Book Review: Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ, του Ερνέστο Μάγιο, από εκδόσεις Carnivora

της Μαριάννας Φλέσσα

Ξεκινώντας να γράψω την άποψή μου για το βιβλίο του Ερνέστο Μάγιο, Η Σκευωρία των Μετρίων, δεν θα προσπαθήσω σε καμία περίπτωση να το παίξω “ειδικός του νουάρ μυθιστορήματος”. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό από την αρχή. Έχω διαβάσει έναν αξιοπρεπή αριθμό αστυνομικών μυθιστορημάτων μυστηρίου και νουάρ στη ζωή μου από διαφορετικές περιόδους και παραδέχομαι ότι το νουάρ είναι το πιο αγαπημένο μου υποείδος. 

 

Με ιδιαίτερη περιέργεια και χαρά άνοιξα την Σκευωρία των Μετρίων, αρχικά γιατί εκτιμώ ιδιαίτερα τις εκδόσεις Carnivora για την υποδειγματική δουλειά τους τόσο σε επίπεδο μετάφρασης όσο και σε επίπεδο καλαισθησίας του βιβλίου-αντικειμένου. Το αποτέλεσμα είναι άριστο και πολύ σημαντικά βιβλία εκδίδονται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας φέρνοντας σε επαφή το ελληνικό αναγνωστικό κοινό με άγνωστους αλλά ιδιαίτερους και ενδιαφέροντες συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής. Σε δεύτερο λόγο, έχω εμπιστοσύνη στην κυρία Ασπασία Καμπύλη που μετέφρασε με άψογο τρόπο το κείμενο. Η εισαγωγή της στο βιβλίο περιέχει πληροφορίες που είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικές για το κλίμα της εποχής των δικτατοριών της Αργεντινής.

 

Η ανάγνωση της Σκευωρίας των Μετρίων συνέπεσε και με την προβολή από την πλατφόρμα Netflix του βραβευμένου ντοκιμαντέρ του Ανδρέα Αποστολίδη “Latin Noir” που εξερευνά τη σύνδεση του λατινοαμερικανικού αστυνομικού με την ιδιαίτερα αιματηρή και πολυτάραχη ιστορία της περιοχής αλλά και τις διαφορές του από τις άλλες “Νουάρ” Σχολές και τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του.

 

Η Σκευωρία ασχολείται με κάποια από τα έργα και τις ημέρες του αστυνόμου Λασκάνο. Ο σκληροτράχηλος ντέτεκτιβ ανήκει στο εγκληματολογικό του Μπουένος Άιρες, είναι ιδιαίτερα ευφυής, μεθοδικός, πεισματάρης και, δυστυχώς για τους ανωτέρούς του και για τους συναδέλφους του, είναι έντιμος και αδιάφθορος. Μεγάλα ελαττώματα αυτά. Στην χαοτική και άκρως διεφθαρμένη Αργεντινή της μετά-Περόν εποχής, το ζητούμενο είναι τα αστυνομικά τμήματα να στελεχώνονται από «πουλημένους» αστυνομικούς που σκύβουν το κεφάλι και εκτελούν εντολές. Ο Λασκάνο δεν είναι από αυτούς και φυσικά, αυτός είναι ο λόγος που του ανατίθεται μια υπόθεση … ρουτίνας. Μία αυτοκτονία, από όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά. Ο αυτόχειρας όμως δεν είναι ο φιλήσυχος γεράκος όπως αρχικά εκτιμάται. Είναι ένας από τους Ναζί που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν στην Νότια Αμερική μετά την πτώση του Τρίτου Ράιχ και να διαφύγουν την σύλληψή τους αναλαμβάνοντας την ευθύνη τους για την συμμετοχή τους στις ναζιστικές θηριωδίες. Και να που ο Λασκάνο βρίσκεται με μια καυτή πατάτα στα χέρια του…

 

