Book Review: ΜΙΚΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΔΑΝΕΙΚΟ ΧΑΡΤΗ, του ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΛΕΞΑΚΗ, από εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το αγόρασα χωρίς να γνωρίζω για τι ακριβώς πρόκειται. Δεν διάβασα καν τη σύνοψη στο οπισθόφυλλο. Το αγόρασα εντελώς στα τυφλά κι αυτό γιατί το έχει γράφει ο αγαπητός Λάζαρος Αλεξάκης, του οποίου την πένα αγαπώ ιδιαιτέρως. Τελικά αποδείχτηκε πως επρόκειτο για ένα βιβλιοφιλικό ταξίδι, φόρο τιμής στον λατρεμένο Ιούλιο Βερν. Αυτό είναι το «Μικρό ταξίδι σε δανεικό χάρτη». Μια πανέμορφη ιστορία μυστηρίου, εντελώς διαφορετική από οτιδήποτε άλλο έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Όπως διαφορετικά είναι και τα τρία μυθιστορήματα του άλλωστε. 

Σκέφτομαι πως ορισμένα βιβλία αδικούνται πάρα πολύ γιατί δεν τους γίνεται η προβολή που τους αξίζει από τον εκδοτικό. Ένα από αυτά είναι και η νουβέλα του Λάζαρου. Και είναι πολύ κρίμα γιατί πρόκειται για ένα διαμαντάκι. Τι κι αν μιλά για ένα μικρό ταξίδι, τι κι αν είναι μόλις 183 σελίδες όλες κι όλες, το βιβλιαράκι αυτό είναι τεράστιο σε λογοτεχνική αξία για πάρα πολλούς λόγους. Αναφέρω επιγραμματικά μερικούς μόνο, σε τυχαία σειρά:

• Είναι άκρως βιβλιοφιλικό
• Κάνει αναφορά στον Ιούλιο Βερν, σε αυτόν τον σπουδαίο λογοτέχνη, με τα βιβλία του οποίου μεγαλώσαμε οι περισσότεροι
• Είναι πρωτότυπο, ευφυές και καλογραμμένο
• Κάνει αναφορά στην αγάπη, την απώλεια και τον ανθρώπινο πόνο και στο πως τα διαχειριζόμαστε
• Στηλιτεύει με τον τρόπο του τους συλλέκτες πολύτιμων αντικειμένων και ιδιαιτέρως των σπάνιων βιβλίων
• Με τέρμα στα γκάζια και το γόνατο να αγγίζει την άσφαλτο στις στροφές, μας ταξιδεύει ο Λάζαρος μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας

Κλείνω την άποψή μου με ένα απόσπασμα από τη νουβέλα του Λάζαρου (με την άδειά του πάντα), ίσως το πιο αγαπημένο μου απ’ όλα, που περιγράφει ακριβώς τι σημαίνει να ταξιδεύεις με ένα βιβλίο:

[…] «Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο, μεταφέρεσαι. Μπαίνεις στο μαγικό βαγόνι και ταξιδεύεις. Υπάρχουν βαγόνια που οι συγγραφείς τους τα έχουν στολίσει περίτεχνα. Ιμπρεσιονιστικοί πίνακες, ακριβά υφάσματα, άνετα καθίσματα από μαλακό δέρμα. Άλλα είναι εντελώς γυμνά, κακοφωτισμένα, με σκληρά και κρύα ξύλινα στενά καθίσματα, που σε κάνουν να σφίγγεις πάνω σου το παλτό σου τρέμοντας. Άλλα πάλι είναι… ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι. Όλοι ψάχνουν μέχρι να βρουν το βαγόνι τους. Οι θέσεις δεν είναι, δυστυχώς, αριθμημένες, μα δεν πειράζει, όλα τα ταξίδια έχουν κάτι να σου πουν. Αν φυσικά το ακούσεις».

«Υπάρχουν πλέον τόσοι αδιάφοροι επιβάτες. Κάθονται ήσυχα, παθητικά, κοιτώντας σαν απλοί παρατηρητές από το παράθυρο, περιμένοντας να τελειώσει το ταξίδι για να αποβιβαστούν. Καταπίνουν λέξεις, καταναλώνουν, διεκπεραιώνουν. Γυρίζουν σελίδες όπως αλλάζουν κανάλια, σταθμούς, φίλους, εραστές. Δεν θα τους μείνει καμία ανάμνηση, κανένα σημάδι. Θα φτάσουν στο τέρμα της διαδρομής τους με το χοντρό πετσί τους αδιαπέραστο από κάθε εμπειρία. Άλλους τους χαράζει ανεξίτηλα. Τόσο βαθιά, τόσο τελεσίδικα. Στην αποβίβαση κατεβαίνουν κάποιοι άλλοι, όχι αυτοί. Τα μάτια τους έχουν αλλάξει, κουβαλάνει κάτι από τους κόμους που επισκέφτηκαν».

[…]

«Εκατομμύρια σελίδες, βαγόνια που ταξιδεύουν ξανά και ξανά, σε κάθε ανάγνωση, παντού σε όλο τον κόσμο… αντί για το σφυρίγμα της ατμομηχανής, το θρόισμα των σελίδων. εσείς το δικό σου μοναχικό βαγόνι του “Ναυτίλου”, άλλοι στα δικά τους… όταν το ταξίδι τελειώνει, ο αναγνώστης κατεβαίνει. Οι χαρακτήρες του βιβλίου περιμένουν υπομονετικά τον επόμενο που θα τους δώσει η ζωή, ξεκινώντας ένα νέο ταξίδι. Κάθε βιβλιοπωλείο, κάθε βιβλιοθήκη είναι και ένα τέτοιος κεντρικός σταθμός. Ένα μέρος όπου η ψυχές και οι σελίδες σφυρηλατούνται, δένονται. Εκεί που όλα τα βαγόνια αρχίζουν το ταξίδι προς το επόμενο αναπόφευκτο τέρμα τους.»

[…]

«Όταν το ταξίδι τελειώσει, κοιτάς τους συνταξιδιώτες σου, χαρακτήρες που ταξίδεψαν μαζί σου. Μερικούς θα τους θυμάσαι για πάντα. Βγαίνεις έξω, τους χαιρετάς, κλείνει στην πόρτα και ξαναγυρνάς σε ό,τι και αν είναι αυτό που ονομάζεις πραγματικότητα. Κουβαλώντας μαζί σου τα όσα έγιναν σ’ εκείνο το βαγόνι, που, ασχέτως πόσοι έκαναν το ίδιο ταξίδι, μόνο εσύ τα ξέρεις. Σαν το ταξίδι να έγινε μόνο για σένα, τον πιο σημαντικό. Για το χέρι που γυρνάει τη σελίδες, που για όλους αυτούς είναι αόρατο».

Υγ. Βάζω στα ακουστικά μου τέρμα το Roadtrip των Dream κι αφήνομαι να ταξιδέψω...

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ!