Book Review: ΤΕΚΝΑ, ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΧΙΜΠΑΤΖΗΔΕΣ, του JON BILBAO, από εκδόσεις CARNIVORA

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Μερικές φορές όταν θες κάτι πολύ, το σύμπαν όντως συνωμοτεί για να το αποκτήσεις! Πριν μερικές εβδομάδες κοιτούσα στο Amazon ένα βιβλίο του Jon Bilbao, με τίτλο Padres, hijos y primates. Η σύνοψη του βιβλίου μου είχε εξάψει πολύ την περιέργεια, ωστόσο όταν έψαξα το βιβλίο στην ελληνική αγορά διαπίστωσα μετά λύπης μου ότι δεν υπήρχε μεταφρασμένο. Πως έτυχε λοιπόν και την επόμενη μέρα είδα το story στο Instagram των σαρκοβόρων εκδόσεων, για ένα βιβλίο υπό έκδοση, με τον τίτλο «Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες». Αμέσως τα καμπανάκια άρχισαν να χτυπάνε στο μυαλό μου. Λες; Και ναι, ήταν όντως το βιβλίο που την προηγούμενη κιόλας αναζητούσα και δεν υπήρχε! 

Το «Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες» δεν είναι μια τυπική και συνηθισμένη ιστορία, σίγουρα όμως είναι μια ιστορία που τραβά και που αξίζει την προσοχή μας, από την αρχή έως το τέλος. Ο Μπιλμπάο έχει χτίσει μια σφιχτή πλοκή με πολύ όμορφα δομημένους χαρακτήρες, η οποία πλέκεται γύρω από μια τεταμένη και ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Με την πένα του ο συγγραφέας καταφέρνει να ενεργοποιήσει όλες μας τις αισθήσεις, προσφέροντας μας ένα πολύ δυνατό τελικό αποτέλεσμα, που σαγηνεύει τις αισθήσεις, όπως κάθε τι εξωτικό. 

Ένας γάμος, μια οικογένεια, ένα τροχαίο ατύχημα, ένας χιμπαντζής, ένας τυφώνας και τρεις άνθρωποι «φυλακισμένοι» στο παρελθόν και τα πάθη τους. Μια φαινομενικά απλή ιστορία που την επιδεινώνουν τα μυστικά, η ένταση, τα απωθημένα και η επιβαρυμένη από τον κονιορτό του τυφώνα ατμόσφαιρα, για να την οδηγήσουν τελικά σε ένα μη βιώσιμο άκρο, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Χαρακτήρες γεμάτοι απογοητεύσεις που συσσωρεύουν ηλεκτρική ενέργεια σε όλη την ιστορία και που ξέρεις ότι από στιγμή σε στιγμή θα εκραγούν, σαν ηφαίστεια που κυοφορούν καυτή λάβα, έτοιμη να κατρακυλήσει και να κατακάψει τα πάντα στο διάβα της. Πολιτισμένοι άνθρωποι σε ακραίες καταστάσεις. Πρωτεύοντα θηλαστικά χωρίς γούνα. Χιμπατζήδες!

Ο Μπιλμπάο μας «ταΐζει» μπουκιά-μπουκιά την ιστορία του, με λιτή και άμεση πρόζα, μέχρι που να μη μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, παρά μόνο να εξηγηθεί. Να ανοίξει φαρδιά πλατιά τα χαρτιά του, σε ένα φινάλε που, αν και σε πρώτη ματιά υπερβολικό σε σχέση με το βραδύκαυστο της υπόλοιπης ιστορίας, ήταν απολύτως ρεαλιστικό και εν τέλει συγκλονιστικό. Μοναδική «πληγή» το κεφάλαιο όπου υπεραναλύονται -κατά τη γνώμη μου πάντα- η Τεχνητή Νοημοσύνη και η «κοσμογονία του Χέρμπιγκερ», θέματα αταίριαστα στο όλο «περιβάλλον» του βιβλίου, ουσιαστικά όμως για τη συνέχεια της ιστορίας, αφού αποτέλεσαν τη «νάρκη» στην οποία πάτησαν οι ήρωες και ακολούθησε η έκρηξη και η αλυσιδωτή αντίδραση αυτής.

Καταλήγοντας, για μένα το «Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες» ήταν ένα πολύ ευχάριστο αναγνωστικό ταξίδι, καλογραμμένο, με πολύ ενδιαφέρουσες σκηνές και με κάποιο υπερβατικό προβληματισμό στο βάθος του. Θα μου άρεσε να το δω να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Φέρνω στο νου μου την εξής εικόνα: Ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων, όλα με το ίδιο παχύ καφεκίτρινο χρώμα της σκόνης, «πηγμένα» κάτω από ένα θολωμένο ουρανό και την σκηνή να σβήνει με γκρο πλαν σε τρεις ανθρώπους που κάθονται ιδροκοπώντας, αμίλητοι και σκυθρωποί σε ένα κάποτε μαύρο τζιπ, στο κέντρο αυτής της θάλασσας από μέταλλα και σάρκες. 

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.