Η Σκευωρία δεν είναι όμως μόνο η διαλεύκανση της υπόθεσης του ναζί Ραλφ Μπελ. Εξελίσσεται σε πολλά ενδιαφέροντα επίπεδα. Ο Ερνέστο Μάγιο κατορθώνει να δέσει πολλά διαφορετικά στοιχεία κάνοντας το μυθιστόρημα ακόμα πιο ελκυστικό. Καταρχάς, έχοντας ζήσει την εποχή των διωγμών και των ταραχών στο Μπουένος Άιρες χρησιμοποιεί πραγματικά πρόσωπα στην ιστορία του. Αναφέρονται πρόσωπα όπως ο Χοσέ Λόπες Ρέγα, ο υπουργός Ευημερίας, ο Αλμπέρτο Βιγάρ, ο αρχηγός της αστυνομίας και αρκετοί ακόμα άλλοι που συμμετέχουν στην υπόθεση, την κάνουν πιο πιστευτή, δρουν όπως ακριβώς έδρασαν τα χρόνια της παντοδυναμίας τους. Φαντάζομαι τις μνήμες και την αποστροφή που ξυπνά η αναφορά τους στον Αργεντινό που διαβάζει το βιβλίο… Λειτουργούν όχι μόνο ως κομμάτι που ζωντανεύει ακόμα περισσότερο την ιστορία και της δίνει βάθος αλλά και διδακτικά για τους νεότερους που δεν έχουν ζήσει την εποχή.

 

Σε άλλο επίπεδο έχουμε την προσφορά ασύλου στους Ναζί από τις Νοτιαμερικανικές κυβερνήσεις και τον αγώνα, μεταπολεμικά, οργανώσεων να τους εντοπίσουν και να τους οδηγήσουν μπροστά στη δικαιοσύνη για να λογοδοτήσουν. Και φυσικά εγείρεται έμμεσα και το ερώτημα της αυτοδικίας όταν το χέρι της δικαιοσύνης αδυνατεί να φτάσει εγκαίρως και να την απονείμει. Λίγα γνωρίζουμε για το πώς διέφυγαν, τι έγιναν, ποιοι ανέλαβαν να τους ανακαλύψουν κι εδώ συνοπτικά δίνονται πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

 

Μέσα σε όλα αυτά και μετά από μία απρόβλεπτη συνθήκη, ανθίζει ένας έρωτας. Ο αστυνόμος Λασκάνο βγάζει τον μανδύα του σκληρού κι αποκτά ανθρώπινη διάσταση. Γίνεται πιο απτός, πιο καθημερινός. Γίνεται ένας από μας και φυσικά ο αναγνώστης τον λατρεύει γι’ αυτό. Και τέλος, όπως βλέπετε, δεν κάνω την παραμικρή νύξη για τους Μέτριους. Ποιοι είναι και γιατί είναι μέτριοι; Αυτό θα το αφήσω να το ανακαλύψετε  μόνοι σας. Είναι ένα άκρως ενδιαφέρον νήμα της πλοκής.

 

Σε μόλις 200 σελίδες ο Ερνέστο Μάγιο, που είναι ένας καταξιωμένος συγγραφέας της Αργεντινής, καταφέρνει να πει χίλια δυο πράγματα χωρίς να μπερδεύει, χωρίς να περιττολογεί. Διηγείται μια πολυεπίπεδη ιστορία και καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον με κάθε λέξη που γράφει χωρίς ακροβασίες. Μου άρεσε πάρα πολύ το μυθιστόρημα. Μου έμαθε πάρα πολλά για την Αργεντινή της δεκαετίας του εβδομήντα, μίλησε για τους τραμπουκισμούς που δέχτηκαν οι συμπατριώτες του και μέσα από μια άλλη ιστορία, μνημόνευσε τους αμέτρητους αγνοούμενους του μετα-περονικού χουντικού καθεστώτος. Περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να διαβάσω κι άλλες ιστορίες του αστυνόμου Λασκάνο.

 

Καλές αναγνώσεις!

@mariannareading

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.