Book Review: ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ, της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΣΟΥΛΕΛΕ, από ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«…ο πόλεμος σκοτώνει τα όνειρα, γκρεμίζει την ελπίδα και κάνει το μέλλον αβέβαιο…»

Έχοντας διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο της Χριστίνας Σουλελέ «Θα την έλεγαν Ελευθερία», ήταν απλά μονόδρομος να αναζητήσω και το επόμενο όταν αυτό κυκλοφόρησε. Το «Από τις στάχτες της Καντάνου» μιλά για τις συνέπειες του ναζιστικού μακελειού στο χωριό Κάντανος της Κρήτης το 1941, ως αντίποινα για το θάνατο 25 Γερμανών. 

Η ιστορία ξετυλίγεται με τρυφερότητα και αισιοδοξία και ακολουθεί έναν νεαρό Γερμανό μουσικό ονόματι Φραντς που ταξιδεύει στην Κρήτη για επαγγελματικό λόγο. Από ένα παιχνίδι της τύχης βρίσκεται στη Κάντανο, όπου γνωρίζει την κρητική λύρα και γοητεύεται από τους ανθρώπους και την ιστορία του νησιού και την τραγωδία που έπληξε το χωριό τους. Δύο νέοι, απόγονοι πρώην εχθρών, ενώνονται μέσα από τη μουσική της λύρας, συμβολίζοντας την ελπίδα για συμφιλίωση και κατανόηση. Το άρωμα του βασιλικού υπερνικά τη δυσωδία του εθνικισμού, υπενθυμίζοντας ότι η αγάπη και η ενότητα μπορούν να θριαμβεύσουν. Το βιβλίο εξερευνά τις συνέπειες του πολέμου και πραγματεύεται αρετές όπως η συμφιλίωση με το παρελθόν η συγχώρεση, η φιλία και η θεραπευτική δύναμη της τέχνης

«…όσες διαφορές κι αν έχουνε οι λαοί, πάντα η μουσική θα τους ενώνει…»

Ξετυλίγοντας το κουβάρι της αφήγησης βλέπουμε ότι η συγγραφέας στήνει έναν κόσμο από λέξεις, έναν καμβά όπου οι χαρακτήρες ζωντανεύουν και οι ιστορίες ξεδιπλώνονται εμπρός στα μάτια μας. Το κείμενο ρέει σα μελωδία και οι λέξεις σχηματίζουν ολοζώντανες εικόνες στο νου.

Το γεγονός ότι δεν έχει καμία σχέση με τη Μεγαλόνησο η Χριστίνα Σουλελέ, δεν γίνεται αντιληπτό επ’ ουδενί κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Αντίθετα, η σε βάθος και εκτεταμένη έρευνα που πραγματοποίησε, τόσο μέσω των επισκέψεών της στην Κρήτη αλλά και στο μουσείο του Ολοκαυτώματος αλλά μέσω της μελέτης σχετικής βιβλιογραφίας, απέδωσαν τελικά άριστους καρπούς και το αποτέλεσμα ήταν ένα άρτιο αντιπολεμικό μυθιστόρημα όπου τα ιστορικά στοιχεία να δένουν υπέροχα με τη μυθοπλασία.

«Για όλα υπάρχει ένα αντίδοτο, που μπορεί να μετατρέψει το κακό σε καλό, τη φρίκη σε ελπίδα, τον πόλεμο σε ειρήνη κι αυτό το λένε Τέχνη.»

Συγκινητική ωδή στην ειρήνη και την αδελφοσύνη, το μυθιστόρημα «Από τις στάχτες της Καντάνου» αντηχεί δυνατά σε έναν κόσμο που ακόμη μαστίζεται από πολέμους, συγκρούσεις και διχόνοια. Η Χριστίνα Σουλελέ στέλνει ένα ηχηρό αντιπολεμικό μήνυμα, αναδεικνύοντας την ιστορία ως πολύτιμο μάθημα για το παρόν και το μέλλον. Οι μνήμες του πολέμου, αν και οδυνηρές, λειτουργούν ως προειδοποίηση για τις καταστροφικές συνέπειες του μίσους και της βίας. Με μια αίσθηση αισιοδοξίας και ελπίδας, το μυθιστόρημα μας υπενθυμίζει ότι η ειρήνη και η αδελφοσύνη, αν και εύθραυστες, είναι οι αληθινές αξίες που πρέπει να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε.

Όμως, όπως κάθε έργο τέχνης, έτσι και αυτό εκτός τις φωτεινές του πλευρές είχε και κάποιες –λίγες– σκοτεινές. Κάποιες φορές η πλοκή χανόταν σε μακριές περιγραφές, από εκείνες που εμένα με κουράζουν. Τις προσπέρασα διαγωνίως. Παρόλα αυτά, η δύναμη της γραφής της συγγραφέα κατάφερε να με κρατήσει κολλημένη στις σελίδες, να με κάνει να νοιάζομαι για τους ήρωες και να θέλω να μάθω τι θα τους συμβεί.

Σε τελική ανάλυση, αυτό το κείμενο είναι μια πρόσκληση για ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι στο παρελθόν με όχημα την ελπίδα για ένα καλύτερο και ειρηνικό σήμερα. Είναι ένα ταξίδι που αξίζει να το κάνουμε χίλιες φορές, ακόμα κι αν κάποιες φορές ο δρόμος είναι λίγο ανώμαλος.

Αξίζει το χρόνο που θα το διαθέσετε. Βρείτε το εδώ και διαβάστε το!