Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...

Book Review: KAIRLOV, του ΠΕΜΗΣ ΓΚΑΝΑ, από τις Εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Είμαι η Αναστασία Ιβάνοβνα Κορλόφσκι. Η μεγάλη δούκισσα της Λευκορωσίας. Το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του αρχιδούκα Ιβάν Ιγκνάτιεβιτς Κορλόφσκι και της Ελιζαβέτα Αλεξάντροβνα της οικογένειας των Μαξίμοφ. Και αυτή είναι η πραγματική μου ιστορία.»

Αν κι έχει περάσει καιρός από τότε που το διάβασα, θέλω να σας μιλήσω για την Πέμη Γκανά και το βιβλίο της που εκτυλίσσεται στη χιονισμένη Λευκορωσία: Τσάροι και δούκισσες, ουλάνοι και υπασπιστές, αφήνουν τα χνάρια τους στη χιονισμένη αυλή του Kairlov και η ιστορία μας γνωρίζει εποχές όπου η χλιδή βαδίζει δίπλα δίπλα με την απόγνωση, ο πλούτος εναλλάσσεται με την απόλυτη εξαθλίωση και η αγάπη συμπορεύεται με τον πόνο, δημιουργώντας φιγούρες τραγικές μέσα στη μεγαλειότητά τους.

Το «Kairlov» της Πέμης Γκανά είναι ένα γοτθικό μυθιστόρημα μυστηρίου που σαγηνεύει τον αναγνώστη με την ατμοσφαιρική γραφή του και την περίπλοκη πλοκή του. Η Γκανά υφαίνει μια αφήγηση γεμάτη μυστήριο και αγωνία, αποκαλύπτοντας σταδιακά τα κομμάτια του παζλ. Ο ρυθμός είναι αργός στην αρχή, επιτρέποντας στον αναγνώστη να εμβαθύνει στην ατμόσφαιρα και να γνωρίσει τους χαρακτήρες, ενώ σταδιακά η πλοκή επιταχύνεται, κορυφώνοντας σε ένα συγκλονιστικό φινάλε.

Η λιτή γραφή της συγγραφέως έρχεται σε αντίθεση με τις ίντριγκες και τον πόνο των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τα συναισθήματά τους. Η εναλλαγή της εστίασης ανάμεσα στους πρωταγωνιστές διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία. Παράλληλα, η Πέμη θίγει σύγχρονα θέματα, όπως η θέση της γυναίκας, η αναζήτηση της ελευθερίας και η δύναμη της οικογένειας, μέσα από την ιστορία της ηρωίδας που αγωνίζεται να ξεπεράσει τα εμπόδια.

Η ανάγνωση του βιβλίου με καθήλωσε. Η πλοκή, μεστή και καθηλωτική, με συνάρπασε χάρη στην αρμονική σύνθεση περιγραφών, έντονων σκηνών και απρόβλεπτων εξελίξεων. Η απεικόνιση του πολιτικού σκηνικού, των συνθηκών διαβίωσης, του φόβου και των συνωμοσιών ικανοποιούν ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.

Η Αναστασία Ιβάνοβνα Κορλόφσκι, η Μεγάλη Δούκισσα της Λευκορωσίας είναι ένας πολύπλευρος χαρακτήρας, με πολλές εσωτερικές συγκρούσεις και μια αίσθηση μοναξιάς που την καθιστά εύκολα συμπαθή στον αναγνώστη. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως ο μυστηριώδης κηπουρός και η ηλικιωμένη οικονόμος, προσθέτουν βάθος στην ιστορία και συμβάλλουν στην δημιουργία της σκοτεινής ατμόσφαιρας. Οι διάλογοι δε μεταξύ τους είναι ρεαλιστικοί και συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της πλοκής.

Ο πύργος Kairlov αποτελεί βασικό στοιχείο του μυθιστορήματος. Είναι ίσως ο κεντρικότερος ήρωας του μυθιστορήματος. Είναι κυριολεκτικά παντού παρόν. Η συγγραφέας τον περιγράφει με λεπτομέρειες, δημιουργώντας μια ολοζώντανη εικόνα του γοτθικού κτίσματος και της απομονωμένης τοποθεσίας του. Η Πέμη ζωγραφίζει με την πένα της παραστάσεις και αισθήσεις και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που στοιχειώνει τον αναγνώστη.

Θα πει κανείς, «βρε Γιώτα άλλη δουλειά δεν κάνεις, συμβολισμούς και κρυφά νοήματα ψάχνεις σε κάθε βιβλίο που διαβάζεις;». Τι να κάνω όμως βρε παιδιά αφού είναι εκεί και με περιμένουν; Στο «Kairlov» για παράδειγμα, ο πύργος μπορεί να ερμηνευτεί ως σύμβολο του παρελθόντος που στοιχειώνει το παρόν των ανθρώπων που ζουν σε αυτόν και αποτελεί τροχοπέδη για τη ζωή τους. Από την άλλη, η αναζήτηση της Δούκισσας για την αλήθεια θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μεταφορά για την αναζήτηση της ταυτότητας και της αυτογνωσίας. Ή όχι; Όσοι κι όσες το έχετε διαβάσει, πολύ θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας. 

Έχω ολοκληρώσει υποτίθεται μήνες τώρα το βιβλίο κι όμως, ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου μπαλαλάικες και τραγούδια ενώ στην φαντασία μου δεν παύουν να κυκλοφορούν λεβεντόκορμοι Κοζάκοι, ευγενείς με χρυσοποίκιλτες αμφιέσεις και ταπεινοί χωρικοί, μέσα κι έξω από τον κατάφωτο Κάιρλοφ που φαντάζει πιο όμορφος και πιο επιβλητικός από ποτέ. Ένα ταξίδι στο χωροχρόνο που δε θέλω να τελειώσει ποτέ.

Καλές αναγνώσεις!

👉Photo created with A.I. 


Σχόλια