μεγάλη χαρά για εμάς! 

Γ.Χ. Η τιμή και η χαρά μας που η παρουσίαση του βιβλίου «Τι κάνεις, ρε;» γίνεται στα Βιβλιογραφικά, είναι δική μας. Και σας ευχαριστούμε!

E.X. Καλησπέρα σε όλους. Ένα μεγάλο, τεράστιο ευχαριστώ που μπήκατε σε τόσο κόπο. Είμαστε ευτυχείς που η αποκάλυψη γίνεται σε αυτή την αγαπημένη ομάδα.

A.B. Καλησπέρα. Εμείς ευχαριστούμε.

Για πείτε όμως βρε παιδιά… πως προέκυψε αυτό το… πείραμα να το πω; Ποιανού ιδέα ήταν; Πότε προέκυψε η ιδέα και ο τίτλος;

Α.Β. Και η πρόταση και η ιδέα ήταν της Έλενας. Κάποια στιγμή, μισοαστεία-μισοσοβαρά, είπε σε κάποια δημοσίευση να γράψουμε κάτι μαζί… Και ο τίτλος δική της ιδέα ήταν.

Ε.Χ. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολύ να γράψω κάτι με τον Άντυ. Ένιωθα ότι θα είχαμε "χημεία". Και χάρηκα πολύ όταν το πρότεινα και αποδέχτηκε.

Γ.Χ.  Ότι υπάρχει χημεία το είδα κι εγώ. Ενώ δεν γράφουνε με το ίδιο στυλ (ευτυχώς) ο τρόπος που ανταποκρίνονται στα γράμματα (και τις προκλήσεις) του άλλου αλληλογράφου είναι εξαιρετικός.

Ε.Χ. Να πω και δύο πράγματα ακόμη. Χαίρομαι που σας άρεσε ο τίτλος. Αυτό έγραφα συνήθως στον Άντυ όταν μιλούσαμε στο messenger. Σκεφτήκαμε ότι αποδίδει την εγγύτητα, την θερμότητα μιας φιλικής σχέσης και μας άρεσε η ιδέα να μπει ως τίτλος. Και ακόμη για το εξώφυλλο ότι είμαστε πολύ τυχεροί που ο Χρήστος Κουτσουράς έφτιαξε ένα σκίτσο ειδικά για το βιβλίο και μας χάρισε ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο, κατά την άποψή μου εξώφυλλο.

Και ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης;

Ε.Χ. Ξεκινήσαμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. 

Α.Β. Νομίζω ότι όλα έγιναν όσο ήμασταν ήδη σε καραντίνα…

Ε.Χ. Ναι, ήμασταν σε καραντίνα βαρβάτη. Η εκκίνηση ήταν αυτό που όλοι λίγο-πολύ βιώσαμε. Αλλά και μια αίσθηση ότι συνέβαιναν δύο πράγματα: 1) ο λόγος με την ελλειπτική επικοινωνία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατά κάποιο τρόπο, φτώχαινε, γινόταν τηλεγραφικός, χωρίς... άπλα και 2) ότι η αίσθηση του χρόνου, του ματαιωμένου χρόνου, του απαγορευμένου χρόνου άλλαζε και την αντίληψή μας για αυτόν. Και τέλος, τι κάνουν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται αλλά πλέον δεν μπορούν να ειδωθούν;

Γιατί επιλέξατε την περίοδο της καραντίνας –έχουν ήδη γραφτεί αρκετά για αυτή τη συγκυρία- και όχι μια υγιή εποχή, που απλά οι δυο φίλοι έχουν χαθεί λόγω απόστασης, υποχρεώσεων κτλ;

Ε.Χ. Γιατί εδώ δεν είχαμε μια απλή "απόσταση". Ήταν μια εκβιαστική, μια βίαιη απομάκρυνση των ανθρώπων. Και αυτό δεν το ζεις συχνά, εύχομαι να μην το ξαναζήσουμε. Και βέβαια λόγω της βιαιότητας που έχει, δημιουργεί απόνερα. Ενδιαφέροντα αλλά και οδυνηρά.

Α.Β. Η καραντίνα είναι μόνο σαν ατμόσφαιρα στο βιβλίο. Δεν αναφέρεται σαφώς, σχεδόν πουθενά.

