Book Review: Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, του WILBUR SMITH (με τον MARK CHADBOURNE), από εκδόσεις BELL

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) “Η Κληρονομιά” του Wilbur Smith, το πιο πρόσφατο βιβλίο της σειράς “Νέο Βασίλειο”, κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2024 και απ’ όσο μαθαίνω, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στους φανατικούς αναγνώστες της σειράς. Η ιστορία ακολουθεί τον Πιάι, μαθητή του λατρεμένου μάγου Τάιτα, καθώς προσπαθεί να λύσει έναν αρχαίο γρίφο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει το μέλλον της Αιγύπτου. Η πλοκή συνδυάζει περιπέτεια, μυστήριο και την ατμόσφαιρα της αρχαίας Αιγύπτου, προσφέροντας σε γενικές γραμμές μια πολύ δυνατή αναγνωστική εμπειρία. Ωστόσο, μη μπορώντας να αφήσω πίσω μου τις μνήμες από τα προηγούμενα βιβλία του αγαπημένου συγγραφέα, νιώθω ελαφρώς απογοητευμένη γιατί αισθάνομαι πως, όσο και αν προσπάθησε ο Mark Chadbourne, δεν κατόρθωσε να φτάσει το επίπεδο των προηγούμενων έργων του συγγραφέα. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Ορισμένα στοιχεία της πλοκής θα μπορούσαν να είναι πιο αναπτυγμένα, και οι χαρακτήρες, αν και ενδιαφέροντες, φαίνονται μερικές φορές στερεοτυπικοί. Όπως ...
0

Εν ριπή μολυβιού 🖉

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ, των  ελενα Κακολυρη και  ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΟΥΦΑ, από εκδόσεις Memento

Πέντε ιστορίες που σε κοιτούν κατευθείαν στα μάτια και σε ρωτούν: Είσαι σίγουρος πως κοιτάς τη σωστή όψη των πραγμάτων; Ένα βιβλίο που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα την έμφυλη βία, παρουσιάζοντας γυναικοκτονίες που θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από την καθημερινότητα. Οι συγγραφείς εξερευνούν τις δυναμικές εξουσίας, τη ζήλια και τα κοινωνικά στερεότυπα που οδηγούν σε τραγικά αποτελέσματα. Ένα έργο που προκαλεί σκέψη και συζήτηση, υπενθυμίζοντάς μας τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων.

ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ, του Didier Daeninckx, από εκδόσεις Oposito

Γαλλικό νουάρ με δόντια. Κυριολεκτικά. Ο Daeninckx σκάβει βαθιά στις αποικιοκρατικές πληγές της Γαλλίας και ξεθάβει μια ιστορία τόσο αιχμηρή που κόβει σαν λεπίδι. Καυστικό, πολιτικό, και τόσο μαύρο όσο ο καφές που χρειάζεσαι για να το διαβάσεις μονορούφι. Σκοτεινό, λιτό, αλλά απολύτως εκρηκτικό.

Αλλά –γιατί πάντα υπάρχει ένα “αλλά”–, σε κάποια σημεία το βιβλίο μοιάζει περισσότερο με πολιτικό μανιφέστο παρά με μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας παίρνει ξεκάθαρη θέση, χωρίς να αφήνει περιθώρια για διαφορετικές οπτικές, κάτι που σε εμένα, που προτιμώ πιο πολύπλοκους χαρακτήρες και πιο ανοιχτές ερμηνείες, φάνηκε λίγο μονόπλευρο.

ΤΗΣ ΛΕΝΗΣ Η Μ[Ι]ΛΙΑ, της Στελλας Χαιρετη, από εκδόσεις Νησος

Γλώσσα που λυγίζει, αλλά δεν σπάει. Η Χαιρέτη ξετυλίγει μια ιστορία για τη μνήμη, τη γυναικεία φωνή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και τη βαριά σκιά της σιωπής. Ένα βιβλίο που ακούγεται, αισθάνεται και αφήνει το αποτύπωμά του. Μια λογοτεχνική γροθιά τυλιγμένη σε λυρισμό.

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...