Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Book review: ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, του NICHOLAS BLAKE, από εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ/ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Λατρεμένη σειρά η «Μαύρη γάτα» και δε χωρεί αμφιβολία καμία! «Το κτήνος πρέπει να πεθάνει» είναι το υπ’ αριθμόν 9 βιβλίο της σειράς, το 4ο με πρωταγωνιστή το Nigel Strangeways (όνομα και πράγμα) και το 1ο που διαβάζουμε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη έκδοση ήταν μάλλον αναμενόμενη, μιας κι η σειρά «Μαύρη γάτα» αγαπά την κλασική αστυνομική λογοτεχνία. Δε μπορώ να μην πω ωστόσο, ότι θα προτιμούσα να τα είχαν πάρει με τη σειρά κι αυτό να ήταν το πρώτο με ήρωα τον Strangeways. Ευτυχώς όμως, το βιβλίο στέκεται εντελώς μόνο του και δεν αποζητά ο αναγνώστης τα προηγούμενα.

«Το κτήνος πρέπει να πεθάνει» πολύ καλό έργο μυστηρίου, με ωραία γραφή, έξυπνη ιστορία, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, στρωτή πλοκή και δυνατή ανατροπή.  Είναι διασκεδαστικό ακόμα κι αστείο κάποιες στιγμές. Είναι συναρπαστικό. Το πρώτο μέρος είναι γραμμένο εν είδει ημερολογίου του Felix Lanen, ενός από τους υπόπτους, συγγραφέα μυστηρίου στο επάγγελμα, ο οποίος είναι αποφασισμένος να ανακαλύψει ποιος παρέσυρε και σκότωσε το μικρό του γιο. Όταν εντοπίζει αυτόν που θεωρεί ένοχο αποφασίζει ότι η τιμωρία του θα είναι ο θάνατος. Να πω εδώ ότι το πρώτο μέρος ήταν για μένα το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου. Στη συνέχεια ο Blake κάνει μια δραματική αλλαγή στην πλοκή και την οδηγεί σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, εισάγοντας στην αφήγηση τον ύποπτο και τη σύζυγό του.

Ο τρόπος λοιπόν που διαχειρίζεται την έμπνευσή του ο Blake, το αφηγηματικό του ύφος, το στυλ γραφής, οι εναλλαγές στον τρόπο σκέψης των ηρώων και το πώς εν τέλει διαμορφώνει την ιστορία του είναι κάτι το μαγικό. Ιδίως το στοιχείο του ημερολογίου το χρησιμοποίησε με εξαιρετικό τρόπο. Έχει κάνει δε εξαιρετική δουλειά αναδημιουργώντας την ατμόσφαιρα της Αγγλίας του Μεσοπολέμου.

Εν κατακλείδι, «Το κτήνος πρέπει να πεθάνει» ήταν ένα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα, χωρίς την ωμή βία των σύγχρονων αστυνομικών που στοχεύει όχι στο να εντυπωσιάσει μέσα από τις αιματοβαμμένες του σκηνές και τους παρανοϊκούς δολοφόνους αλλά μέσα από τις διεργασίες και την ικανότητα του ανθρώπινου νου να λύσει ένα δύσκολο μυστήριο. Αξίζει να το διαβάσετε!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.


Σχόλια