Ε.Χ. Ναι, η καραντίνα ήταν το πρόσχημα, η αφορμή. Ότι γράφεται στα γράμματα είναι μακριά από αυτό. Είναι η επικοινωνία δύο φίλων που έχουν περάσει πολλά μαζί, που θέλουν τώρα να μοιραστούν σκέψεις που δεν μοιράστηκαν νωρίτερα, που αναρωτιούνται γιατί δεν το έκαναν και άλλα πολλά. Μην τα πούμε και όλα σήμερα.

Είναι πραγματικά πρωτότυπο και ιδιαίτερο το θέμα! Αλήθεια, Έλενα πως βίωσες την περίοδο της καραντίνας στο πολύπαθο νησί;

Προσωπικά τον βίωσα λίγο περίεργα γιατί στην Σάμο είχαμε τον σεισμό που επισκίασε ακόμη και την πανδημία. Ήταν τρομερό, γιατί έπρεπε το ίδιο διάστημα να αντιμετωπίζεις δύο τεράστιες πληγές. Και όλο αυτό σε έκανε να νιώθεις ότι αιωρείσαι σε έναν κόσμο όπου τίποτε πια δεν θα είναι όπως πριν. Με πλήγωσε βαθιά η αίσθηση ότι δεν μπορούσα πια να αισθάνομαι ασφαλής περπατώντας στην πόλη μου και ούτε καν στο σπίτι μου. Έξω απαγόρευση, μέσα φόβος. Ήταν οδυνηρό.

Η αλήθεια είναι ότι ξαφνικά στην καραντίνα ο χρόνος απέκτησε δική του διάσταση και είχαμε και δεν είχαμε.

Ακριβώς. Νομίζω για πρώτη φορά όλοι βιώσαμε την αίσθηση του κλεμμένου χρόνου. Σε παγκόσμιο επίπεδο οι άνθρωποι δεν είχαν πια λόγο πάνω στο αυτονόητο, το πώς θα διαχειριστούν τον χρόνο τους.

Η πανδημία, μεταξύ άλλων, μας οδήγησε να κάνουμε δραστηριότητες που δεν θα κάναμε σε άλλες συνθήκες. Εσείς νιώσατε την ανάγκη να κάνετε κάτι διαφορετικό; Αν ναι, τι;

Α.Β. Δεν νομίζω ότι έκανα κάτι διαφορετικό Μαρία. Σε εμένα η καραντίνα συνέπεσε με μια έτσι κι αλλιώς κακή περίοδο. Περπάτησα πάντως περισσότερο!

Ε.Χ. Εγώ είχα μια υπερενεργητικότητα, η οποία ναι μεν με χαρακτηρίζει γενικώς, αλλά στην πανδημία... εκτοξεύθηκε. Ήταν σαν μια μικρή ανταρσία για όσα συνέβαιναν. Δεν ήταν ότι έκανα διαφορετικά πράγματα αλλά τα έκανα όλα ΠΙΟ πολύ. Και προσπαθούσα να κάνω περισσότερο πράγματα που με ευχαριστούν.

Άντυ και Έλενα, όσο «αλληλογραφούσατε» για τη νουβέλα, μιλούσατε με άλλους τρόπους;  

Ε.Χ. Όχι είχαμε συμφωνήσει ότι απλά θα περιμένουμε ο ένας το "γράμμα" του άλλου. Το μόνο που κάναμε από ενα σημειό και μετά ήταν πως όταν στέλναμε το γράμμα , γράφαμε στο messenger εστάλη, ελήφθη κτλ. Έτσι διασφαλίσαμε ότι θα είχαμε μια "προσομοίωση" του παλιού τρόπου επικοινωνίας, αμόλυντου από άλλες οδούς.

Α.Β. Δεν υπήρχε καμία συνεννόηση για το πως θα κυλήσει το βιβλίο. Είχαμε απόλυτη ελευθερία. Γράφτηκε σε πραγματικό χρόνο για το τώρα, αλλά μαζί έφερε και μνήμες χρόνων.

Θα άλλαζε κάτι στα γράμματά σας, αν δεν υπήρχε η κρίση αυτή; Έχουν άλλη διάσταση τα συναισθήματα, όταν δοκιμάζονται;

Ε.Χ. Δύσκολο να το πεις. Γιατί ήταν η κρίση που δημιούργησε το ερώτημα. Πώς άλλαξε η επικοινωνία; Πώς αλλάξαμε; Αλλάξαμε; Πώς βιώνουμε τώρα τον χρόνο; Επομένως τα συναισθήματα, ναι αποκτούν άλλη διάσταση. Και μπαίνουν σε άλλο μικροσκόπιο ανάλυσης νομίζω.

Α.Β. Νομίζω ότι η ιδιαιτερότητα της κατάστασης και η σκληρότητα που βιώσαμε, έπαιξε ρόλο στο ύφος και στην ουσία.

Προς όλους: Πόση αλήθεια εμπεριέχει το βιβλίο τελικά; Ναι, περιγράφει μια δύσκολη κατάσταση την οποία όλοι βιώσαμε. Αλλά, υπήρξε Μελίνα;, Υπήρξε Χάρλεϋ;

Γ.Χ. Εγώ, εδώ, δεν μπορώ να απαντήσω. Τη Μελίνα δεν την ξέρω, τη Χάρλεϋ την ξέρω και ξέρω επίσης ότι δεν με χωνεύει. Ποιος ξέρει τι της έχει πει ο Βρόσγος.

Ε.Χ. Μελίνα όχι αλλά είναι νομίζω κομμάτι μου...

Α.Β. Το βιβλίο ανεξάρτητα από τα πρόσωπα και τις καταστάσεις έχει δικές μας αναζητήσεις και στοιχεία. Η Χάρλεϋ σας στέλνει χαιρετίσματα.

Ποιά είναι τα μηνύματα που θέλετε να μας περάσετε ;

Ε.Χ. Κανένα μήνυμα. Μερικές, αρκετές για την ακρίβεια, σκέψεις που νιώσαμε ότι ίσως θα συναντιούνταν με τους αναγνώστες και έτσι, ίσως, θα μπορούσαμε να μοιραστούμε ότι βιώσαμε. Ίσως, αυτό θα ήταν υπέροχο, και να νιώσουμε ότι έτσι αποκαθιστούμε το κενό της χαμένης επικοινωνίας.

Α.Β. Υπάρχει βέβαια ένα κρυφό μήνυμα στον τίτλο(αν τον διαβάσεις ανάποδα) που λέει αγοράστε με! (γελάει)

Σοβαρά τώρα… Αυτό που έχω να πω είναι ότι εκεί μέσα, πολλοί από εσάς θα βρείτε ερωτήματα, συναισθήματα, που έχουν ακουμπήσει και εσάς. Ίσως και κάποια που θα σας γεννηθούν τώρα. Και θα είναι χαρά μου.

Μ.Φ. Εγώ πάντως ταυτίστηκα πολύ με τον Άντυ. Η Γιώτα μου έλεγε ότι ταυτίστηκε πολύ με την Έλενα. Ήταν στιγμές που νόμιζα διαβάζοντας ότι μου απαντάει η Γιώτα.

Γ.Β. Έχεις δίκιο. Ήταν γενικά πάρα πολύ οικείο όλο αυτό.

Ε.Χ. Τι ωραίο που είναι αυτό!

Άντυ, σε αυτό σας το πόνημα διακρίνουμε μια άλλη πλευρά του εαυτού σου. Πιο ευαίσθητο, πιο οικείο για τον αναγνώστη. Μου άρεσε αυτό πολύ. Θες να μας πεις πόσο δύσκολο ήταν για σένα να αφεθείς τόσο πολύ; 

Α.Β. Δύσκολη ερώτηση

Ε.Χ. Να πω εγώ. Έτσι είναι, ευαίσθητος, αλλά ευτυχώς ήρθε το «Τι κάνεις», ρε για να τον δούμε. Άντυ love u.

Α.Β. Γιώτα η συγκεκριμένη διαδικασία με βοήθησε πολύ. Δεν ήμουν σίγουρος ότι με την διάθεση που είχα θα μπορέσω να γράψω... Έγραψα χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχο... Στην αρχή δεν είχαμε πει κάτι για έκδοση... Το τι βγήκε από μένα, ήταν πραγματικά το ένιωθα κάθε φορά που έγραφα.

