Ο Γιώργος Γκουντής γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δημόσια Εκπαίδευση. Σπούδασε Ιστορία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στις μεταπτυχιακές του σπουδές ασχολήθηκε με την πολιτική ιστορία της Νεότερης Ελλάδας. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ Nεοελληνικής Iστορίας. Παράλληλα ασχολείται από το 2009 με τη δημιουργική γραφή διοργανώνοντας και διδάσκοντας σεμινάρια για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει το μυθιστόρημα «Άτροπος» (Εκδόσεις Διήγηση, 2003) και με συνεργασία το μυθιστόρημα «Βα'» (Εκδόσεις Διήγηση, 2008).
Γιώργο, σε καλώς ορίζω στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά και χαίρομαι πολύ που είσαι στην παρέα μας. Θέλω αρχικά να μας πεις τι σημαίνει συγγραφή για σένα.
Η συγγραφή είναι ανάγκη. Δεν νομίζω ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Ό,τι υπάρχει μέσα σου και πιέζει να βγει, άλλοτε λίγο, άλλοτε πολύ. Κάποια στιγμή αυτή η ανάγκη σε “στρώνει” σε μια καρέκλα και έτσι γίνεται η αρχή. Μετά όλα παίρνουν τον δρόμο τους.
«Ο κάμπος: χέρια από χώμα» που είναι κατά σειρά το τρίτο σου βιβλίο, ξεκίνησε το ταξίδι του τον Σεπτέμβριο του 2024 και ήδη φαίνεται ότι αγαπήθηκε από πολλούς. Τι σε οδήγησε να γράψεις αυτήν την ιστορία;
Η αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Θεσσαλία. Όταν περιέπεσαν στα χέρια μου κάποια αρχεία ενός γιατρού που δρούσε στην περιοχή της Λάρισας στην αρχή του 20ου αιώνα θεώρησα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να μυθοποιήσω ένα ζωντανό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Για αυτό συνηθίζω να λέω τα γραπτά σε βρίσκουν, δεν τα βρίσκεις.
Κατά τη γνώμη μου για να γράψεις αυτό το βιβλίο χρειάστηκε πολλή έρευνα και συγγραφή αρκετών ωρών. Είναι έτσι; Γενικώς, πώς προγραμματίζεις τις ώρες συγγραφής;
Για το συγκεκριμένο βιβλίο χρειάστηκαν περισσότεροι από 8 μήνες έρευνας. Εκτός από τα βιβλία που έχω χρησιμοποιήσει στη βιβλιογραφία, έπρεπε να ταξιδέψω αρκετές φορές στα μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία, κάτι που λόγω των υποχρεώσεών μου στην Αθήνα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Μίλησα με ανθρώπους του Κάμπου, άκουσα τις ιστορίες τους, έζησα για λίγο τη ζωή τους, η οποία δεν έχει αλλάξει και πολύ σε σχέση με αυτή των προγόνων τους. Αυτή ήταν η αρχή. Η συνέχεια απαιτούσε να βρω τον χρόνο για να συνθέσω τα κομμάτια του παζλ.
Όσο για την άλλη ερώτηση νομίζω ότι ο χρόνος είναι το πρόβλημα των ανθρώπων που γράφουν είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά.
"Η έμπνευση είναι σαν την κατάρα του μοιραίου. Σε
βρίσκει εκεί που δεν το περιμένεις."
Διδάσκεις δημιουργική γραφή. Πιστεύεις ότι μια εκπαίδευση αυτού του είδους είναι απαραίτητη για τον συγγραφέα ή το μόνο που χρειάζεται είναι ταλέντο;
Η δημιουργική γραφή είναι ένα πολυσύνθετο κομμάτι της τέχνης που λέγεται γράψιμο. Η εξέλιξή της στην πορεία των τελευταίων χρόνων είναι τεράστια ακόμα και σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Σίγουρα βοηθάει όχι τόσο στο να γράψεις, όσο στο να οργανώσεις τις αμέτρητες σκέψεις σου. Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί σε καμία μορφή τέχνης. Όλα είναι θέμα υπομονής και επιμονής στο γράψιμο. Ένας μεγάλος Ρώσος συγγραφέας κλεινόταν στο δωμάτιό του, άνοιγε διάπλατα το παράθυρο για να μπαίνει το κρύο και δεν σηκωνόταν από την καρέκλα μέχρι να τελειώσει αυτό που υπήρχε στο μυαλό του…
Από πού αντλείς την έμπνευση για τα βιβλία σου;
Η έμπνευση είναι σαν την κατάρα του μοιραίου. Σε βρίσκει εκεί που δεν το περιμένεις. Μετά έρχεται η απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση…
Ποιο είναι το μεγάλο όνειρο του συγγραφέα Γιώργου Γκουντή;
Δεν κάνω όνειρα, δεν με ενδιαφέρει να βλέπω το μέλλον, ειλικρινά. Θέλω να είμαι καλά εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ. Μου αρκεί. Άρα, δεν μπορώ να διαχωρίσω τα όνειρα του συγγραφέα Γιώργου από τα όνειρα του καθημερινού Γιώργου.
Τι πιστεύεις ότι τραβάει περισσότερο τον μέσο αναγνώστη σε ένα βιβλίο;
Η λογοτεχνία είναι σαν την ψυχή μιας γυναίκας. Σχεδόν ανεξερεύνητη, σχεδόν χιμαιρική, μα τόσο όμορφη. Κάθε αναγνώστης βρίσκει τον δικό του δρόμο σε αυτό το ταξίδι.
Αν μπορούσες να πεις ένα μόνο σε έναν επίδοξο συγγραφέα, τι θα ήταν αυτό;
Να διαβάζει και να ζει τη μέρα σαν να είναι η τελευταία. Να μην αφήνει τίποτα για αύριο.
Κλείνοντας θα θέλαμε να στείλεις μια ευχή στα αγαπημένα ΒΙΒΛΙΟγραφόπουλα, για το νέο έτος που έρχεται.
Μόνο υγεία. Καμία άλλη ευχή δεν είναι ικανή να σου δώσει όσα επιθυμείς.
Σε ευχαριστούμε, Γιώργο, γι’ αυτήν την ωραία κουβέντα και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία για το επόμενο έτος και όσα ακολουθούν.
Εγώ σας ευχαριστώ. Μακάρι να υπήρχαν και άλλοι σαν και σας, που να βοηθάνε τους συγγραφείς με τόσο ανιδιοτελή τρόπο.
Διαβάστε την άποψη της Κατερίνας για το βιβλίο του Γιώργου Γκουντή "Ο Κάμπος, Χέρια από Χώμα" εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...