Συνέντευξη: ΙΩΑΝΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ: Το όνειρό μου είναι κάποτε να γίνει το Φεστιβάλ "Agatha" σαν τα φεστιβάλ του εξωτερικού

Αγαπημένα ΒΙΒΛΙΟγραφόπουλα αρκετοί από εσάς ίσως να μην τη γνωρίζετε, γιατί έχει την τάση να διατηρεί χαμηλό προφίλ, ωστόσο η Ιωάννα Πετρίδου είναι η ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου Monogram στον Χολαργό και το πρόσωπο και ο ιθύνων νους πίσω από το ... "ειδεχθές έγκλημα" του Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας “Agatha”, που εδώ και πέντε χρόνια λαμβάνει χώρα ανελλιπώς στην Αθήνα. Η Ιωάννα είναι μια νέα και δυναμική γυναίκα η οποία έκανε την αγάπη της για το βιβλίο επάγγελμα και δίνεται ψυχή και σώμα σε αυτό, προσφέροντάς μας απλόχερα εμπειρίες και πολιτισμό.

(Συνέντευξη στη Γιώτα Βασιλείου)

Ιωάννα μου γνωρίζοντας πόσο περιορισμένος είναι ο χρόνος σου αυτό το διάστημα, θέλω να σε ευχαριστήσω που μπόρεσες να βρεις ένα μικρό κενό για τη συνέντευξή μας. Ξεκινώντας την κουβέντα μας πες δυο λόγια για σένα για να σε γνωρίσουν κι οι αναγνώστες μας. Πώς ξεκίνησες να δουλεύεις ως βιβλιοπώλισσα, ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος λογοτεχνίας (αν και όλοι μπορούμε να φανταστούμε), πώς σου αρέσει να περνάς τις ελεύθερες ώρες σου;

Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω εσένα προσωπικά αλλά και τη σελίδα σου για όλη την υποστήριξη στο φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας. Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχω κοντά μου ανθρώπους σαν και σένα που μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος αυτής της προσπάθειας.

Απαντώντας λοιπόν στην πρώτη σου ερώτηση θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ότι μεγάλωσα μέσα στο βιβλιοπωλείο των γονιών μου και ήμουνα ακριβώς το παιδί που ήταν πάντα κρυμμένο πίσω από ένα βιβλίο. Η αγάπη μου για την αστυνομική λογοτεχνία ξεκίνησε από πάρα πολύ μικρή ηλικία όταν τα καλοκαίρια δανειζόμουνα τα βιβλία της γιαγιάς μου που διάβαζε φανατικά Αgatha Christie. Με τα χρόνια ξεχώρισα την αστυνομική λογοτεχνία κυρίως για τα κοινωνικά μηνύματα της και την ατμόσφαιρά που δημιουργούσαν  οι συγγραφείς της.

Τον ελεύθερο μου χρόνο εκτός από το να διαβάζω μάλλον δουλεύω. 😀

Σε κάποια μας συζήτηση είχα πει ότι σε ζηλεύω που κατάφερες να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα και μου είχες απαντήσει ότι δεν είναι τόσο απλό, εξηγώντας μου τους λόγους και καταρρίπτοντας έτσι τις όποιες ψευδαισθήσεις είχα μέχρι τότε. Θες να εξηγήσεις και στους αναγνώστες μας τις δυσκολίες τού να διατηρεί κάποιος ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην Ελλάδα του 2024;

Οι δυσκολίες στο χώρο των βιβλιοπωλείων είναι πολλές και νομίζω ότι δεν αφορούν μόνο τα μικρά συνοικιακά βιβλιοπωλεία. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι το αναγνωστικό κοινό είναι μικρό και επίσης λόγω των δύσκολων εποχών που ζούμε, ένα βιβλίο που  πωλείται διαβάζεται από πολλούς αναγνώστες, οπότε η αγοραστική δύναμη είναι ακόμα μικρότερη. Αναγκαζόμαστε όλοι να προσθέτουμε συνεχώς είδη όπως αναλώσιμα δώρα και χαρτικά ώστε να μπορούμε να συντηρηθούμε. Εάν δε θέλεις να κάνεις παρουσιάσεις, δράσεις και ό,τι αφορά στον πολιτισμό γενικά, βρίσκεις απέναντι σου συνεχώς εμπόδια είτε από τους τοπικούς φορείς, είτε από τα σχολεία και φυσικά από συναδέλφους.

Σχετικά με αυτό που μόλις ανέφερες, στο βιβλιοπωλείο φιλοξενούνται κάποιες μέρες του μήνα διάφορες δράσεις όπως παρουσιάσεις βιβλίων και λέσχες ανάγνωσης βιβλίων. Πώς έχει αγκαλιάσει ο κόσμος τις δραστηριότητες αυτές;

Δεδομένου ότι είμαστε στην ενδέκατη χρονιά παρουσιάσεων και μόλις στη δεύτερη της λέσχης ανάγνωσης, θα μπορούσα να πω ότι ο κόσμος είναι πάντα παρών, με συγκινητικό ενδιαφέρον και προσέλευση. Και τον ευγνωμονώ για αυτό.