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα συστατικά για την επιτυχημένη συνεργασία που είχατε;

Ε.Χ. Τα ίδια που αφορούν κάθε συνεργασία. Να μην κάνεις σαματά για τον εαυτό σου, να ακούς τον άλλον, να νιώθεις ότι αυτό που κάνετε, που προσπαθείτε να κάνετε είναι κάτι που αφορά εξίσου και τους δύο και μόνο όμορφα πράγματα μπορεί να αφήσει σοτν καθένα. Με τον Άντυ είχαμε μια όμορφη επικοινωνία αλλά η συγγραφή μας αποκάλυψε πολλά και για τον άλλον και για τους ευατούς μας. Και αυτό ήταν μονάκριβο και υπέροχο. Τώρα θέλω κι άλλοοο. Ακούς ρεεε;

Α.Β. Τα συστατικά ήταν η συγγραφική χημεία που ελπίζω να διαπιστώσετε και εσείς, η αμοιβαία εκτίμηση. Είναι πολύ όμορφο να γράφεις με κάποιον που σ’ αρέσει και εκτιμάς και ότι δεν είχαμε πρόγραμμα, ούτε κατευθύνσεις.

Έλενα χαρακτήρισες αυτό σας το πόνημα «στοίχημα». Θεωρείς ότι το κερδίσατε; Εσύ Άντυ;

Ε.Χ. "Στοίχημα" με την έννοια ότι το ξεκινήσαμε δοκιμάζοντας τους εαυτούς μας, χωρίς να έχουμε στόχο την έκδοση και με την ματιά μέσα μας και όχι σε κάποιον δυνητικό αναγνώστη. Και χωρίς καμία δέσμευση. Ξεκινάμε και αφήνουμε να μας πάει. It is what it is. Τόσο απλά. Καθ’ οδόν έγινε ανάγκη, ψυχανάλυση, έβγαλε πράγματα, άνοιξε νέους δρόμους και ναι, νομίζω ότι το κερδίσαμε. Και για να το πω διαφορετικά, βγήκαμε κερδισμένοι. Πρωτίστως ως άνθρωποι.

Α.Β. Νομίζω ότι αν το κερδίσαμε ή όχι θα το πείτε εσείς μόνο. Το εγχείρημα έχει μια πρωτοτυπία αλλά και ένα ρίσκο. Εγώ πάντως το απόλαυσα και νιώθω τυχερός για τη συνεργασία!

Γιάννη, εσύ σαν εκδότης προφανώς είδες την ιδέα με «καλό μάτι» για να προχωρήσεις στην έκδοσή του. Υπήρξε ωστόσο κάποια στιγμή που να ένιωσες να μην είσαι σίγουρος για αυτή σου την απόφαση;

Όχι. Για να εκδώσω ένα βιβλίο θα πει ότι μου αρέσει. Και από την αρχή μου άρεσε η ιδέα μιας «επιστολικής» νουβέλας. Είναι ένα είδος που νομίζω ότι στις μέρες μας δεν έχει μεγάλη άνθηση. Σε φίλους που ανέφερα ότι θα εκδώσω ένα βιβλίο με την αλληλογραφία δύο φίλων τον καιρό της καραντίνας, μόνο ένα επιστολικό μυθιστόρημα θυμόντουσαν: Τον «Δράκουλα» του Μπραμ Στόκερ. Ελπίζω και το «Τι κάνεις, ρε;» να μείνει στην ιστορία!

Πόσο δύσκολο είναι γενικά Γιάννη, να απαντήσεις θετικά στην έκδοση ενός βιβλίου;

Αρκετά ίσως! Δεν εννοώ ότι είμαι πολύ αυστηρός και ότι θέτω τον πήχη ψηλά με ακαδημαϊκούς όρους. Εννοώ ότι πρέπει να μου αρέσει πολύ το βιβλίο για να το εκδώσω. Αν δεν μου αρέσει δεν μπορώ να το υποστηρίξω. Ή, επειδή την επιμέλεια την κάνω κατά κανόνα μόνος, δε θα την κάνω καλά, αν δεν μου αρέσει και το βαριέμαι. Κι έπειτα, τι νόημα έχει αν βγάζω βιβλία που δεν πιστεύω σε αυτά;

Τι ήταν αυτό δηλαδή, που σου άρεσε στο συγκεκριμένο βιβλίο;

Μου άρεσε η γραφή των δύο συγγραφέων. Η ιδέα της επιστολικής νουβέλας. Το ότι εκτυλίσσεται στην καραντίνα. Ο παλιομοδίτικος τρόπος ανταλλαγής μηνυμάτων: 'Όχι μέσσεντζερ, sms, viber, αλλά χαρτί και μολύβι, φάκελος και γραμματόσημο.

