Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Εν ριπή μολυβιού 🖉

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ, των  ελενα Κακολυρη και  ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΟΥΦΑ, από εκδόσεις Memento

Πέντε ιστορίες που σε κοιτούν κατευθείαν στα μάτια και σε ρωτούν: Είσαι σίγουρος πως κοιτάς τη σωστή όψη των πραγμάτων; Ένα βιβλίο που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα την έμφυλη βία, παρουσιάζοντας γυναικοκτονίες που θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από την καθημερινότητα. Οι συγγραφείς εξερευνούν τις δυναμικές εξουσίας, τη ζήλια και τα κοινωνικά στερεότυπα που οδηγούν σε τραγικά αποτελέσματα. Ένα έργο που προκαλεί σκέψη και συζήτηση, υπενθυμίζοντάς μας τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων.

ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ, του Didier Daeninckx, από εκδόσεις Oposito

Γαλλικό νουάρ με δόντια. Κυριολεκτικά. Ο Daeninckx σκάβει βαθιά στις αποικιοκρατικές πληγές της Γαλλίας και ξεθάβει μια ιστορία τόσο αιχμηρή που κόβει σαν λεπίδι. Καυστικό, πολιτικό, και τόσο μαύρο όσο ο καφές που χρειάζεσαι για να το διαβάσεις μονορούφι. Σκοτεινό, λιτό, αλλά απολύτως εκρηκτικό.

Αλλά –γιατί πάντα υπάρχει ένα “αλλά”–, σε κάποια σημεία το βιβλίο μοιάζει περισσότερο με πολιτικό μανιφέστο παρά με μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας παίρνει ξεκάθαρη θέση, χωρίς να αφήνει περιθώρια για διαφορετικές οπτικές, κάτι που σε εμένα, που προτιμώ πιο πολύπλοκους χαρακτήρες και πιο ανοιχτές ερμηνείες, φάνηκε λίγο μονόπλευρο.

ΤΗΣ ΛΕΝΗΣ Η Μ[Ι]ΛΙΑ, της Στελλας Χαιρετη, από εκδόσεις Νησος

Γλώσσα που λυγίζει, αλλά δεν σπάει. Η Χαιρέτη ξετυλίγει μια ιστορία για τη μνήμη, τη γυναικεία φωνή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και τη βαριά σκιά της σιωπής. Ένα βιβλίο που ακούγεται, αισθάνεται και αφήνει το αποτύπωμά του. Μια λογοτεχνική γροθιά τυλιγμένη σε λυρισμό.

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...