Book Review: ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΑ του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

Αναρτήθηκε από την
(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Τι θα κάνατε αν το παιδί σας εξέθετε τον εαυτό του στο διαδίκτυο μέσω βίντεο; Αν παρακολουθούσε άλλα βίντεο που συμμετείχαν άλλα παιδιά; Αν το παιδί σας το εξέθετε με βίντεο και φωτογραφίες άλλο παιδί; Το βιβλίο του κου Παπαθεοδώρου συγκλονίζει με την ιστορία του. Με τις δύο παράλληλες ιστορίες του, για την ακρίβεια, που ενώνονται παρακάτω. Η ιστορία −εν έτει 1999− της Άννι που σκοτώνουν τους γονείς της μπροστά της και την κλέβουν στην πορεία, καθώς και η ιστορία −στο σήμερα− του Άρη που εκθέτει τον εαυτό του και γίνεται viral . Απίθανα σενάρια; Σίγουρα όχι. Πόσο κοντά μας όμως είναι; Η Άννι ζει με τους γονείς της ευτυχισμένη, σε μια αριστοκρατική περιοχή κάπου στην Ανατολική Ευρώπη. Βλέπουμε τη ζωή της για λίγες σελίδες και καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα παιδί που έχει αγάπη και που δίνει επίσης. Σε μια στιγμή όμως ανατρέπονται τα πάντα. Οι γονείς της για έναν μυστήριο λόγο σκοτώνονται, από έναν άντρα, και μάλιστα μπροστά στα μάτια της και εκείνη τρέ...
0

Εν ριπή μολυβιού 🖉

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ, των  ελενα Κακολυρη και  ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΟΥΦΑ, από εκδόσεις Memento

Πέντε ιστορίες που σε κοιτούν κατευθείαν στα μάτια και σε ρωτούν: Είσαι σίγουρος πως κοιτάς τη σωστή όψη των πραγμάτων; Ένα βιβλίο που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα την έμφυλη βία, παρουσιάζοντας γυναικοκτονίες που θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από την καθημερινότητα. Οι συγγραφείς εξερευνούν τις δυναμικές εξουσίας, τη ζήλια και τα κοινωνικά στερεότυπα που οδηγούν σε τραγικά αποτελέσματα. Ένα έργο που προκαλεί σκέψη και συζήτηση, υπενθυμίζοντάς μας τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων.

ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ, του Didier Daeninckx, από εκδόσεις Oposito

Γαλλικό νουάρ με δόντια. Κυριολεκτικά. Ο Daeninckx σκάβει βαθιά στις αποικιοκρατικές πληγές της Γαλλίας και ξεθάβει μια ιστορία τόσο αιχμηρή που κόβει σαν λεπίδι. Καυστικό, πολιτικό, και τόσο μαύρο όσο ο καφές που χρειάζεσαι για να το διαβάσεις μονορούφι. Σκοτεινό, λιτό, αλλά απολύτως εκρηκτικό.

Αλλά –γιατί πάντα υπάρχει ένα “αλλά”–, σε κάποια σημεία το βιβλίο μοιάζει περισσότερο με πολιτικό μανιφέστο παρά με μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας παίρνει ξεκάθαρη θέση, χωρίς να αφήνει περιθώρια για διαφορετικές οπτικές, κάτι που σε εμένα, που προτιμώ πιο πολύπλοκους χαρακτήρες και πιο ανοιχτές ερμηνείες, φάνηκε λίγο μονόπλευρο.

ΤΗΣ ΛΕΝΗΣ Η Μ[Ι]ΛΙΑ, της Στελλας Χαιρετη, από εκδόσεις Νησος

Γλώσσα που λυγίζει, αλλά δεν σπάει. Η Χαιρέτη ξετυλίγει μια ιστορία για τη μνήμη, τη γυναικεία φωνή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και τη βαριά σκιά της σιωπής. Ένα βιβλίο που ακούγεται, αισθάνεται και αφήνει το αποτύπωμά του. Μια λογοτεχνική γροθιά τυλιγμένη σε λυρισμό.

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...