Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...
0

BOOK REVIEW: ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ του TOMASZ JEDROWSKI από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

Αναρτήθηκε από την

 



Πολωνία 1980. Ο Λούντβικ γράφει στον Γιάνους που γνώρισε σε μια κατασκήνωση και πέρασαν ένα καλοκαίρι μαζί ανακαλύπτοντας την ομορφιά της αγάπης και του μοιράσματος. Ο Λούντβικ πιτσιρικάς ακόμη ανακαλύπτει την ερωτική του φύση αλλά η εποχή είναι δύσκολη με ταμπού και προκαταλήψεις, και το διαφορετικό όχι μόνο δεν είναι αποδεκτό αλλά διώκεται. Έτσι μαθαίνει να το κρύβει επιμελώς. Δεν δίνει δικαιώματα, δεν δίνει αφορμές.

Στην κατασκήνωση όμως διαπιστώνει μια άλλη πλευρά της ζωής, εκείνης της όμορφης της ανέμελης, της ελεύθερης. Μα κάποτε όλα τελειώνουν και τα δυο παιδιά καλούνται να επιστρέψουν στη Βαρσοβία, εκεί που θα πρέπει να αποφασίσουν πώς θα συνεχίσουν τη ζωή τους. 

Σε μια εποχή που το να μιλάς ανοιχτά για τις πεποιθήσεις σου σχετικά με το σύστημα είναι  επικίνδυνο, ο Λούντβικ θεωρεί αδιανόητο να ζει φοβισμένος από ένα καθεστώς που όχι μόνο δεν του προσφέρει κάτι αλλά του στερεί πολλά, όμως παράλληλα δεν τολμάει ακόμη να παραδεχτεί τη φύση του. Ο Γιάνους μοιάζει να έχει γίνει μέρος του συστήματος αναγκαστικά πιστεύοντας ότι θα τα καταφέρει μέσα από αυτό να βρει τρόπο να αντιδράσει και να αποδράσει. Και αυτό προσπαθεί να πείσει και τον Λούντβικ να κάνει. Και κυρίως υπομονή. 

Καθώς το διάβαζα ένιωθα ότι ο Λούντβικ θα έκανε κάποια στιγμή ένα μπαμ και θα παράσερνε τους πάντες και τα πάντα γύρω του. Ο Γιάνους από την άλλη φαινόταν να βαδίζει σαν να γνωρίζει τι θα γίνει παρακάτω, με μια πρωτόγνωρη για την κατάσταση σιγουριά.

Τους βλέπουμε όμως πόσο αγαπιούνται, πόσο επιθυμούν να είναι μαζί. Όμως, όπως λέει στο βιβλίο ο συγγραφέας δεν μπορούμε πάντα να περιμένουμε από τον άλλον να μας αγαπάει όπως θα θέλαμε. Και αναρωτιέμαι… γιατί όχι; Και αν το αποδεχτούμε πώς πορευόμαστε; Μαζί ή χώρια;

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα με τη γραφή του Jedrowski που κυλάει απαλά εντός σου. Ένα πολιτικό και κοινωνικό μυθιστόρημα που σε βάζει σε σκέψεις.

Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε. Ανακαλύψτε το εδώ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...