Χρειάστηκαν κάποιες παρεμβάσεις από την πλευρά σου;

Γ.Χ. Εξαρτάται τι εννοούμε παρεμβάσεις. Επί της ουσίας, όχι. Ποτέ δεν επεμβαίνω στα κείμενα. Μπορεί να ρωτήσω/προτείνω, αλλά η όποια αλλαγή είναι πάντα του συγγραφέα ή με την απόλυτη συναίνεσή του. Θεωρώ ότι σε κανένα βιβλίο των Κυφάντων δεν είχαν οι συγγραφείς εκπλήξεις από παρεμβάσεις.

Α.Β. Παρεμβάσεις ελάχιστες

Ε.Χ. Επιβεβαιώνω. Και όπου υπήρξαν παρεμβάσεις ήταν για καλό. Με εντοπισμό λαθών ή πιθανόν στοιχείων που θα μπορούσαν να παρερμηνευτούν ή που δεν ήταν σαφή . Ο Γιάννης Χουτόπουλος είναι εξαιρετικός στην επιμέλεια.

Πόσο εύκολο (η δύσκολο) είναι να συνεργάζεται κάποιος, εσύ εν προκειμένω, με δυο ταλαντούχους και δημοφιλείς συγγραφείς;

Γιατί να είναι δύσκολο; Το δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με ατάλαντους!

Τι σημαίνει εμπορικό βιβλίο για εσένα Γιάννη; Θεωρείς τα βιβλία τον εκδόσεων Κύφαντα εμπορικά;

Μμμ, κάποια είναι, κάποια όχι. Εμπορικό, ιδανικά θα ήταν το καλό βιβλίο. Δεν είναι. Είναι αυτό που γίνεται μεγάλη διαφήμιση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εμπορικά και καλά βιβλία. Αλλά σημαίνει ότι πολλά καλά βιβλία, δεν είναι εμπορικά.

Παρέλαβες το «χειρόγραφο» Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες κλείνοντας την τελευταία σελίδα του;

«Για άλλη μια φορά η Έλενα και ο Άντυ έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.» Η Έλενα ήταν ήδη «δοκιμασμένη» σε διάφορα είδη. Για τον Άντυ δεν ήξερα. Κι εδώ ήταν ένα «άλλος»  Άντυ. Πολύ ευχάριστη έκπληξη, πάντως, και από τους δύο!

Και λίγο παρασκήνιο… Για πείτε κάποια στιγμή που να μη συμφωνούσατε οι τρεις σας σε κάτι. Τι ήταν αυτό και πως το επιλύσατε τελικά;

Γ.Χ. Το εξώφυλλο ήταν το πιο πρόσφατο. Αλλά τα πάντα επιλύθηκαν με δημοκρατικές διαδικασίες. Απειλές, εκβιασμούς, τέτοια. Μετά ψηφοφορία, ανάδειξη πλειοψηφίας και φίμωση της μειοψηφίας! (γελάει)

Ε.Χ. Μμμμ. Μόνο μία. Για την σειρά που θα έμπαιναν τα ονόματα. Γίναμε Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες στο τέλος της ταινίας. Για την ακρίβεια Βροσγάκηδες και Χουσνάκηδες. Μόνο εκεί. Και βέβαια εγώ κι ο Άντυ είχαμε συνεχώς, μα συνεχώς πολύ ωραίες ιδέες τις οποίες έκοβε ο κ. Χου(ν)τόπουλος με τακτικές μιας άλλης ωραίας εποχής της νεοελληνικής μας ιστορίας. Σαφές το υπονοούμενο ε; (γελάει)

Α.Β.  Έχω να δηλώσω ότι όλες τις ψηφοφορίες τις έχασε ο Χουτοπουλος!

