Book Review: ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ του ΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Ένα βιβλίο σε δευτεροπρόσωπη αφήγηση και ενεστώτα χρόνο είναι σχεδόν πάντα ένα δυνατό ανάγνωσμα. Τα δυο αυτά στοιχεία προσδίδουν μια ένταση στην ιστορία, έναν ρυθμό στην ανάγνωση και συναισθήματα που βιώνονται εξίσου με ένταση. Στην ιστορία του κ. Ιατρού είναι ένας πατέρας που αναζητά τον εξαφανισμένο του γιο και του απευθύνει όσα σκέφτεται. Τον βλέπουμε πρώτα να τον ψάχνει και μετά να ζει. Μοιάζει να νιώθει τώρα περισσότερα συναισθήματα από τότε που τον ζούσε και τον μεγάλωνε. Μια συμβατική σχέση με τη γυναίκα του η οποία κατέληξε άδοξα. Ο πατέρας αναπολεί το παρελθόν και αναρωτιέται αν όσα έκανε τα έκανε σωστά, αν και μοιάζει σίγουρος πως όχι. Τον ακούμε να δικαιολογεί τον γιο του που θέλησε να εξαφανιστεί χωρίς να δώσει κάποιο στοιχείο, να δικαιολογεί τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε. Το σπίτι του είναι κατ’ ουσίαν μια πολυθρόνα που την έχει βάλει στη μέση του δωματίου εκείνου και ενώ τα υπόλοιπα τα μετακινεί, αυτή την αφήνει εκεί, ακούνητ...
0

BOOK REVIEW: ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ της ΤΖΟΥΛΙΑ ΓΚΑΝΑΣΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Αναρτήθηκε από την

 


(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Σε μια πόλη που βρίσκεται σε πόλεμο, οι βομβαρδισμοί είναι συνεχείς. Η Άννα εγγονή της Όλγας την παρακινεί να φύγουν και εκείνη αρνείται. Μετά από επιμονή της Όλγας η Άννα κάνει να φύγει αλλά τελικά επιστρέφει πιο αποφασισμένη να την πείσει να έρθει μαζί της. Και τότε διαπιστώνει ότι τα πόδια της γιαγιάς έχουν παραλύσει. Έτσι, η Άννα την κουβαλάει στην πλάτη της σαν ένα, αλλά με διττή μορφή, σώμα. Σε όλη την ιστορία βλέπουμε τον κόπο που καταβάλει κάθε φορά που τη σηκώνει. Η επαφή, το νοιάξιμο, η αγάπη, η ανάγκη να είναι μαζί με τον δικό της άνθρωπο αναδεικνύονται μέσα από αυτήν την επαναλαμβανόμενη κίνηση. Και μέσα από αυτήν την ένωση καμιά τους δεν είναι μόνη.

Με μια αξιοθαύμαστη χρήση της ελληνικής γλώσσας και μια ζωντανή, γεμάτη ευαισθησία, γραφή η συγγραφέας μάς περιγράφει την πορεία των δύο αυτών γυναικών προς τη διεκδίκηση της ζωής τους. Πρέπει να φύγουν, κινδυνεύουν. Ξέρουν ότι αφήνουν πίσω τη μητέρα της Άννας και κόρη της Όλγας που στην πραγματικότητα δεν ξέρουν καν αν ζει, όμως ελπίζουν ότι θα τη δουν όταν πια όλα θα στρώσουν και θα επιστρέψουν στη χώρα τους. Τώρα όμως πρέπει να φύγουν, να σωθούν.

Χωρισμένο σε τρία μέρη η ασθμαίνουσα, σε σημεία που άρμοζαν, αφήγησή του σε βάζει στην πικρή, ομολογουμένως,  ιστορία και κλονίζεσαι βλέποντας πόσο οικεία είναι αυτά που αντιμετωπίζουν στη διαδρομή τους: απανθρωπιά, θάνατος, μασκάρεμα, εκμετάλλευση, θυσία εαυτού, επιβίωση.

Γιαγιά και εγγονή ανακαλύπτουν στον δρόμο τους κι άλλες γυναίκες που η “εταιρεία” τις “αξιοποιεί” ως σκεύη. Προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται εκεί ρωτώντας ασταμάτητα. Πάνω που η Άννα είναι έτοιμη να παραιτηθεί και να αποδεχτεί τη μοίρα της ώστε να ζήσει και να μην ξανακινδυνέψει, η Ίζα μία από τις πιο παλιές, την αφυπνίζει και ξεσηκώνουν τις υπόλοιπες για να οδηγηθούν στα σύνορα.

Η ιστορία μετατρέπεται σε αγώνα επιβίωσης και απονομής δικαιοσύνης. Και ο τίτλος συμβολίζει, κατά τη γνώμη μου, τη δεύτερη ευκαιρία που θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να έχουν.

Τι και πόσα είναι έτοιμες να θυσιάσουν για να σωθούν; Υπάρχει δικαιολογημένος πόλεμος;

Θαύμασα τη μαεστρία της συγγραφέως και τρόπον τινά τη ζήλεψα, δεν το κρύβω. Είναι ένα βιβλίο διαμάντι, ένα βιβλίο για την επιβίωση, την αγάπη, τη διεκδίκηση αυτών που θεωρούμε δεδομένων. Ένα βιβλίο που με συγκλόνισε και συντάραξε το είναι μου.

Αναζητήστε το εδώ.

 


 

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...