Ερχόμενη τώρα στο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας “Agatha”, καταρχάς πάρα πολλά συγχαρητήρια! Γνωρίζω πάρα πολύ καλά πόσος κόπος, χρόνος, αγάπη και αφοσίωση χρειάζεται για να βγει εις πέρας ένα τέτοιο εγχείρημα και μάλιστα με τέτοια επιτυχία! Πες μας τώρα, πώς ξεκίνησαν όλα; Ποιο ήταν το έναυσμα που σε έσπρωξε και πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις το Φεστιβάλ;

Όλα ξεκίνησαν ένα απόγευμα του Νοέμβρη του 2017, σε έναν καφέ με τον αγαπημένο Γρηγόρη Αζαριάδη. Συζητώντας για την  αστυνομική λογοτεχνία, για τον κόσμο που αρνείται να διαβάσει Έλληνες συγγραφείς, γεννήθηκε η ιδέα αρχικά μιας προσπάθειας για να ενισχύσουμε την ελληνική αστυνομική λογοτεχνία.

Το Φεστιβάλ ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια στο βιβλιοπωλείο σου στον Χολαργό και από πέρσι έχει μεταφερθεί στο κέντρο της Αθήνας. Τι σημαίνει αυτό και για το ίδιο το Φεστιβάλ αλλά και για σένα;

Ξεκινήσαμε από το Χολαργό και σιγά-σιγά προσθέσαμε εκδηλώσεις και σε άλλα σημεία της Αθήνας, μέχρι να φτάσουμε στην περσινή χρονιά, όπου εκτός από τις εκδηλώσεις όλου του μήνα που έγιναν στο Monogram και σε διάφορα άλλα σημεία, διοργανώθηκε ένα μεγάλο τριήμερο στο Σεράφειο, διαφορετικό πλέον, με παράλληλες εκδηλώσεις και ξένους εγγραφείς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πλέον η διοργάνωση του φεστιβάλ είναι 12 μήνες το χρόνο 12 ώρες την ημέρα μίνιμουμ. Δεν έχει νόημα να σας παραθέσω τις δυσκολίες, είναι απλά ατελείωτες.

Ποιοι φορείς ή τοπικοί παράγοντες υποστήριξαν ή/και συνεχίζουν να υποστηρίζουν την πρωτοβουλία αυτή, Ιωάννα; 

Αρχικά δεν υπήρξε βοήθεια από πουθενά σιγά-σιγά βοήθησε ο δήμος Χολαργού και ο δήμος Χαλανδρίου και η ΕΛΣΑΛ. Από πέρυσι είναι χορηγοί και ο δήμος Αθηναίων το υπουργείο Πολιτισμού και η ΕΡΤ. 

Και ο κόσμος, οι αναγνώστες, το στηρίζουν όσο περίμενες; Πώς βλέπεις την ανταπόκριση από χρονιά σε χρονιά; Έχει αυξητική τάση;

Φυσικά και έχει. Ο κόσμος το μαθαίνει το λέει και σε άλλους και φυσικά όσο πιο πολλοί φορείς εμπλέκονται, τόσο πιο γνωστό γίνεται.

Όσον αφορά τους εκδότες τώρα, είναι η παρουσία τους ισχυρή στο Φεστιβάλ; Κατανοούν πιστεύεις την αξία του και τον δρόμο που ανοίγει στην αστυνομική λογοτεχνία;

Δύσκολη ερώτηση και δεν θα ήθελα να γίνω πικρόχολη. Ας πούμε ότι κάποιοι καταλαβαίνουν.

Πώς γίνεται η επιλογή των καλεσμένων του Φεστιβάλ; Είναι προσωπική σου επιλογή ή προκύπτει μετά από συζητήσεις με συνεργάτες ή/και εκδοτικούς;

Ξεκινώντας από τις προσωπικές μου επιλογές ή προτιμήσεις, διερευνούμε με τους εκδότες αλλά και τα αντίστοιχα ινστιτούτα τις δυνατότητες και συναποφασίζουμε.

Φέτος είναι η πέμπτη χρονιά που πραγματοποιείται. Θα είναι η μεγαλύτερη διοργάνωση απ’ όλες τις προηγούμενες; Πόσες εκδηλώσεις θα έχει στο σύνολο; Τι εκπλήξεις κρύβεις στο δισάκι σου, Ιωάννα;

Ναι, φυσικά και είναι η μεγαλύτερη. Ειλικρινά δεν μπορώ να τις μετρήσω τις εκδηλώσεις, είναι πάρα πολλές. Εκπλήξεις πέντε και καλές. Ξεκινάμε με prefestival event με τον Ian Rankin συνεχίζουμε με τον Carlo Lucarelli και στο τριήμερο Bernard Minier, Ahmet Umit και Herve Le Corre.

