Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΑ ΚΟΣΜΟΣ, της ΝΕΛΛΗΣ ΣΠΑΘΑΡΗ, από εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Οι άνθρωποι κοίταζαν το σύστημα αντί να κοιτάζουν τους ανθρώπους», Ο άρχοντας των μυγών, William Golding

Σαν σύγχρονος Οδυσσέας, ο ήρωας της νουβέλας Νέλλης Σπαθάρη "Το Νησί και ο Πέρα Κόσμος", κυριεύεται από νοσταλγία για το νησί του κι αποφασίζει να επιστρέψει σε αυτό. Η πρώτη διαπίστωση, με το που πατάει το πόδι του στο νησί, είναι ότι τα πάντα έχουν αλλάξει και ότι τίποτα δεν είναι όπως το θυμάται. Το χρώμα κυριαρχεί μόνο και μόνο για να κρύβει το σκοτάδι μέσα στο οποίο που εξουσιάζει τους ανθρώπους. Με μόνο τους μέλημα την επιβίωση, οι άνθρωποι του νησιού δεν έχουν να ζητήσουν ή να περιμένουν τίποτα περισσότερο. Τα πάντα όλα απαγορεύονται. Ο πολιτισμός, οι εφημερίδες, οι ειδήσεις, η γνώση, στο σχολείο δε διδάσκονται η ιστορία και η γεωγραφία… Τα προς τα ζην τα κερδίζουν φυσικά με τη σκληρή εργασία. Και η θλίψη… η θλίψη απαγορεύεται διά ροπάλου! Σε αυτόν τον κόσμο που χαρακτηρίζεται από αυτό το ολοκληρωτικό σύστημα και όπου οι άνθρωποι ξεχωρίζουν μονάχα από ένα προκαθορισμένο λογότυπο στο ρούχο τους, φτάνει μια πρωία αυτός ο άγνωστος, ο οποίος καλείται τώρα να συνταιριάξει, να εγκλιματιστεί, μέχρι να βρει τον τρόπο, για να δραπετεύσει.

«…χειρότερη από τον θάνατο ήταν η απώλεια της μνήμης»

Όπως αναφέρει η συγγραφέας στην εισαγωγή της εμπνεύστηκε τη νουβέλα της από ένα δοκίμιο του William Golding  για το βιβλίο του με τίτλο «Ο άρχοντας των μυγών». Έχοντας διαβάσει το βιβλίο του Γκόλντινγκ μπορώ να καταλάβω επακριβώς τι ήταν αυτό που ερέθισε την φαντασία της Νέλλης κι έπλασε αυτή την πραγματικά εξαιρετική ιστορία. Παρόλο που διαβάζεται μονορούφι, δεν είναι πολύ εύκολο ανάγνωσμα γιατί θέτει πάρα πολλά φιλοσοφικά ερωτήματα, και υλικό για σκέψη, όπως για παράδειγμα ταιριάζει στον άνθρωπο η τυφλή υπακοή (βλ. τα σκυλιά του Παβλόφ) ή όχι;

Η πλοκή κλιμακούμενη εξελίσσεται με γρήγορες ταχύτητες και οδηγεί σε ένα ξαφνικό μεν αλλά εκπληκτικό δε, φινάλε, ανατρεπτικό και συγκλονιστικό. «Το νησί κι ο πέρα κόσμος» της Νέλλης Σπαθάρη είναι μια δυστοπική ιστορία σκληρή και ρεαλιστική, που μιλάει για την απομόνωση, την υποταγή και τις διακρίσεις κάθε είδους. Διαβάστε το και είμαι σίγουρη πως δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους!

Θα το βρείτε εδώ.

Καλές αναγνώσεις.

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...