Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Book Review: Επτά μείον ένα του Arne Dahl, εκδόσεις Μεταίχμιο

 




Γράφει η Μαριάννα Φλέσσα 


Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς με τις αριθμητικές πράξεις και ακολουθεί το «Έξι επί δυο». Όχι, δεν μπορείτε να τα διαβάσετε ανεξάρτητα κι αυτό, όχι για να μη χάσετε την «εξέλιξη των χαρακτήρων», αλλά για να καταλάβετε περισσότερο την υπόθεση. Η υπόθεση στην ουσία είναι μία και διατρέχει τη σειρά (αν κάνω λάθος θα δείξει γιατί τώρα πάω στο δευτερο βιβλίο…). 

Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας πάμε παρακάτω.

Είναι καλογραμμένο, χωρίς κενά, σε κανένα σημείο δεν αναρωτιέται ο αναγνώστης: τώρα αυτό πότε έγινε ή εκείνο που μας είπε, πού το χρησιμοποιεί. Όχι. Ο Άρνε δεν κάνει τέτοια λάθη. Δεν θα βρείτε επίσης να μπουρδολογεί και  να χρειάζονται «100-200» σελίδες λιγότερες. Αυτό είναι από τις ελάχιστες φορές που μου συμβαίνει με Σκανδιναβό.

Η ίδια η υπόθεση είναι καλά δεμένη με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πολύπλευρους αλλά είναι πολυδιάστατη σαν ένα κινούμενο σώμα που αλλάζει συνέχεια κατεύθυνση. Ανατροπές τις ονομάζουν στις κριτικες. Δεν υπάρχει πεπατημένη. Εκεί που κάτι το κάνεις κτήμα σου και το κατανοείς και θεωρείς ότι «μπήκε επιτέλους μια σειρά» μια απειροελάχιστη σύγκρουση, μια φράση αλλάζει όλα τα δεδομένα με τους ήρωες κι εσένα μαζί, φιλε αναγνώστη, να παλεύεις να ξεμπλέξεις. ΧΑΟΣ αλλά ωραίο χάος. Ευχάριστο χάος.

Δεν γράφω άλλα, πάω στο «έξι επί δυο» και τα ξαναλέμε!

5/5 γιατί καιρό είχε το crime fiction να με ευχαριστήσει τόσο. 

Instagram: @mariannareading



Σχόλια