Book Review: ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ, της ΜΑΡΙΑΣ ΡΑΠΤΗ, από εκδόσεις BELL

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Μετά τα «Παιδικά τραγουδάκια» που η Μαρία Ράπτη καταπιάστηκε με μια φρικτή ιστορία του παρελθόντος, έρχεται σήμερα με «Το Σπίτι της» για να μας συγκλονίσει ακόμη μια φορά. Το νέο της μυθιστόρημα είναι ένα καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό θρίλερ, γεμάτο μυστήριο, ένταση, με ωραίους χαρακτήρες, ψυχολογικό βάθος και μια πλοκή που σε κρατάει στην τσίτα. 

Η Ράπτη εξυφαίνει επιδέξια το μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση μιας 15χρονης κοπέλας, η οποία χάθηκε ανεξήγητα το καλοκαίρι του 2000. Η αδερφή της Άννα, “στοιχειωμένη” από την εξαφάνισή της μικρής της αδελφής, επιστρέφει στο πατρικό της είκοσι τρία χρόνια μετά, αποφασισμένη να ανακαλύψει την αλήθεια. 

Διαβάζοντας «Το Σπίτι της» της Μαρίας Ράπτη μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ τι σημαίνει για τον καθένα από εμάς η λέξη “σπίτι”. Οι λέξεις που μου ήρθαν ήταν καταφύγιο, ασφάλεια, οικογένεια, αγάπη, στοργή. Τι σημαίνει όμως η ίδια ακριβώς λέξη για την κεντρική ηρωίδας της Μαρίας; 

• Σημαίνει καταφύγιο και φυλακή: Είναι ο τόπος όπου μεγάλωσε που όμως σταδιακά μετατρέπεται σε “φυλακή”, καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειάς της και την ασφυκτική ατμόσφαιρα της μικρής εκείνης κοινωνίας.
• Σημαίνει οικογένεια και μυστικά: Το “σπίτι” συμβολίζει επίσης την οικογένεια και την ασφάλεια, εκεί όμως που θα έπρεπε να υπάρχει προστασία και σιγουριά, υπάρχει μόνο σκοτεινιά κι ένα σκοτεινό παρελθόν, γεμάτο πόνο και ενοχές.
• Σημαίνει αναζήτηση της αλήθειας: Η επιστροφή της Άννας στο πατρικό της σηματοδοτεί τον προσωπικό της αγώνα για την ανάδειξη της αλήθειας
• Σημαίνει αντιμετώπιση του παρελθόντος της: Ερχόμενη πίσω η Άννα νιώθει την ανάγκη να αντιμετωπίσει το παρελθόν, να αποδεχτεί την αλήθεια, όσο επώδυνη κι αν είναι αυτή, και να βρει τη δύναμη να προχωρήσει και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της.

Για μια ακόμη φορά μεγαλούργησε στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Την έκανε τόσο ζοφερή και μυστηριώδη όσο δεν παίρνει άλλο. Σε τραβάει στα έγκατα της ιστορίας όπως η κινούμενη άμμος τον άτυχο που θα πέσει μέσα της. Οι περιγραφές της Λακωνίας είναι γλαφυρές και συμβάλλουν στην αίσθηση του απομονωμένου και του απειλητικού.

Πακέτο με την τέλεια ατμόσφαιρα πάνε και οι άψογοι χαρακτήρες. Άρτια σκιαγραφημένοι και πολυδιάστατοι, με τα δικά τους μυστικά και κίνητρα. Η Άννα, η αδερφή της Λίνας, είναι ένας ιδιαίτερα δυνατός χαρακτήρας, με τον πόνο και την αποφασιστικότητά της να σε αγγίζουν.

Η πλοκή είναι καλά δομημένη και σε κρατάει σε αγωνία από τα 2/3 του βιβλίου μέχρι το τέλος. Η Ράπτη καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό, αποκαλύπτοντας σταδιακά τα στοιχεία του μυστηρίου και εμβαθύνοντας στις ψυχολογικές επιπτώσεις της απώλειας και του τραύματος, εξερευνώντας τα θέματα της οικογενειακής δυσλειτουργίας και της ενοχής. Η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, δημιουργώντας μια αίσθηση μυστηρίου και έντασης και αποκαλύπτοντας σταδιακά τα κομμάτια του παζλ.

Έγραψα πριν ότι σε κρατά σε αγωνία από τα 2/3 και μετά. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ο ρυθμός αφήγησης είναι σχετικά αργός. Ωστόσο είναι λογικό γιατί σε αυτό το κομμάτι έχουμε την επιστροφή της ηρωίδας στον τόπο της, την επανασύνδεσή της με τους δικούς της και τους φίλους της. Όλα αυτά θέλουν λίγο τον χρόνο τους για να συμβούν. Οπότε λίγη υπομονή και σύντομα θα μπει στο “ψητό”, όπου είμαι σίγουρη ότι θα θέλετε “διπλή μερίδα”!

Long story short που λένε στο χωριό μου… διαβάστε το!

Θα το βρείτε εδώ.

👉Photo created with A.I.