Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

Αναρτήθηκε από την
   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...
0

ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΣ ΘΑΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ, του ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΜΠΑΤΗ, από εκδόσεις ΝΗΣΟΣ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Μια φράση δανεική από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, έδωσε την έμπνευση για τον τίτλο του μυθιστορήματος του Μιχάλη Αλμπάτη «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους». Ξεκινώντας το κανείς δεν έχει ιδέα τι τον περιμένει. Σόδομα και Γόμορα κυρίες και κύριοι! Και ναι, μπορεί να καταπιάνεται με το θάνατο και τους πεθαμένους δεν είναι τόσο μακάβριο όσο ακούγεται. Αντιθέτως υπάρχουν στιγμές που ξεπερνά τα όρια του ξεκαρδιστικού. 

Ο Φανούρης είναι ένα αγόρι  δεκαπέντε χρονών όταν από τύχη ανακαλύπτει ότι μπορεί και ακούει τους νεκρούς. Όταν ο πονηρίδης θείος του το μαθαίνει, τον παίρνει μαζί του και τον περιφέρει στην Κρήτη από κηδεία σε κηδεία, εκμεταλλευόμενος το χάρισμά του, προκειμένου να κερδίσουν παράδες. Ο Φανούρης, μέσα από αυτήν την περιπέτεια κερδίζει μια βεβιασμένη ενηλικίωση με απρόβλεπτες συνέπειες. Αυτή είναι η ιστορία ενός εφήβου, του ανεκπλήρωτου έρωτά του και των πρωτόγνωρων συναισθημάτων που βίωσε.

Το «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» είναι από βιβλία που θα θέλεις να διαβάσεις ξανά και ξανά. Παρόλο που η ιστορία διαδραματίζεται στην Κρήτη της δεκαετίας του πενήντα, είναι τόσο σύγχρονο που απορείς πώς ένας νέος συγγραφέας κατάφερε να δημιουργήσει μια ηθογραφία της ελληνικής επαρχίας χωρίς ίχνος μιζέριας ή υπερβολική νοσταλγία και μάλιστα χωρίς να έχει ζήσει την εποχή εκείνη.

Πρόκειται για ένα απολαυστικό μυθιστόρημα από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα, με συναρπαστική και σφιχτοδεμένη πλοκή, ολοζώντανους χαρακτήρες που σχεδόν τους… ακούς να σου μιλάνε! Άψογη αφηγηματική ροή, γραφή και γλώσσα. Είναι τόσο καλοδουλεμένο και στιβαρό που σχεδόν πεντακόσιες σελίδες μετά, εύχεσαι να είχε άλλες τόσες. Το βιβλίο είναι πλούσιο σε βιτριολικό χιούμορ, συγκίνηση, στιγμές θλίψης αλλά και… χμμμ… σεΚΣ (σπάνιο φαινόμενο στα νεοελληνικά κείμενα που φαίνεται να μην έχουν ξεπεράσει ακόμα τη συστολή και τα ταμπού του παρελθόντος).

Και πριν κλείσω να πω πως δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δυο, ούτε τρεις οι εκδοτικοί που έκλεισαν την πόρτα στον Αλμπάτη και τους λαλίστατους νεκρούς του, αλλά είκοσι. Μάλιστα είκοσι. Αναρωτιέμαι πως να αισθάνονται τώρα οι εκδότες αυτοί, βλέποντας ότι αυτό που εκείνοι θεώρησαν «σκουπίδι» για εμάς τους αναγνώστες είναι ένας υπέροχος θησαυρός;

Βρείτε το κι απολαύστε το εδώ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...