Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

BOOK REVIEW: ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ του ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ

Αναρτήθηκε από την


(Της Κατερίνας Τσαμπά) 

Το βιβλίο αυτό ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή για μένα. Μερικές φορές νιώθω ότι κάποια βιβλία με καλούν. Αυτό πιστεύω ότι συνέβη με το συγκεκριμένο.

Είχα διαβάσει στο παρελθόν τη Δίκη του Κάφκα και δε μου είχε αρέσει και ενώ έλεγα ότι δε θα τον ξαναδιάβαζα, το συγκεκριμένο, εκ τίτλου αρχικά, με τράβηξε αμέσως. Και αποζημιώθηκα! Ασχέτως αν ήταν γροθιά στο στομάχι.

Το γράμμα αυτό είναι ένα κατηγορώ και ένα σε θαυμάζω ταυτόχρονα προς τον πατέρα του. Δείχνει την προσπάθειά του να τον δικαιολογήσει αλλά εν τέλει να μην το κάνει, γιατί όσα αναφέρει δεν γίνεται να τα χωνέψεις εύκολα. Και δεν το έκανε ούτε ο ίδιος. Η σχέση τους ήταν απόμακρη, σχεδόν εμπόλεμη θα την περιέγραφα. Δέχτηκε κακοποίηση, κυρίως λεκτική και εκείνη που λειτουργεί υπόγεια. Ένα βλέμμα, μια μομφή, αναφορά στα επιτεύγματα του ίδιου και μέσω αυτών εμμέσως, πλην σαφώς, να κατηγορεί τον γιο του, να τον κρίνει και να τον καταδικάζει.

Ο πατέρας του Κάφκα του παρείχε ανέσεις και το διατυμπάνιζε με κάθε ευκαιρία. Τον μεμφόταν γιατί δεν του έμοιαζε και όταν ο Κάφκα προσπαθούσε να είναι πειθήνιος, ο πατέρας του έβρισκε κάτι άλλο για να πιαστεί να τον πικάρει, να τον μαλώσει, να τον μειώσει.

Κι όμως, εκείνος σε μεγάλη έκταση του γράμματος, δείχνει την αγάπη του, πόσο ψηλά τον είχε, όμως δείχνει και το πόσο τον τρόμαζε, πόσο έφτασε να σιχαθεί τη συμπεριφορά του που μπορεί να ήταν υποτιμητική και προς τρίτους, πόσο ντρεπόταν για λογαριασμό του αλλά και γι’ αυτά που τον έκανε να νιώθει.

Μιλάει λίγο για τη μητέρα του ότι ελάχιστες φορές τον υποστήριζε∙ εκείνη αγαπούσε βαθιά τον πατέρα του. Για τις αδερφές του και τις διαφορές του μαζί τους. Αναφέρει και τη σχέση αυτών με τον πατέρα τους. Δεν άλλαζε κάτι, ήταν και με εκείνες υποτιμητικός.

Καθώς προχωράει επιχειρηματολογώντας αναφέρει ότι και οι δυο ήταν ταυτόχρονα και αθώοι και ένοχοι. Είναι ένα είδος αυτοβιογραφίας του Κάφκα. Αναφέρει πολλά γεγονότα από τη ζωή του.

Το βιβλίο επίσης είναι τροφή για σκέψη. Κυρίως για τους γονείς. Στέλνει ένα μήνυμα, τρόπον τινά: Δεν πρέπει να κάνεις το παιδί σου να σε φοβάται για να σε σέβεται. Ούτε όμως να κάνει πράγματα που μόνον εσύ θες αλλά όχι εκείνο.

Το προτείνω με κλειστά τα μάτια.

Βρείτε το εδώ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...