Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book review: Η ΜΑΡΤΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, της ROMY HAUSMANN, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Αναρτήθηκε από την

 


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Σας έχει τύχει ποτέ να μη μπορείτε να αποφασίσετε εάν ένα βιβλίο σας άρεσε πολύ ή αν ήταν απλά μια συμπαθητική ιστορία; Ε λοιπόν αυτό έχω πάθει εγώ με τη Μάρτα. Δε μπορώ να αποφασίσω. Από τη μια το διάβασα σε χρόνο dt κι από την άλλη υπήρχαν κάποια θέματα τα οποία μου «κλώτσησαν» αρκετά.

Ας το πιάσω όμως από την αρχή. Το «Η Μάρτα κοιμάται δεν είναι ένα κλασσικό θρίλερ. Είναι ένα «πονηρό» αφήγημα, με πολλές άκρες. Κάθε μία που πιάνεις σε οδηγεί σε άλλο μονοπάτι. Αυτό, σε συνδυασμό με τα μικρά κεφάλαια και κάποια μίνι cliffhungers, είναι το κλειδί για τη γρήγορη ανάγνωση. 

Σίγουρα έχοντας διαβάσει το «Καλό μου παιδί» της ίδιας, το οποίο το είχα λατρέψει, περίμενα κάτι αντίστοιχο. Ε λοιπόν «Καλό μου παιδί» δεν είναι. Αντίθετα είναι πολύ διαφορετικό και πολύ-πολύ πιο μπερδεμένη ιστορία, με διαρκείς εναλλαγές στο χρόνο και τα πρόσωπα. Η σύλληψη της ιδέας ήταν ενδιαφέρουσα και η πλοκή έχει βάθος, με πολλές ψυχολογικές προεκτάσεις ενώ η αφήγηση είναι λεπτομερής κι αναλυτική.Η συγγραφέας τοποθετεί σταδιακά μεμονωμένες κομμάτια στο παζλ της αφήγησης, μέχρι τελικά να δούμε ολόκληρη την εικόνα. 

Κι ερχόμαστε σε αυτά που μου «κλώτσησαν»»: Οι διαφορετικές ιστορίες, αν κι εντελώς ασύνδετες φαινομενικά, εν τέλει καταλήγουν να δέσουν όλες μαζί. Ωστόσο, μια από τις δευτερεύουσες ιστορίες την ένιωσα εντελώς περιττή. Η δική μου αίσθηση ήταν ότι μπήκε για να τσοντάρει στην πλοκή και να φέρει το τέλος πιο ομαλά. Και μιλώντας για αυτό, το φινάλε είναι επίσης υπό συζήτηση. Το περίμενα πιο ηχηρό αλλά κανένα πυροτέχνημα δεν έσκασε. 

Για να καταλήξω, σίγουρα δεν πρέπει να περιμένει κανείς ένα αιματοβαμμένο, θρίλερ. Αντίθετα, πρόκειται για καθαρόαιμο ψυχολογικό θρίλερ, στο οποίο η συγγραφέας καταφέρνει να μεταδώσει με μια καταθλιπτική και ζοφερή διάθεση την ιστορία της, της οποίας επίκεντρο είναι τα συναισθήματα και οι αποφάσεις των χαρακτήρων καθώς και τα αποτελέσματα των πράξεών τους. Πρόκειται για ένα συμπαγές κι εθιστικό βιβλίο που διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα. Διαβάστε το χωρίς διάθεση σύγκρισης με το «Καλό μου παιδί» και σίγουρα δε θα απογοητευτείτε. Εγώ δεν το έκανα και «την πάτησα».

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...