(Της Γιώτας Βασιλείου)
Δεν ξέρω τι από όλα με κάνει να αγαπώ περισσότερο αυτή τη συλλογή. Το γεγονός ότι μέσα της φιλοξενείται το δικό μου διήγημα; Το ότι σχεδίασα το εξώφυλλο και νιώθω πως κρατώ στα χέρια μου ένα κομμάτι του εαυτού μου; Ή μήπως ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που γεννήθηκε μέσα από μια υπέροχη πρωτοβουλία, τον “1ο διαγωνισμό πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας”; Όπως και να έχει, κρατώ αυτή τη συλλογή στα χέρια μου με περηφάνια, αγάπη και –ας το παραδεχτώ– λίγη παραπάνω συγκίνηση. Και δεν θα μπορούσα να μην σας πω δυο λόγια γι’ αυτή.
Μικρές ιστορίες, μεγάλες ανατροπές. Η ΕΛΣΑΛ, το Φεστιβάλ Agatha και οι Εκδόσεις Κύφαντα διοργάνωσαν από κοινού έναν διαγωνισμό που στόχο είχε να φέρει νέες φωνές στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Και τι φωνές! Από τις σαράντα επτά συμμετοχές, επιλέχθηκαν οι είκοσι καλύτερες, και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο γεμάτο μυστήριο, σκοτεινή ατμόσφαιρα, αλλά και απρόσμενες δόσεις χιούμορ. Εδώ θα βρείτε ιστορίες που μοιάζουν με κλασικά νουάρ και άλλες που φλερτάρουν με τον ψυχολογικό τρόμο. Θα διαβάσετε αφηγήσεις που σας βάζουν κατευθείαν στο μυαλό του ντετέκτιβ, αλλά και ιστορίες που σας αφήσουν να αναρωτιέστε τι είναι τελικά αλήθεια και τι ψέμα.
Τα αγάπησα όλα τα διηγήματα, είναι αλήθεια, όμως, όπως πάντα συμβαίνει κάποια μίλησαν λίγο περισσότερο μέσα μου και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας:
📌 “Ποιος είσαι πραγματικά”, του Βασίλη Βουρλούμη
Γυρνούσε αδιάκοπα στο δωμάτιο χωρίς καμία διάθεση να βοηθήσει στο συμμάζεμα. Κάποια στιγμή κουράστηκε και κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα στο παράθυρο κοιτάζοντας έξω με ανέκφραστο πρόσωπο και μια στάση απάθειας που είχε αρχίσει να με εκνευρίζει.
Εδώ έχουμε μια ιστορία που πατάει πάνω στην παράδοση του νουάρ αλλά κουβαλάει και μια σύγχρονη, σχεδόν κινηματογραφική αίσθηση. Όσο περισσότερο προχωράς, τόσο περισσότερο βυθίζεσαι σε ένα μυστήριο που μοιάζει να ξετυλίγεται αργά, αλλά με μαθηματική ακρίβεια.
📌 “Το μυστήριο του Casa Parlante”, της Τρισεύγενης Γκοτσίνου
Η Μαρίνα, υπεύθυνη αυτού του εγχειρήματος έχει αφιερώσει με περίσσιο μεράκι πολλές ώρες για να ζωντανέψει τούτο το αρχοντικό.
Μια ιστορία με ατμόσφαιρα, έρευνα και την αίσθηση ότι περπατάς σε ένα παλιό αρχοντικό γεμάτο μυστικά. Ιδανική για όσους αγαπούν το μυστήριο με ιστορικές πινελιές. Πολύ ζωντανές περιγραφές, μεγάλη εικονοπλαστική δεινότητα.
📌 “Αισχύλου Αγαμέμνων”, του Βασίλη Κυριακάκης
Η υπόθεση μύριζε μπαρούτι, αλλά εγώ ήμουν απλά εδώ για να βρω το μπακαλοδέφτερο. Κι αυτό έκανα, με όλη την αξιοπρέπεια που μου επέτρεπε το αναθεματισμένο σκονισμένο υπόγειο.
Ένα διήγημα που ξεχωρίζει για το πανέξυπνο χιούμορ του. Με μια ειρωνική διάθεση που διατρέχει την αφήγηση, ο αγαπημένος μου συμμαθητής στα μαθήματα δημιουργικής μας προσφέρει έναν πρωταγωνιστή που μοιάζει να βαδίζει ανάμεσα στην τραγωδία και τη φάρσα. Και, φυσικά, ένας τίτλος που σε κάνει να θέλεις να το διαβάσεις πριν καν προλάβεις να γυρίσεις σελίδα!
📌 “Μαγνητικά πεδία”, της Ελεονώρας Παπαδουλάκη
«Παρακαλώ οδηγήστε την κυρία Σωτηρίου στο γραφείο της ανάκρισης» είπε ο Μαρλαφέκας σε έναν ένστολο, ο οποίος σηκώθηκε αμέσως για να δείξει στη Βασιλική τον δρόμο.
Αν σας αρέσουν οι ανακρίσεις όπου οι λέξεις είναι πυροβόλα όπλα, θα το λατρέψετε.
📌 “Φάρμακα”, του Βασίλη Συμεωνίδη
«Με σκουντάει να κόψω κίνηση. Καραούλι μπάτσων στην προβλήτα. Λίγα μέτρα απ’ το καράβι, μας κάνουν νόημα να πλησιάσουμε.»
Μια ιστορία γεμάτη σφιχτό ρυθμό και γλώσσα που σε κρατά σε εγρήγορση.
📌 «Κινηματογραφικοί φόνοι» – Ειρήνη Χασακή
«Όχι, ντετέκτιβ, τουναντίον σας περιμέναμε. Θα θέλατε η σύζυγός μου να σας προσφέρει ένα φλιτζάνι καφέ πριν περάσουμε στις καταθέσεις;»
Όταν το ύφος γίνεται πιο σημαντικό από τις ίδιες τις πράξεις. Ένα από τα κορυφαία της συλλογής!
Μια «Πρόσκληση σε γεύμα» και το εξώφυλλο.
Ε, τώρα, δεν θα σχολιάσω το δικό μου διήγημα, αλλά ανυπομονώ να το διαβάσετε! Αυτό που δεν μπορώ να μην αναφέρω είναι το εξώφυλλο, που επίσης είναι δικό μου έργο. Και ναι, το αγαπώ λίγο παραπάνω γι’ αυτό. Είναι μεγάλη τιμή να δεις κάτι δικό σου να αγκαλιάζει ένα βιβλίο με τόσο υπέροχες ιστορίες.
Να το διαβάσετε αυτό το βιβλιαράκι. Να το διαβάσετε γιατί είναι γεμάτο εκπλήξεις. Γιατί δείχνει πως το αστυνομικό διήγημα στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένα είδος που μιμείται τα ξένα πρότυπα, αλλά ένα πεδίο πειραματισμού και δημιουργίας. Γιατί εδώ υπάρχουν οικονομικοί απατεώνες, ντετέκτιβ με εμμονές, εγκλήματα πάθους και φόνοι που έχουν γεύση… κινηματογραφική.
Βρείτε το εδώ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...