BOOK REVIEW: ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ της ΕΙΡΗΝΗΣ ΒΑΡΔΑΚΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

  (Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι ένα μείγμα ερωτικού, κοινωνικού και αστυνομικού μυθιστορήματος. Η συγγραφέας περιπλέκει αυτά τα είδη με αρκετή μαεστρία. Παρακολουθούμε την πτώση ενός παντρεμένου ζευγαριού. Μας θυμίζει πολλές από τις ιστορίες που έχουμε ακούσει. Ένα τυπικό ζευγάρι που παντρεύτηκε και το κατάπιε καθημερινότητα και ό,τι αυτή περιλαμβάνει. Η Αγγελική, ο Σέργιος, η μικρή Νεφέλη η κόρη τους και το τρίτο πρόσωπο, η κακιά, η Ευρυδίκη. Θα μπορούσε το τρίτο πρόσωπο να πλέξει τις ζωές τους επικίνδυνα; Βλέπουμε τον Σέργιο να γίνεται έρμαιο της Ευρυδίκης η οποία εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή του. Είναι όμορφη και ξέρει πώς να χειρίζεται έναν άντρα και τις καταστάσεις. Ερωτεύονται δυνατά ώσπου έρχεται ο φόνος ενός ανθρώπου κλειδί. Εκεί προστίθεται ο αστυνόμος Δεγλής και αρχίζουμε και βλέπουμε και τη δική του οπτική. Οι καταστάσεις ολοένα και κλιμακώνονται και η πλοκή πλέον γίνεται αστυνομική. Ο Δεγλής τους έχει πάρει στο κατόπι και θέλει πάσει θυσία να εξιχνιάσει το έγ

BOOK REVIEW: ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ του ΑΝΤΩΝΗ ΜΥΛΩΝΑΚΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

 


(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Τώρα τελευταία διαβάζω πολύ ωραία βιβλία. Ένα από αυτά που έχω βδομάδες που το ολοκλήρωσα και αμέλησα να γράψω, είναι και ο Ιππόκαμπος του Αντώνη Μυλωνάκη.

Ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο, μικρό και με γραφή που κυλάει στο είναι σου όμορφα, αβίαστα κι ας σε προβληματίζει πολύ. Διότι το θέμα που πιάνει στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας δεν είναι απλό. Αντίθετα μάλιστα, είναι δύσκολο. Αφορά τη μνήμη. Πώς θα ήταν η ζωή μας αν με κάποιον τρόπο δεν είχαμε μνήμη ή μπορούσαμε να προφυλαχτούμε από αυτήν;

Η ιστορία του βιβλίου εκτυλίσσεται σε έναν δυστοπικό κόσμο όπου η μνήμη απαγορεύεται χημικά κι αυτό γιατί φέρνει δάκρυα και τα δάκρυα τυφλώνουν. Μετά από έναν φρικτό ιό που έχει περάσει ο πληθυσμός στη γη, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι αυτό που έχει απομείνει ως μετάλλαξη από τον ιό αυτόν είναι η τύφλωση από τα δάκρυα. Πότε κλαίμε συνήθως; Όταν εκφράζουμε συναίσθημα. Πότε εκφράζουμε συναίσθημα; Όταν θυμόμαστε…

Στο βιβλίο βλέπουμε την πορεία της Άλις Γουόντερ (σας θυμίζει κάτι το ονοματεπώνυμο;) που είναι παιδί νέας γενιάς, άρα δεν γνωρίζει από μνήμες, να πηγαίνει στην κηδεία της μητέρας της. Τα παιδιά της νέας γενιάς απομακρύνονται από τους γονείς τους το πολύ τεσσάρων χρόνων ώστε να μην προλάβουν να δημιουργήσουν αναμνήσεις. Τους δίνεται το δικαίωμα να δημιουργήσουν μια ξύλινη κατασκευή ως υποκατάστατο των γονέων.

Βρίσκεται λοιπόν στο τρένο που την οδηγεί στο σημείο που επέλεξε η μητέρα της να καεί, ένα εξοχικό μέρος στο οποίο κάποτε περνούσε την ώρα της. Εκεί συναντά έναν γνωστό της μητέρας της ο οποίος παρασύρεται (απαγορεύεται κανονικά) και της λέει κάποια πράγματα για εκείνη. Κι αυτό ήταν!

Από εκεί και έπειτα βλέπουμε την Άλις πώς εξελίσσεται η μνήμη μέσα της, πώς επηρεάζεται, πώς παλεύει. Και τελικά εκεί όπου οδηγείται για να ενηλικιωθεί (στη λεγόμενη Φυλακή) κάτι σπάει μέσα της.

Και αυτό που αναρωτιέμαι... Οι αναμνήσεις πάντα φέρνουν δάκρυα; Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μνήμες;

Ένα φανταστικό, υπερκαταπληκτικό μυθιστόρημα. Το λάτρεψα και σας προτρέπω να το αποκτήσετε εδώ. 

*Λίγες μέρες νωρίτερα ο κ.Μυλωνάκης ανακοίνωσε την επερχόμενη έκδοση του νέου του βιβλίου


Σχόλια