Έλενα, μιας κι ήταν δική σου ιδέα ο τίτλος, σε ποιον θα έλεγες πραγματικά"Τι κάνεις ρε;"

Σε κάποιον που αγαπώ πολύ, που με δένουν μαζί του τόσα πολλά, που θεωρώ ότι αρκούν αυτές οι 3 λέξεις για να του πω ότι «σε νοιάζομαι, σε αγαπώ, μου λείπεις, ανησυχώ» και άλλα τόσα. 

Έλενα και Άντυ, πείτε μας δυο λόγια για τη συνεργασία σας με τον Γιάννη Χουτόπουλο και τις Εκδόσεις Κύφαντα;

Ε.Χ. Μετρώ πια 5 βιβλία με τα ΚΥΦΑΝΤΑ. Ο Γιάννης δεν είναι απλά εκδότης είναι ένας αγαπημένος φίλος. Πέραν όμως αυτού είναι ένας άνθρωπος ειλικρινής, έντιμος, που σέβεται στους συγγραφείς και αγαπά το βιβλίο.  Δεν θα άλλαζα την διαδρομή μου μαζί του με τίποτε. Αλήθεια…

Α.Β. Δεν επεμβαίνει ποτέ στο ύφος του κειμένου, έχει μαγνήτη για τα λάθη, δίνει τον καλύτερο εαυτό του για κάθε βιβλίο που βγάζει. Έχει και υψηλό επαγγελματισμό και αλληλοκατανόηση η συνεργασία.

Ε.Χ. Να συμπληρώσω ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε εκδότη έναν υπέροχο άνθρωπο με χιούμορ...

Γιάννη, η ίδια ερώτηση και για σένα.

Η συνεργασία μαζί τους, όπως και με τους περισσότερους που έχουμε συνεργαστεί στα 30 βιβλία (σήμερα πήρα το 30ο από το τυπογραφείο) μου έδωσε μεγάλη χαρά και με έμαθε πράγματα. Ακόμα και για τον εαυτό μου.

Χρήστος Κουτσουράς:
"Η συγγραφέας"

Μια τελευταία κουβέντα κι από τους τρεις σας…

Γ.Χ. Σας ευχαριστώ όλους πολύ για την παρουσίαση και τη συζήτηση! Και τα Βιβλιογραφόπουλα που συμμετείχαν!

Α.Β. Έλενα να ευχαριστήσω και εσένα και τον Γιάννη γιατί με το «Τι κάνεις ρε;», έβγαλα από μέσα μου πράγματα που εκκρεμούσαν, δοκίμασα κάτι διαφορετικό και το κυριότερο το απόλαυσα και στεναχωρήθηκα όταν σταμάτησε. Ευχαριστώ και τα κορίτσια για την φιλοξενία και όλους όσοι πέρασαν να μας ευχηθούν!

Ε.Χ. Εν κατακλείδι, ελπίζοντας να έχουμε απαντήσει σε όσα σχόλιά σας καταφέραμε να δούμε, να πούμε το πιο σημαντικό. Ότι είναι όμορφο να συνεργάζονται οι άνθρωποι και αυτή η συνεργασία ήταν για μένα λυτρωτική, αναζωογονητική και με βοήθησε να κατανοήσω πολλά για τον εαυτό μου και την συγγραφή γενικότερα, κυρίως στο ότι τίποτε ακόμη και το πιο μεγάλο μας πάθος δεν πρέπει να επιτρέπουμε να γίνεται αυτοσκοπός. Γιάννη σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύτηκες. Γιώτα και Μαριάννα χίλια ευχαριστούμε για την όμορφη έκπληξη που ετοιμάσατε, για την ζεστασιά με την οποία αγκαλιάσατε την προσπάθειά μας! Είστε υπέροχες. Και μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που ήσασταν εδώ, που κάνατε τόσο όμορφες ερωτήσεις και μας δώσατε τόσο όμορφες ευχές. Και να θυμάστε. Τι κάνεις ρεεεεε;

Μ.Φ. & Γ.Β. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε Έλενα, Άντυ και Γιάννη! Όπως και όλα τα ΒΙΒΛΙΟγραφόπουλα που συμμετείχαν στη συζήτηση! Ευχόμαστε από καρδιάς ούριους και καλοτάξιδους ανέμους για το βιβλίο σας!

Μαριάννα Φλέσσα & Γιώτα Βασιλείου