Herve Le Corre! Τον λατρεύω! Να ήξερες τι χαρά μου δίνεις! Ας συνεχίσουμε όμως. Θα έχουμε και φέτος θεατρική παράσταση; Κι αν ναι, ποιον θα σκοτώσουμε επί σκηνής;

Λοιπόν ναι, θα έχουμε και θα είναι σούπερ αλλά δεν μπορώ να σας πω ποιος πεθαίνει. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ο δολοφόνος είναι ο μπάτλερ. 😀

Τι πρωτότυπο! 😂

Ιωάννα, πρέπει να πούμε ότι το Φεστιβάλ δεν είναι μόνο για τους ενήλικους αλλά και για όλη την οικογένεια. Έχει πολλές δραστηριότητες και για τα παιδιά, όπως παιχνίδια μυστηρίου, παιδικές εκδηλώσεις και πολλά άλλα. Δώσε μιας μια ιδέα για το τι πρέπει να περιμένουν οι μικροί μας φίλοι.

Φέτος θα υπάρξουν τέσσερα παιχνίδια στο φεστιβάλ που μπορούν να παίξουν τα παιδιά με τους γονείς τους ή μόνα τους, αν είναι πάνω από δέκα ετών αλλά και παιχνίδια που μπορούν να παρακολουθήσουν μόνα τους, ως επί το πλείστον τα πρωινά του Σαββατοκύριακου.

Ποιες εκδηλώσεις είναι αυτές που μαζεύουν συνήθως τον περισσότερο κόσμο και για ποιον λόγο πιστεύεις;

Νομίζω ότι όπως είναι απολύτως φυσικό, οι ξένοι συγγραφείς είναι αυτοί που προσελκύουν τον περισσότερο κόσμο αλλά και η θεατρική παράσταση με τους συγγραφείς μας πέρυσι έσπασε κάθε ρεκόρ.

Φέτος για πρώτη φορά αποφάσισες να εντάξεις στο Φεστιβάλ κάποιο πρόγραμμα ώστε το φεστιβάλ να γίνει προσβάσιμο και στα άτομα με προβλήματα όρασης και μάλιστα έχεις ξεκινήσει και ένα σχετικό fund raising. Μίλησέ μας για αυτό.

Ήτανε κάτι που το σκεφτόμουν από πέρυσι αλλά δεν το κατάφερα γιατί όπως διαπίστωσα φέτος, είναι πάρα πολύ δύσκολο και κοστοβόρο. Παρόλα αυτά έχοντας και εγώ αναπηρία όρασης, ήτανε για μένα κομβικό το να γίνει το φεστιβάλ προσβάσιμο σε άτομα με μειωμένη όραση και με ολική απώλεια. Με πάρα πολλές δυσκολίες αλλά και με εξαιρετικού συνεργάτες, πιστεύω ότι θα το καταφέρω.

Στο εύχομαι ολόψυχα Ιωάννα μου και να πούμε πως όποιος θέλει να συνδράμει οικονομικά τον αγώνα σου μπορεί να το κάνει εδώ.

Τώρα... φαντάζομαι πως από τις τέσσερις προηγούμενες διοργανώσεις θα έχεις χιλιάδες ιστορίες να μας αφηγηθείς. Θα ήθελα όμως τώρα να μας αφηγηθείς μια και μόνη. Εκείνη που σε έκανε ή να γελάσεις πολύ ή να συγκινηθείς πολύ. Εκείνη τη σκηνή που λες ότι γι’ αυτή και μόνο άξιζε ο κόπος!

Λοιπόν αυτή τη στιγμή είναι η περσινή θεατρική παράσταση, με την οποία γέλασα πάρα πολύ και στο τέλος δεν κατάφερα να μαζέψω τα δάκρυά μου, ούτε καν επάνω στη σκηνή...

Κλείνοντας τη συνέντευξή μας, πες ποια είναι τα όνειρά σου για το Φεστιβάλ, πώς θα ήθελες να το δεις στο μέλλον;

Το όνειρό μου είναι του χρόνου το Φεστιβάλ να είναι πλήρως προσβάσιμο σε κάθε μορφή αναπηρίας και να υποστηρίζεται περισσότερο από φορείς και κόσμο. Το όνειρό μου είναι κάποτε να γίνουμε και εμείς σαν τα φεστιβάλ του εξωτερικού που τα γιορτάζει και τα υποστηρίζει όλη η πόλη.

Ιωάννα μου, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ και για τον χρόνο που μας αφιέρωσες αλλά κυρίως που συνεχίζεις ακάθεκτη και μας προσφέρεις όμορφες στιγμές μέσα από το Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας “Agatha” και σου ευχόμαστε καλή επιτυχία τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Ευχαριστώ κι εγώ από τα βάθη της ψυχής μου, εσένα και όποιον άλλον άντεξε να διαβάσει όλο αυτό. 😀😀😀

Δείτε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ στο επίσημο site.

Ακολουθήστε τη σελίδα του Φεστιβάλ στο Facebook εδώ.