Book Review: ΕΝΑ ΦΕΡΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΦΙΑ, των Α.ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ και Κ.ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΥ, από εκδόσεις ΑΓΡΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Σε έναν από τους περιπάτους μου στην Πάρνηθα, είχα ένα αναπάντεχο συναπάντημα. Ξεχασμένο πάνω σε ένα βράχο, ήταν ένα βιβλιαράκι των εκδόσεων Άγρα! Το «Ένα φέρετρο για τη Σοφία». Δεν το γνώριζα, όπως δε γνώριζα και τους δυο δημιουργούς του. Θεώρησα λοιπόν «σημάδι», την εύρεσή του στη μέση του πουθενά και μάλιστα σε άψογη κατάσταση, οπότε αποφάσισα ότι ΠΡΕΠΕΙ, να το διαβάσω. Έτσι κι έκανα.

Ο Φίλιππος Φιλίππου σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ αναφέρει για το βιβλίο: «Ένα υβρίδιο για μια ληστεία. Ένα ελληνικό μυστήριο με διεθνείς προεκτάσεις και πολλές λογοτεχνικές αναφορές που κλείνει ταυτόχρονα το μάτι στην παρωδία του είδους». Πραγματικά δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Το «Ένα φέρετρο για τη Σόφια» είναι ένα σύγχρονο νουάρ με εσάνς παλιομοδίτικου. Με πρισματικές λήψεις των σκηνών, από διαφορετικές… κάμερες, οι δυο λογοτέχνες μας προσφέρουν μια απολαυστική νουβέλα, που ενώ εκτυλίσσεται σε κοσμοπολίτικο φόντο, εν τούτοις αφήνει να αιωρείται η αίσθηση του σκοτεινού και του υποχθόνιου. Με μια πληθώρα τυπικών νουάρ χαρακτήρων όπως ληστές κοσμημάτων, διεφθαρμένοι δικηγόροι, γυναίκες αράχνες, αδέκαστοι και σκληροτράχηλοι μπάτσοι, τυχοδιώκτες κτλ, το «Ένα φέρετρο για τη Σοφία», προσφέρει μια ξεχωριστή πλοκή, που ενώ κατά βάση τηρεί τους κανόνες του κλασικού νουάρ, βαδίζει στους δρόμους του σήμερα, προσφέροντας στον αναγνώστη τη δέουσα σκοτεινή και μυστηριώδη ατμόσφαιρα που αναζητά στα βιβλία του είδους αυτού.

Ο ρυθμός της αφήγησης είναι καταιγιστικός, με τις εικόνες να εναλλάσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, απορροφά τον αναγνώστη. Η γραφή είναι μεστή και σφριγηλή και οι διάλογοι στακάτοι κι ατακαδόρικοι. Μάλιστα, στο τέλος του βιβλίου υπάρχει γλωσσάρι με όλα εκείνα τα «καλούδια» που χρησιμοποιήθηκαν για τον εμπλουτισμό του κειμένου όπως τίτλοι τραγουδιών, τοπωνυμία, πρόσωπα, τίτλοι βιβλίων, λέξεις της αργκό, κτλ. 

Θα παρατηρήσατε ίσως ότι κάθε φορά που αναφέρω τον τίτλο, μεταφέρω τον τόνο, πότε στο ο και πότε στο ι. Σοφία/Σόφια. Δεν είναι τυχαίο και δεν είναι λάθος. Είναι σκόπιμο κι αν το διαβάσετε θα καταλάβετε γιατί. 

Συνοπτικό, με μόλις 170 σελίδες, το «Ένα φέρετρο για τη Σόφια» είναι μια υπέροχη συγγραφική κοινοπραξία. Ένα μικρό διαμαντάκι, σαν κι αυτά που αναφέρονται στις σελίδες του. Αν σας αρέσει η ελληνική νουάρ λογοτεχνία, θεωρώ ότι δεν πρέπει να το χάσετε!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.