BOOK REVIEW: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Είναι κάποια βιβλία μπροστά στα οποία σκύβω το κεφάλι και νιώθω τόσο μικρή όταν ειδικά καλούμαι να γράψω δυο λόγια για αυτά. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα. Αν δεν επέμενε τόσο η Γιώτα (Βασιλείου) για να το διαβάσω, ίσως να μην το τολμούσα ποτέ. Την ευχαριστώ γιατί η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του ήταν εκπληκτική. Το ταξίδι, που λέμε καμιά φορά, υπέροχο. Τι να πρωτογράψω σκέφτομαι κι αυτό που υπερτερεί στο μυαλό μου είναι ότι το βιβλίο αυτό μοιάζει σαν απολογισμός της καθημερινότητας και καταγραφή συναισθημάτων, ώστε να τα διαβάσει κάποιος κάποτε. Σαν να θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τη ζωή, την τέχνη, τον θάνατο και τόσα άλλα. Μοιάζει να θέλει να δηλώσει τη θέση του. Λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο ότι δεν εγκατέλειψε εντελώς τον Θεό αλλά ούτε και δέχτηκε ποτέ την ανθρωπότητα. Ότι η πραγματικότητα που μας δόθηκε δεν είναι άλλη από τις αισθήσεις μας κι αυτές εξερευνούμε. Θεωρεί τη ζωή ως “πανδοχείο” και σε αυτό περιμ...

Book Review: ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΑ ΚΟΣΜΟΣ, της ΝΕΛΛΗΣ ΣΠΑΘΑΡΗ, από εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Οι άνθρωποι κοίταζαν το σύστημα αντί να κοιτάζουν τους ανθρώπους», Ο άρχοντας των μυγών, William Golding

Σαν σύγχρονος Οδυσσέας, ο ήρωας της νουβέλας Νέλλης Σπαθάρη "Το Νησί και ο Πέρα Κόσμος", κυριεύεται από νοσταλγία για το νησί του κι αποφασίζει να επιστρέψει σε αυτό. Η πρώτη διαπίστωση, με το που πατάει το πόδι του στο νησί, είναι ότι τα πάντα έχουν αλλάξει και ότι τίποτα δεν είναι όπως το θυμάται. Το χρώμα κυριαρχεί μόνο και μόνο για να κρύβει το σκοτάδι μέσα στο οποίο που εξουσιάζει τους ανθρώπους. Με μόνο τους μέλημα την επιβίωση, οι άνθρωποι του νησιού δεν έχουν να ζητήσουν ή να περιμένουν τίποτα περισσότερο. Τα πάντα όλα απαγορεύονται. Ο πολιτισμός, οι εφημερίδες, οι ειδήσεις, η γνώση, στο σχολείο δε διδάσκονται η ιστορία και η γεωγραφία… Τα προς τα ζην τα κερδίζουν φυσικά με τη σκληρή εργασία. Και η θλίψη… η θλίψη απαγορεύεται διά ροπάλου! Σε αυτόν τον κόσμο που χαρακτηρίζεται από αυτό το ολοκληρωτικό σύστημα και όπου οι άνθρωποι ξεχωρίζουν μονάχα από ένα προκαθορισμένο λογότυπο στο ρούχο τους, φτάνει μια πρωία αυτός ο άγνωστος, ο οποίος καλείται τώρα να συνταιριάξει, να εγκλιματιστεί, μέχρι να βρει τον τρόπο, για να δραπετεύσει.

«…χειρότερη από τον θάνατο ήταν η απώλεια της μνήμης»

Όπως αναφέρει η συγγραφέας στην εισαγωγή της εμπνεύστηκε τη νουβέλα της από ένα δοκίμιο του William Golding  για το βιβλίο του με τίτλο «Ο άρχοντας των μυγών». Έχοντας διαβάσει το βιβλίο του Γκόλντινγκ μπορώ να καταλάβω επακριβώς τι ήταν αυτό που ερέθισε την φαντασία της Νέλλης κι έπλασε αυτή την πραγματικά εξαιρετική ιστορία. Παρόλο που διαβάζεται μονορούφι, δεν είναι πολύ εύκολο ανάγνωσμα γιατί θέτει πάρα πολλά φιλοσοφικά ερωτήματα, και υλικό για σκέψη, όπως για παράδειγμα ταιριάζει στον άνθρωπο η τυφλή υπακοή (βλ. τα σκυλιά του Παβλόφ) ή όχι;

Η πλοκή κλιμακούμενη εξελίσσεται με γρήγορες ταχύτητες και οδηγεί σε ένα ξαφνικό μεν αλλά εκπληκτικό δε, φινάλε, ανατρεπτικό και συγκλονιστικό. «Το νησί κι ο πέρα κόσμος» της Νέλλης Σπαθάρη είναι μια δυστοπική ιστορία σκληρή και ρεαλιστική, που μιλάει για την απομόνωση, την υποταγή και τις διακρίσεις κάθε είδους. Διαβάστε το και είμαι σίγουρη πως δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους!

Θα το βρείτε εδώ.

Καλές αναγνώσεις.

 

Σχόλια