Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Book Review: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΜΤΣΙΟΥ, από εκδόσεις BELL/BEST SELLER


 (Της Γιώτας Βασιλείου

Σήμερα δεν έχω να σας πω πολλά παρά μόνο ότι διαβάζοντας κάθε φορά ένα νέο βιβλίο του Γιώργο Δάμτσιου διαπιστώνω τα εξής: Δε γράφει για να γράψει. Γράφει γιατί το γουστάρει. Γράφει γιατί οι λέξεις ξεχειλίζουν από μέσα του και τον πνίγουν και ψάχνει τον τρόπο να ανακουφιστεί. Κι η ανακούφιση αυτή έρχεται στη μορφή του κάθε νέου του βιβλίου. 

Δε ξέρω πόσες φορές βλαστήμησε ή πόσες φορές έσβησε παραγράφους ολόκληρες, γιατί δεν ήταν εν τέλει αυτό που εκείνος ήθελε. Δε μπορώ καν να φανταστώ πόσους ήρωες «σκότωσε» και πόσους έστειλε από κει που ήρθαν, γιατί απλά δεν «κούμπωναν» στην πλοκή του. Αυτό που ξέρω σίγουρα όμως είναι, ότι για μια ακόμη φορά διάβασα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα τόσο άρτιο, που ακόμα και να έψαχνα να του βρω ελάττωμα, δε θα του έβρισκα. Ή μάλλον του βρήκα ένα… τελείωσε. Το χειρότερο ελάττωμα που μπορεί να έχει ένα βιβλίο το οποίο σου άρεσε και αγάπησες είναι αυτό. Να τελειώσει κι εσύ να μείνεις μόνη κι έρημη να κοιτάς το κλειστό εξώφυλλο και να αναρωτιέσαι «τι έγραψε ο άνθρωπος πάλι;». 

Κι επειδή long story short που λένε και στο χωριό μου, ΔΙΑ-ΒΑ-ΣΤΕ το! Αυτά!

Α και πριν να κλείσω, σας έχω ένα πάρα πολύ καίριο ερώτημα: «Όταν ένας βασιλιάς διατάζει το στρατό του να αφανίσει τους ανυπάκουους υπηκόους του, ποιος ευθύνεται για το θανατικό; Ο βασιλιάς, ο στρατιώτης ή ο ίδιος ο υπήκοος, ο οποίος προκάλεσε την τύχη του με τη συμπεριφορά;»

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ:



Σχόλια