Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Book Review: ΜΙΚΡΕΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ: MURATTI / ΈΝΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ, του ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ, από εκδόσεις ΠΟΛΙΣ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Μια καπνοβιομηχανία… Μια αυτοκρατορία… Ένα μεγάλο όνομα… Muratti! Ο Χρήστος Αστερίου μας ταξιδεύει στο χρόνο και την ιστορία, μέσα από ένα ολιγοσέλιδο μεν, περιεκτικότατο δε αφήγημα, συνδυάζοντας διαφορετικά είδη γραπτού λόγου, όπως η πεζογραφία, η επιστολογραφία, σελίδες ημερολογίου και υλικό αρχείου με πλούσιο φωτογραφικό υλικό που συγκέντρωσε μέσα από αρκετά ταξίδια και μεγάλη έρευνα. 

Αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας στις πρώτες σελίδες του βιβλίου: «Προσπαθώ να εξηγήσω την έλξη που μου άσκησε μονομιάς η ιστορία της βιομηχανίας Muratti. Το μόνο που με δένει με τους ιδιοκτήτες της είναι το κοινό μας πάθος για τον καπνό. Στη δική τους εξαφάνιση βλέπω ενδεχομένως τη δική μου προδιαγεγραμμένη πορεία». Με τη σκέψη αυτή και με νοσταλγική διάθεση για εποχές που πέρασαν ανεπιστρεπτί, ο Αστερίου ταξιδεύει στην Ελλάδα μα και στη Ευρώπη και την Κωνσταντινούπολη και σκαλίζει τα χρονοντούλαπα της οικογένειας Muratti, προσπαθώντας να συγκεντρώσει υλικό για την ιστορία τους. Δεν είναι πάντα εύκολο, μιας κι όπως πολύ εύστοχα λέει κι ο ίδιος «τα αρχεία είναι οι αποθήκες του παρελθόντος» και ξέρουμε όλοι ότι οι περισσότερες αποθήκες δεν είναι τακτοποιημένες, δεν έχουν τάξη, παρά μόνο πράγματα ατάκτως ειρημένα εδώ κι εκεί. 

Και παρ’ όλες τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισε ο συγγραφέας  κατόρθωσε να δημιουργήσει αυτό το τοσοδούτσικο έργο, που όμως είναι τεράστιο σε αξία. Πιστεύω πως αξίζει να του χαρίσουμε την προσοχή μας γιατί «στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι μικρές αυτοκρατορίες, προορισμένες να χαθούν».

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ






Σχόλια