Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...

Book Review: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΜΤΣΙΟΥ, από εκδόσεις BELL/BEST SELLER


 (Της Γιώτας Βασιλείου

Σήμερα δεν έχω να σας πω πολλά παρά μόνο ότι διαβάζοντας κάθε φορά ένα νέο βιβλίο του Γιώργο Δάμτσιου διαπιστώνω τα εξής: Δε γράφει για να γράψει. Γράφει γιατί το γουστάρει. Γράφει γιατί οι λέξεις ξεχειλίζουν από μέσα του και τον πνίγουν και ψάχνει τον τρόπο να ανακουφιστεί. Κι η ανακούφιση αυτή έρχεται στη μορφή του κάθε νέου του βιβλίου. 

Δε ξέρω πόσες φορές βλαστήμησε ή πόσες φορές έσβησε παραγράφους ολόκληρες, γιατί δεν ήταν εν τέλει αυτό που εκείνος ήθελε. Δε μπορώ καν να φανταστώ πόσους ήρωες «σκότωσε» και πόσους έστειλε από κει που ήρθαν, γιατί απλά δεν «κούμπωναν» στην πλοκή του. Αυτό που ξέρω σίγουρα όμως είναι, ότι για μια ακόμη φορά διάβασα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα τόσο άρτιο, που ακόμα και να έψαχνα να του βρω ελάττωμα, δε θα του έβρισκα. Ή μάλλον του βρήκα ένα… τελείωσε. Το χειρότερο ελάττωμα που μπορεί να έχει ένα βιβλίο το οποίο σου άρεσε και αγάπησες είναι αυτό. Να τελειώσει κι εσύ να μείνεις μόνη κι έρημη να κοιτάς το κλειστό εξώφυλλο και να αναρωτιέσαι «τι έγραψε ο άνθρωπος πάλι;». 

Κι επειδή long story short που λένε και στο χωριό μου, ΔΙΑ-ΒΑ-ΣΤΕ το! Αυτά!

Α και πριν να κλείσω, σας έχω ένα πάρα πολύ καίριο ερώτημα: «Όταν ένας βασιλιάς διατάζει το στρατό του να αφανίσει τους ανυπάκουους υπηκόους του, ποιος ευθύνεται για το θανατικό; Ο βασιλιάς, ο στρατιώτης ή ο ίδιος ο υπήκοος, ο οποίος προκάλεσε την τύχη του με τη συμπεριφορά;»

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ:



Σχόλια