Book Review: ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ του ΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Ένα βιβλίο σε δευτεροπρόσωπη αφήγηση και ενεστώτα χρόνο είναι σχεδόν πάντα ένα δυνατό ανάγνωσμα. Τα δυο αυτά στοιχεία προσδίδουν μια ένταση στην ιστορία, έναν ρυθμό στην ανάγνωση και συναισθήματα που βιώνονται εξίσου με ένταση. Στην ιστορία του κ. Ιατρού είναι ένας πατέρας που αναζητά τον εξαφανισμένο του γιο και του απευθύνει όσα σκέφτεται. Τον βλέπουμε πρώτα να τον ψάχνει και μετά να ζει. Μοιάζει να νιώθει τώρα περισσότερα συναισθήματα από τότε που τον ζούσε και τον μεγάλωνε. Μια συμβατική σχέση με τη γυναίκα του η οποία κατέληξε άδοξα. Ο πατέρας αναπολεί το παρελθόν και αναρωτιέται αν όσα έκανε τα έκανε σωστά, αν και μοιάζει σίγουρος πως όχι. Τον ακούμε να δικαιολογεί τον γιο του που θέλησε να εξαφανιστεί χωρίς να δώσει κάποιο στοιχείο, να δικαιολογεί τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε. Το σπίτι του είναι κατ’ ουσίαν μια πολυθρόνα που την έχει βάλει στη μέση του δωματίου εκείνου και ενώ τα υπόλοιπα τα μετακινεί, αυτή την αφήνει εκεί, ακούνητ...
0

Book Review: Επτά μείον ένα του Arne Dahl, εκδόσεις Μεταίχμιο

Αναρτήθηκε από την

 




Γράφει η Μαριάννα Φλέσσα 


Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς με τις αριθμητικές πράξεις και ακολουθεί το «Έξι επί δυο». Όχι, δεν μπορείτε να τα διαβάσετε ανεξάρτητα κι αυτό, όχι για να μη χάσετε την «εξέλιξη των χαρακτήρων», αλλά για να καταλάβετε περισσότερο την υπόθεση. Η υπόθεση στην ουσία είναι μία και διατρέχει τη σειρά (αν κάνω λάθος θα δείξει γιατί τώρα πάω στο δευτερο βιβλίο…). 

Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας πάμε παρακάτω.

Είναι καλογραμμένο, χωρίς κενά, σε κανένα σημείο δεν αναρωτιέται ο αναγνώστης: τώρα αυτό πότε έγινε ή εκείνο που μας είπε, πού το χρησιμοποιεί. Όχι. Ο Άρνε δεν κάνει τέτοια λάθη. Δεν θα βρείτε επίσης να μπουρδολογεί και  να χρειάζονται «100-200» σελίδες λιγότερες. Αυτό είναι από τις ελάχιστες φορές που μου συμβαίνει με Σκανδιναβό.

Η ίδια η υπόθεση είναι καλά δεμένη με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πολύπλευρους αλλά είναι πολυδιάστατη σαν ένα κινούμενο σώμα που αλλάζει συνέχεια κατεύθυνση. Ανατροπές τις ονομάζουν στις κριτικες. Δεν υπάρχει πεπατημένη. Εκεί που κάτι το κάνεις κτήμα σου και το κατανοείς και θεωρείς ότι «μπήκε επιτέλους μια σειρά» μια απειροελάχιστη σύγκρουση, μια φράση αλλάζει όλα τα δεδομένα με τους ήρωες κι εσένα μαζί, φιλε αναγνώστη, να παλεύεις να ξεμπλέξεις. ΧΑΟΣ αλλά ωραίο χάος. Ευχάριστο χάος.

Δεν γράφω άλλα, πάω στο «έξι επί δυο» και τα ξαναλέμε!

5/5 γιατί καιρό είχε το crime fiction να με ευχαριστήσει τόσο. 

Instagram: @mariannareading



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...