Book Review: ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΙΔΗ, από εκδόσεις BELL

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Το παρελθόν έχει παρέλθει, δεν μπορούμε να το αγγίξουμε, να το αλλάξουμε, οπότε δεν έχει νόημα να το σκεφτόμαστε. Το μέλλον πάλι, είναι αβέβαιο, οπότε είναι ανούσιο να επιχειρούμε να το τιθασεύσουμε πριν γίνει παρόν. Μπορεί να μην μπορούμε να αγγίξουμε το παρελθόν… μα εκείνο μας αγγίζει διαρκώς γιατί μας έχει ήδη αλλάξει. Μας έχει κάνει αυτό που είμαστε στο παρόν.» 

Ένα μουμιοποιημένο πτώμα διακόπτει την ανέγερση ενός ξενοδοχείου Η στάση του σώματος θυμίζει τον έκπτωτο άγγελο  με το όνομα Κυρά των Αγγέλων. Το μοναστήρι στο οποίο βρισκόταν το άγαλμα έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια όμως κάποτε φιλοξενούσε πολλές μοναχές και οικότροφους. Ωστόσο όλοι τους εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους το παραμικρό ίχνος ή υποψία για το που μπορεί να πήγαν. Δεκαετίες αργότερα μια κληρονομιά φέρνει μια γυναίκα από την Αμερική στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο μοναστήρι. Εκεί θα ανακαλύψει ότι πίσω από τους πέτρινους τοίχους κρύβονται πολλά μυστικά και δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθει πως κινδυνεύει. Ποια είναι η Κυρά των Αγγέλων και ποια η κατάρα που τη συνοδεύει;

Αυτή είναι μέσες-άκρες η ιστορία που πραγματεύεται το νέο βιβλίο του Γιώργου Αγγελίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις BELL, με τον τίτλο «Σκοτεινή Κληρονομιά». Και είναι σκοτεινό όνομα και πράγμα! Η ιστορία εκτυλίσσεται σε τρεις περιόδους, η μια είναι στη δεκαετία του 1940, η δεύτερη στο 1996 και η τρίτη σήμερα. Ωστόσο όσο προχωράει η πλοκή, η πραγματικότητα μπλέκεται με την φαντασία και οι τρεις ιστορίες συνδέονται αριστοτεχνικά. Μέσω χρονικών αλμάτων μπρος πίσω άπειρων πιθανών και απίθανων υποθέσεων και mind blowing ανατροπών, σε οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς στην κορύφωση. Δεν ξέρω αν η κορύφωση αυτή θα σε ικανοποιήσει, το εύχομαι ειλικρινά. Εμένα με άφησε σε «αναμμένα κάρβουνα».

Η «Σκοτεινή κληρονομιά» του Γιώργου μιλάει για πολλά πράγματα, ο βασικός όμως άξονας γύρω από τον οποίο πλέκεται η ιστορία είναι ο πόνος της απώλειας, ο φόβος για το άγνωστο, οι δεισιδαιμονίες κι ο σκοταδισμός που μαστίζουν τις κλειστές κοινωνίες. Διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα λατρέψετε οι εραστές της λογοτεχνίας τρόμου ΑΝ ΚΑΙ δε μπορώ να το κατατάξω 100% σε αυτή την κατηγορία. Ωστόσο, είναι η σκοτεινή, γκόθικ ατμόσφαιρα, το μαύρο, ερεβώδες φόντο, οι σκιές που καιροφυλακτούν, η κατάρα που ελλοχεύει, ο διάχυτος φόβος και το σκιάξιμο που δημιουργούν αυτό το ζοφερό συναίσθημα του «κάτι κακό πρόκειται να συμβεί». Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα χαρακτηριστικά, που θα το κάνουν εξίσου αγαπητό και σε εμάς, τους λάτρεις της λογοτεχνίας γενικώς, αφού ο Γιώργος κάνει όμορφη διαχείριση της ελληνικής γλώσσας, προσδίδει λογοτεχνικότητα στο κείμενό του με τη χρήση εύσχημου λεξιλογίου, γοητευτικών περιγραφών των τοπίων, ρεαλιστικών και καλοδουλεμένων χαρακτήρων, πλοκή που ρέει όμορφα χωρίς κοιλιές και που όλα εξηγούνται υπέροχα στο τέλος, χωρίς να μένουν νοηματικά κενά.

Ο Γιώργος Αγγελίδης με τη «Σκοτεινή Κληρονομία» που μας αφήνει, παίζει άσχημα με το μυαλό σου αναγνώστη και σε μπερδεύει άσχημα μέχρι την τελευταία του σελίδα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι σοβαρά, αν πιστεύεις στις κατάρες, τη μαγεία και τις δεισιδαιμονίες. Αν πιστεύεις στα θαύματα. Κι αν ο θόρυβος που μόλις άκουσες πίσω σου ήταν αληθινός…

Αν τολμάς… διάβασέ το!

Θα το βρεις εδώ.