Oldies but goodies: Διαβάζοντας Grisham και Santlofer

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, του Jonh Grisham (Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα)

Ένα αρκετά καλογραμμένο δικαστικό/κοινωνικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με την αιώνια πάλη μεταξύ μαύρων και λευκών. Το είχα διαβάσει σε μικρότερη ηλικία από τις εκδόσεις Bell και μου είχε αρέσει πολύ. Πρόσφατα το πήρε η μητέρα μου μέσω γνωστής εφημερίδας, σε εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και το ξαναδιάβασα με ποιο ώριμο μάτι και περισσότερη εμπειρία στο είδος. Έχω λοιπόν δυο παρατηρήσεις να κάνω… 1. Η γραφή είναι όπως πάντα άριστη, οι χαρακτήρες καλοσχεδιασμένοι και ρεαλιστικοί αλλά από πλευράς πλοκής και ιστορίας ήταν ιδιαίτερα βαρετό για τα δεδομένα του Grisham. Σίγουρα έχει γράψει και καλύτερα πράγματα ο συγγραφέας. Πάντως διαβάζεται άνετα κι ευχάριστα. Και 2. Να θυμηθώ να μην ξαναδιαβάσω βιβλίο από εφημερίδα, όποιων εκδόσεων κι αν είναι. Το έχω δει το έργο και στο παρελθόν. Χάλια ποιότητα, με πολύ κακοκολλημένη ράχη που διαλύεται και σου μένουν τα φύλλα στο χέρι. Είδα κι έπαθα να το τελειώσω, χωρίς να γίνει φύλλο και φτερό κυριολεκτικά!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ, του Jonathan Santlofer (Εκδόσεις Bell/Best Seller)

Δεν είχα ξαναδιαβάσει κάτι του συγγραφέα. Καλογραμμένο και με πολύ ενδιαφέρουσα, πρωτότυπη και δημιουργική ιστορία, εμπλουτισμένη με πολλά όμορφα σκίτσα. Μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση μπορώ να πω, για μια ιστορία μυστηρίου, που ωστόσο με έκαναν να το εκτιμήσω περισσότερο και «να μπω στο πετσί» των χαρακτήρων. Ο συγγραφέας περνά την ιστορία κυριολεκτικά από το κόσκινο. Είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, κι αφορά στη ζωή ενός forensic artist*, η οποία  αλλάζει μετά από ένα ανατριχιαστικό στρατιωτικό πείραμα. Όλη η ιστορία είναι εικονογραφημένη. Οι θάνατοι, οι συνομιλίες και οι σκηνές δράσης βγαίνουν μέσα από εικόνες σε συνδυασμό πολύ γλαφυρές περιγραφές. Ο Santlofer ξέρει πώς να στήσει μια αληθινά τρομακτική πλοκή.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, του Jonathan Santlofer (Εκδόσεις Bell/Best Seller)

«Ο καλλιτέχνης του θανάτου» είναι το πρώτο βιβλίο του καλλιτέχνη που έγινε συγγραφέας». Εγώ όμως το διάβασα αμέσως μετά τις «Σημειώσεις για δολοφόνους» το οποίο με ξετρέλανε και ενώ μου άρεσε πάρα πολύ, δεν ένοιωσα τον ενθουσιασμό που μου χάρισαν οι «Σημειώσεις». Το μυστήριο ήταν αρκετά ελκυστικό ώστε να με κρατήσει προσηλωμένη στην ανάγνωση. Μάλιστα το στήσιμο της πλοκής  γίνεται με φόντο τον κόσμο της τέχνης, μέσα από πολύ ενδιαφέρουσες ιστορικές αναφορές για καλλιτέχνες και το έργο τους. Ο Santlofer γνωρίζει την καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης και φαίνεται. Αναπνέεις, ακούς και μπορείς σχεδόν να αγγίξεις την ατμόσφαιρα των γκαλερί, των μουσείων και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των ανθρώπων, σε αυτόν τον κύκλο. Τώρα που έχουν περάσει μήνες από τότε που το διάβασα, θεωρώ ότι το αδίκησα – ή ίσως να αδίκησα τον εαυτό μου - που δεν άφησα να περάσει λίγος χρόνος πριν το διαβάσω.

*Δε γνωρίζω εάν υπάρχει ελληνικός όρος για τη συγκεκριμένη ειδικότητα, ωστόσο έτσι ονομάζονται οι καλλιτέχνες που εργάζονται στο εγκληματολογικό και με τη δουλειά τους (σκίτσα, γλυπτά κτλ) βοηθούν στην εξιχνίαση των εγκλημάτων.

Σημείωση: Τα βιβλία δεν κυκλοφορούν πλέον στο εμπόριο, όμως σίγουρα μπορείτε να τα βρείτε σε βιβλιοπαλαιοπωλεία και τις ομάδες αγοραπωλησιών στο facebook.