BOOK REVIEW: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Είναι κάποια βιβλία μπροστά στα οποία σκύβω το κεφάλι και νιώθω τόσο μικρή όταν ειδικά καλούμαι να γράψω δυο λόγια για αυτά. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα. Αν δεν επέμενε τόσο η Γιώτα (Βασιλείου) για να το διαβάσω, ίσως να μην το τολμούσα ποτέ. Την ευχαριστώ γιατί η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του ήταν εκπληκτική. Το ταξίδι, που λέμε καμιά φορά, υπέροχο. Τι να πρωτογράψω σκέφτομαι κι αυτό που υπερτερεί στο μυαλό μου είναι ότι το βιβλίο αυτό μοιάζει σαν απολογισμός της καθημερινότητας και καταγραφή συναισθημάτων, ώστε να τα διαβάσει κάποιος κάποτε. Σαν να θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τη ζωή, την τέχνη, τον θάνατο και τόσα άλλα. Μοιάζει να θέλει να δηλώσει τη θέση του. Λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο ότι δεν εγκατέλειψε εντελώς τον Θεό αλλά ούτε και δέχτηκε ποτέ την ανθρωπότητα. Ότι η πραγματικότητα που μας δόθηκε δεν είναι άλλη από τις αισθήσεις μας κι αυτές εξερευνούμε. Θεωρεί τη ζωή ως “πανδοχείο” και σε αυτό περιμ...

Book Review: ΜΙΚΡΕΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ: MURATTI / ΈΝΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ, του ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ, από εκδόσεις ΠΟΛΙΣ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Μια καπνοβιομηχανία… Μια αυτοκρατορία… Ένα μεγάλο όνομα… Muratti! Ο Χρήστος Αστερίου μας ταξιδεύει στο χρόνο και την ιστορία, μέσα από ένα ολιγοσέλιδο μεν, περιεκτικότατο δε αφήγημα, συνδυάζοντας διαφορετικά είδη γραπτού λόγου, όπως η πεζογραφία, η επιστολογραφία, σελίδες ημερολογίου και υλικό αρχείου με πλούσιο φωτογραφικό υλικό που συγκέντρωσε μέσα από αρκετά ταξίδια και μεγάλη έρευνα. 

Αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας στις πρώτες σελίδες του βιβλίου: «Προσπαθώ να εξηγήσω την έλξη που μου άσκησε μονομιάς η ιστορία της βιομηχανίας Muratti. Το μόνο που με δένει με τους ιδιοκτήτες της είναι το κοινό μας πάθος για τον καπνό. Στη δική τους εξαφάνιση βλέπω ενδεχομένως τη δική μου προδιαγεγραμμένη πορεία». Με τη σκέψη αυτή και με νοσταλγική διάθεση για εποχές που πέρασαν ανεπιστρεπτί, ο Αστερίου ταξιδεύει στην Ελλάδα μα και στη Ευρώπη και την Κωνσταντινούπολη και σκαλίζει τα χρονοντούλαπα της οικογένειας Muratti, προσπαθώντας να συγκεντρώσει υλικό για την ιστορία τους. Δεν είναι πάντα εύκολο, μιας κι όπως πολύ εύστοχα λέει κι ο ίδιος «τα αρχεία είναι οι αποθήκες του παρελθόντος» και ξέρουμε όλοι ότι οι περισσότερες αποθήκες δεν είναι τακτοποιημένες, δεν έχουν τάξη, παρά μόνο πράγματα ατάκτως ειρημένα εδώ κι εκεί. 

Και παρ’ όλες τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισε ο συγγραφέας  κατόρθωσε να δημιουργήσει αυτό το τοσοδούτσικο έργο, που όμως είναι τεράστιο σε αξία. Πιστεύω πως αξίζει να του χαρίσουμε την προσοχή μας γιατί «στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι μικρές αυτοκρατορίες, προορισμένες να χαθούν».

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ






Σχόλια