Book Review: ΟΧΤΩ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ, του ALEX PAVESI, από εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Στο «Οχτώ ντετέκτιβ» έχουμε να κάνουμε με κάποιες μυστηριώδεις ιστορίες φόνων τις οποίες έχει γράψει ο Γκραντ Μακάλιστερ, πρώην καθηγητής μαθηματικών και νυν ερημίτης σε κάποιο νησί της Μεσογείου. Τις ιστορίες αυτές  αποφασίζει να επανεκδώσει η επιμελήτρια βιβλίων Τζούλια Χαρτ, η οποία δεν δίστασε να τον επισκεφτεί στο νησί όπου έχει αποσυρθεί. Ανατρέχοντας στις ιστορίες του συγγραφέα, η Τζούλια διαπιστώνει κάποιες «ατασθαλίες», κάποιες ασυμφωνίες που δε βγάζουν νόημα. Όσο εμβαθύνει στις ιστορίες του Μακάλιστερ, τόσο διαπιστώνει ότι αυτές έχουν κάποια σχέση με μια υπόθεση ανθρωποκτονίας που συνέβη το 1920 στο Λονδίνο και που μέχρι εκείνη τη στιγμή παραμένει άλυτη. Υποψιάζεται δε ότι ο Γκραντ της κρύβει κάτι πολύ σημαντικό.

Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου είναι “The eighth detective” (Ο όγδοος ντετέκτιβ) - τον οποίο, τώρα που έχω διαβάσει το βιβλίο προτιμώ χίλιες φορές – ωστόσο οι ιστορίες μυστηρίου που αναφέρονται σε αυτό είναι μόνο επτά. Ποιος είναι ο όγδοος ντετέκτιβ και ποιο το έγκλημα που διερευνά;

Σίγουρα πρόκειται για ένα από τα πιο πρωτότυπα και ευφάνταστα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Είναι άψογα δομημένο, ευρηματικό, ένα χαρακτηριστικό whodunit μυθιστόρημα, το οποίο αποτελεί φόρο τιμής στο έργο της βασίλισσας του crime, Agatha Christie. Είναι ένα μυστήριο και παράλληλα ένα μυθιστόρημα που αφορά σε ένα μυστήριο. Ένα βιβλίο που μιλάει για βιβλία. Μπορούμε ακόμη και να το χαρακτηρίσουμε «οδηγό συγγραφής», ο οποίος περιγράφει τους διαφορετικούς τρόπους αφήγησης μιας ιστορίας μυστηρίου και τους τέσσερις κεντρικούς άξονες που αυτή περιστρέφεται κάθε φορά (θύματα, θύτες, ύποπτοι, ερευνητές). Περιλαμβάνει ακόμη και κάτι λίγα μαθηματικά (σίγουρα όχι το φόρτε μου αλλά ευτυχώς ήταν λίγα).

Η προσέγγιση του Pavesi στο πανέξυπνο αυτό μυθιστόρημα είναι πολύ διαφορετική από ότι έχουμε συνηθίσει. Μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε κι εμείς ντετέκτιβ για λίγο, να βρούμε τα «λάθη» στις ιστορίες, τις ασυνέπειες, να λύσουμε τα αινίγματα και  τους γρίφους, λαμβάνοντας υπόψη μας τις ενδείξεις που υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στο βιβλίο και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά για το απροσδόκητο φινάλε. Τα στοιχεία υπάρχουν και είναι όλα εκεί, κρυμμένα σε κοινή θέα, μέσα στην καλοσχεδιασμένη αφήγηση.  Οι ίδιες οι ιστορίες είναι καλογραμμένες αν κι όχι ιδιαίτερα πρωτότυπες (αυτός ήταν άλλωστε κι ο αρχικός στόχος του Γκραντ). Αρχικά με ξένισε λίγο αλλά όσο προχωρούσα στην ανάγνωση διαπίστωνα ότι μπορούσα όλο και περισσότερο να εκτιμήσω και να «δικαιολογήσω» το ρόλο της κάθε ιστορίας. Οι χαρακτήρες, το βασικό συστατικό για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος, στην πλειονότητά τους ήταν αντιπαθητικοί και δύσκολο, για να μην πω αδύνατο, να ταυτιστείς μαζί τους, ωστόσο ήταν όπως ακριβώς έπρεπε. Δεν θα άλλαζα ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά τους!

Κλείνοντας θέλω να πω ότι το «Οχτώ ντετέκτιβ»  είναι ένα συναρπαστικό και ανατρεπτικό αστυνομικό μυστήριο που θα αγαπήσουν οι αναγνώστες της αστυνομικής λογοτεχνίας κι ιδιαίτερα εκείνοι που ξεχωρίζουν  την κλασική χρυσή εποχή των crime stories. Εννοείται ότι προτείνεται!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.